Doushuai Congyue

Doushuai Congyue 兜率從悅
Data i miejsce urodzenia

1044
Ganzhou

Data i miejsce śmierci

1091
klasztor Doushuai (?)

Szkoła

linji

Linia przekazu
Dharmy zen

Huanglong Huinan

Nauczyciel

Yun’an Kewen

Następca

Zhang Shangying

Zakon

chan

Doushuai Congyue (chiń. 兜率從悅, pinyin Dōushuài Cóngyuè; kor. 두솔종열 Tosol Chongyŏl; jap. Tōsotsu Yūetsu; wiet. Đâu Suất Tòng Duyệt; ur. 1044, zm. 1091) – chiński mistrz chan ze szkoły linji.

Życiorys

Pochodził z Ganzhou w dzisiejszej prowincji Jiangxi. W dzieciństwie rozpoczął praktykę klasztorną i studiował zarówno hinajanę, jak i mahajanę. W końcu został mnichem i rozpoczął praktykę chan. Został uczniem, a następnie spadkobiercą Dharmy mistrza Baofenga Kewena ze szkoły huanglong.

Jego klasztorem był klasztor Doushuai w prefekturze Longxing (obecnie to dzielnica Nanchangu).

Jako jeden z pierwszych mistrzów stworzył dla lepszego nauczania specjalny test Koanowy zwany trzema barierami.

  • Poruszasz niebo i ziemię aby całkowicie zbadać i bezpośrednio spojrzeć w swą własną naturę. Teraz pytam cię, gdzie jest twoja prawdziwa natura właśnie w tej chwili?
  • Gdy urzeczywistniasz swoją prawdziwą naturę, jesteś wolny od życia i śmierci. Powiedz mi, jak możesz być wolny od życia i śmierci, gdy twoje oczy ślepną?
  • Gdy uczyniłeś siebie wolnym od życia i śmierci, znasz swoje ostateczne przeznaczenie. A więc, kiedy [twoje ciało] rozpada się na cztery elementy, gdzie pójdziesz?[1]

Pewnego dnia, po kąpieli, leżąc w swoim łóżku wezwał uczniów i wypowiedział wiersz:

Czterdzieści osiem lat!
Robiłem wszystko z ignorancją i mądrością.
Nie jestem bohaterem.
Moja droga do nirwany jest spokojna i łagodna[2].

I spokojnie zmarł.

Jest bohaterem gong’anu 47 z Wumenguan.

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Przypisy

  1. ↑ Nieco inna angielska wersja w: The Encyclopedia of Eastern Psychology and Religion. s. 376.
  2. ↑ Nieco inna angielska wersja wiersza w: Zen’s Chinese Heritage. Andy Ferguson. s. 411.

Bibliografia

  • Red. Stephan Schuhmacher, Gert Woerner. The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion. Shambala, Boston, 1989. ISBN 0-87773-433-X.
  • Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. Wisdom Publications. Boston, 2000. ISBN 0-86171-163-7.