Douglas XT-30

Douglas XT-30
Dane podstawowe
Państwo Stany Zjednoczone
ProducentDouglas Aircraft Company
Typsamolot szkolny
Konstrukcjametalowa, chowane podwozie, kabina pilotów w układzie tandem
Załoga2
Dane techniczne
Napęd1 × Wright R-1300
Moc800 KM
Wymiary
Rozpiętość11,07 m
Długość11,2 m
Masa
Startowa2721 kg
Osiągi
Prędkość maks.460 km/h
Prędkość przelotowa306 km/h
Pułap9000 m

Douglas XT-30 – projekt samolotu szkolnego do szkolenia zaawansowanego stworzony w 1948 w Douglas Aircraft Company na konkurs rozpisany przez United States Air Force na następcę North American T-6 Texan. Samolot nie wyszedł za fazę projektową, jako że zwycięzcą konkursu został North American T-28 Trojan.

Historia

Samolot został zaprojektowany jako następca North American T-6 Texan używanego go szkolenia zaawansowanego i stanął do konkursu wraz z zaprojektowanym z tym samym czasie North American T-28 Trojan[1]. Na następcę Texana został wybrany Trojan, a nie konstrukcja Douglasa z powodu jej stosunkowo dużej złożoności[1] niemniej USAF zainteresował się projektem Douglasa na tyle, że zamówiono pełnoskalową makietę samolotu[2]. Nie wybudowano żadnego egzemplarza tego samolotu[1].

Konstrukcja

Douglas XT-30 był dwumiejscowym, jednosilnikowym dolnopłatem o konstrukcji metalowej. Silnik znajdował się w środkowej części kadłuba za kabiną pilotów i napędzał trójpłatowe śmigło poprzez wał napędowy. Kabina pilotów mieściła instruktora i ucznia w układzie tandem, z miejscem instruktora w tylnej, a ucznia w przedniej części kabiny[1]. Samolot miał chowane podwozie z kołem przednim[3].

Umiejscowienie silnika w środkowej części kadłuba nadawało samolotowi pewne cechy pilotażowe podobne do samolotu odrzutowego, kabina pilotów znajdowała się bardzo blisko nosa samolotu i dawała zarówno uczniowi jak i instruktorowi znakomitą widoczność[4]. Według projektantów Douglasa takie umiejscowienie silnika ułatwiało także jego serwisowanie[5].

Samolot miał mierzyć 11,2 m długości, rozpiętość skrzydeł miała wynosić 11,07 m. Masa startowa miała wynosić 2721 kg. Teoretycznie wyliczona prędkość maksymalna miała wynosić 460 km/h, a prędkość przelotowa 306 km/h. Przy prędkości przelotowej samolot mógł się utrzymywać w powietrzu przez 6,5 godziny[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e R. Francillon: McDonnell Douglas Aircraft Since 1920. s. 609.
  2. ↑ Stanley H. Evans. U.S.A.F. Trainer Aircraft: A Design Review of the Post-war Tutorial Stable. „Flight”, s. 798, 1949-12-22. 
  3. ↑ Patent number: D157846 (ang.). Google Patents, 1950-03-28. [dostęp 2012-07-25].
  4. ↑ Stanley H. Evans. U.S.A.F. Trainer Aircraft: A Design Review of the Post-war Tutorial Stable. „Flight”, s. 799, 1949-12-22. 
  5. ↑ Stanley H. Evans. U.S.A.F. Trainer Aircraft: A Design Review of the Post-war Tutorial Stable. „Flight”, s. 800, 1949-12-22. 

Bibliografia

  • Stanley H. Evans. U.S.A.F. Trainer Aircraft: A Design Review of the Post-war Tutorial Stable. „Flight”, s. 798-800, 1949-12-22. 
  • René J. Francillon: McDonnell Douglas Aircraft Since 1920, vol. 1. Annapolis: Naval Institute Press, 1988. ISBN 0-87021-428-4.


Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.