Douglas TBD Devastator
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | pokładowy samolot torpedowo-bombowy |
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie |
Załoga | 3 (pilot, nawigator – bombardier, radiotelegrafista – strzelec pokładowy) |
Historia | |
Data oblotu | 15 kwietnia 1935 |
Lata produkcji | |
Wycofanie ze służby | |
Liczba egzemplarzy | 130 |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc | 900 KM (671 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 15,25 m |
Długość | 10,66 m |
Wysokość | 4,37 m |
Powierzchnia nośna | 39,20 m² |
Masa | |
Własna | 2800 kg |
Startowa | 4480 kg (normalna) |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 335 km/h |
Pułap | 5900 m |
Zasięg | 1200 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 karabiny Browning kal. 7,62 mm 1 torpeda kal. 571 mm Mk. 13 lub 800 kg bomb | |
Użytkownicy | |
USA | |
Rzuty | |
Douglas TBD Devastator – amerykański pokładowy samolot torpedowo-bombowy, zaprojektowany w 1934 roku i zbudowany w amerykańskiej wytwórni lotniczej Douglas Aircraft Company.
Historia
W 1934 roku w wytwórni lotniczej Douglas Aircraft Company opracowano samolot bombowo-torpedowy przystosowany do startów z pokładu lotniskowca. W dniu 15 kwietnia 1935 roku prototyp tego samolotu został oblatany, a następnie po dokonaniu niezbędnych poprawek w konstrukcji w maju 1937 roku został wprowadzony do produkcji seryjnej. 5 października 1937 roku samolot został przyjęty do uzbrojenia US Navy jako Douglas TBD-1 Devastator. Pierwszą jednostką przezbrojona w TBD była eskadra torpedowa VT-3 lotniskowca USS „Saratoga” (CV-3).
Wyprodukowano 129 samolotów Douglas TBD-1 Devastator, istniała także wersja samolotu pod nazwą Douglas TBD-1A Devastator, która posiadała pływaki.
Zastosowanie samolotu
Samoloty torpedowo-bombowe Douglas TBD-1 Devastator były używane w lotnictwie marynarki amerykańskiej. Służyły jako samoloty pokładowe na amerykańskich lotniskowcach: USS "Saratoga", USS "Enterprise", USS "Yorktown", USS "Lexington", USS "Wasp", USS "Hornet", USS "Ranger". Z uwagi na zbyt małą prędkość tych samolotów, już jednak na początku wojny na Pacyfiku Devastatory nie spełniały wymagań ówczesnego pola walki. Bez większych sukcesów wzięły jeszcze udział w amerykańskich rajdach pierwszej połowy 1942 roku oraz w bitwie na Morzu Koralowym. Zaraz jednak po niech został rozpoczęty proces wymiany Devastatorów na znacznie nowocześniejsze maszyny Grummana, TBF Avenger, których pierwsze 21 egzemplarzy dotarło na Hawaje na przełomie maja i czerwca. Z uwagi jednak na brak czasu na przeszkolenie pilotów na nowych samolotach przed kolejną bitwą, to starsze Devastatory wzięły udział w kolejnym starciu z lotniskowcami Połączonej Floty.
Po katastrofalnych stratach prowadzących do niemal całkowitej likwidacji pokładowych eskadr Devastatorów podczas bitwy pod Midway, samoloty te zostały całkowicie wycofane ze służby w US Navy i zastąpione przez nowoczesne Avengery.
Opis techniczny
Samolot torpedowo-bombowy Douglas TBD-1 Devastator był trzymiejscowym dolnopłatem, o konstrukcji całkowicie metalowej. Kabiny zakryte. Napędzany silnikiem gwiazdowym w układzie podwójnej gwiazdy. Podwozie samolotu chowane w locie.
Bibliografia
- Krzysztof Zalewski. Samolot torpedowy TBD-1 Devastator. „Nowa Technika Wojskowa”. 1992. Nr. 5(11). s. s. 31-33. ISSN 1230-1655.
Media użyte na tej stronie
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Roundel used by the United States armed forces from 19 August 1919 to 6 May 1942 until red dot removed to avoid confusion with Japanese insignia. Superseded very similar roundel whose colors and proportions differed slightly - the original version having the colors from the US flag, and a center dot 1/3 of the outer radius. This version has a center dot constrained by the inner vertices of the star, a size that does not translate into an even fraction.
Roundel used by US armed forces from 6 May 1942 to 28 June 1943 when white bars and a red outline were added as the result of studies which showed that shape was more important than color from a distance.
Autor: NiD.29, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Roundel used by all US armed forces from 31 July 1943 to 14 January 1947, replacing roundel having red outline, or no outline, but with white bars, and was replaced some nine months before the USAF was formed, by roundel having a single lengthwise red bar inset in white bars (bisecting them), giving the insignia the trio of red-white-red stripes evocative of the non-canton areas of the Flag of the United States.
The U.S. Navy Torpedo Squadron 6 (VT-6) commanding officer's Douglas TBD-1 Devastator aircraft from the aircraft carrier USS Enterprise (CV-6), photographed in 1938. This aircraft, Bureau Number 0322, was lost in an accident at sea on about 10 March 1939.
U.S. Navy Torpedo Squadron 6 (VT-6) Douglas TBD-1 Devastator aircraft are prepared for launching aboard the aircraft carrier USS Enterprise (CV-6) at about 0730-0740 hrs, 4 June 1942. Eleven of the fourteen TBDs launched from Enterprise are visible. Three more TBDs and ten Grumman F4F-4 Wildcat fighters must still be pushed into position before launching can begin.
The TBD in the left front is Number Two (BuNo 1512), flown by Ensign Severin L. Rombach and Aviation Radioman 2nd Class W.F. Glenn. Along with eight other VT-6 aircraft, this plane and its crew were lost attacking Japanese aircraft carriers somewhat more than two hours later.
A U.S. Navy Douglas TBD-1 Devastator (BuNo 0325, "6-T-4") of Torpedo Squadron 6 (VT-6) from the aircraft carrier USS Enterprise (CV-6) making a practice drop with a Mark 13 torpedo on 20 October 1941. All three of the plane's crewmen are visible in its cockpit. The TBD-1 0325 was the last U.S. Navy Devastator, being stricken on 30 November 1944 and subsequently scrapped.