Dowództwo Okręgu Korpusu Nr X

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr X
Ilustracja
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Dowództwo Okręgu Generalnego „Kielce”

Dowódcy
Pierwszy

gen. dyw. Franciszek Latinik

Ostatni

gen. bryg. Wacław Scaevola-Wieczorkiewicz

Organizacja
Dyslokacja

Przemyśl

Rodzaj sił zbrojnych

Wojsko

Podległość

Ministerstwo Spraw Wojskowych

DOK w 1939

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr X (DOK X) - terytorialny organ Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1921–1939, pełniący funkcje administracyjno-gospodarcze, mobilizacyjne i garnizonowo-porządkowe z siedzibą w garnizonie Przemyśl.

Obsada personalna dowództwa okręgu

Andrzej Galica
Dowódcy okręgu
Zastępcy dowódcy okręgu
Pomocnicy dowódcy okręgu
  • płk dypl. Rudolf Kawiński (1931 – )
  • płk dypl. Wilhelm Lawicz-Liszka (XI 1934–I 1938)
Marsz o odznakę sprawnościową w DOK X Przemyśl. Widoczni są mjr Przemysław Nakoniecznikoff-Klukowski (nr 5), mjr Tadeusz Żyborski (nr 2), gen. Stanisław Tessaro (nr 1), mjr Stanisław Stawarz (nr 3), kpt. Jan Żwinklewicz (nr 7)
Szefowie sztabu
Zastępcy szefa sztabu
  • w 1923 vacat
Szefowie poboru, inspektorzy poborowi
  • płk Kazimierz Grabowski
  • ppłk kanc. Stanisław Elgas (1924 – II 1926[5])
  • ppłk / płk piech. Rudolf Franciszek Wydra (II 1926[5] – VI 1927 oraz inspektor poborowy dla DOK VI i DOK X z siedzibą w Przemyślu od VI 1927[6])
  • płk piech. Władysław Mielnik (inspektor poborowy dla DOK VI i DOK X z siedzibą we Lwowie od IV 1928[7])
  • płk dypl. Ludwik Lichtarowicz (1930–1935)
Szefostwo Artylerii i Służby Uzbrojenia Okręgu Korpusu nr X (15 XI 1921–1926), 10 Okręgowe Szefostwo Artylerii (1926–1928)
  • płk art. Kazimierz Pankowicz (1921)
  • płk art. Erwin Mehlem (VII 1922–20 XI 1924)
  • płk art. Antoni Klemens Meraviglia-Crivelli (20 III 1925 – II 1927[8])
  • gen. bryg. Aleksander Kowalewski (III 1927 – 31 X 1928)
  • płk art. Leonard Tucker (wz. od 1 XI 1928)
Szefowie inżynierii i saperów
Szefowie Wojsk Technicznych
  • płk Zygmunt Nawratil
  • płk Władysław Kornicki (1926[10])
Szefowie łączności i szefowie 10 Okręgowego Szefostwa Łączności w latach 1921-1929 i w 1939 roku
  • ppłk łącz. Edward Rzehaczek (1923[11] – III 1924 → 1 płącz[12])
  • mjr łącz. Józef Rębski (p.o. III[13] – VI 1924)
  • ppłk łącz. Gustaw Ferdynand Ombach (do III 1929[14])
  • mjr łączn. Edmund Iwaszkiewicz (1939[15])
Szefowie sanitarni (szefowie 10 Okręgowego Szefostwa Sanitarnego)
  • płk lek. Bolesław Korolewicz (do II 1924 → szef sanitarny DOK V[16])
  • płk lek. Franciszek Lewicki (od II 1924[16])
  • płk lek. Bronisław Paklikowski (od XI 1927[17])
  • płk lek. Antoni Łobocki (do † 31 III 1932[18])
  • ppłk lek. Karol Zamojski (1932 – 30 VI 1934 → stan spoczynku, †21 II 1935 Warszawa[19])
  • płk. lek. dr Franciszek Bałaszeskul (od 30 VI 1934)
  • płk lek. dr Jan Pióro (do IX 1939)
Szefowie weterynarii / naczelni lekarze weterynarii
  • płk lek. wet. Ludwik Pasławski (1923–1924)
  • ppłk lek. wet. Jan Raźny (p.o. 1928[20])
  • mjr/ppłk lek. wet. Stanisław Wroceński (p.o. 1932, do 1939[21])
Szefowie intendentury (szefowie 10 Okręgowego Szefostwa Intendentury)
  • płk Julian Koźmiński (od X 1922)
  • płk int. Kazimierz Zachar (od III 1924[22])
  • płk int. Czesław Huczyński (p.o. od V 1924[23])
  • wakat (1932)
Szefowie remontu
  • ppłk kaw. Mieczysław Kozicki (1923)
Szefowie duszpasterstwa wyznania rzymskokatolickiego
  • ks prob. Józef Panaś (p.o. XI 1921 – 18 VIII 1926)
  • ks. prob. Ludwik Zygmunt Stefan Jaroński (p.o. od 20 VIII 1926[24])
  • ks. prob. / dziekan Antoni Miodoński (1934–1939)
Szefowie duszpasterstwa wyznania prawosławnego
Szefowie 10 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego
Dowódcy Obrony Przeciwlotniczej
Referenci oświatowi
  • kpt. Józef Kopeć

Przypisy

  1. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 11.04.1933 r.
  2. a b „Podkarpacki wrzesień 1939”. muzeum-lezajsk.pl. [dostęp 2015-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 września 2016)].
  3. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 50 z 24.11.1926 r.
  4. Z ostatnich dni. Nowy szef sztabu D. O. K. X. „Wschód”, s. 2, Nr 6 z 20 marca 1936. 
  5. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 2.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 162.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 157.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927, s. 38, 44.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 362.
  10. Barszczewski i Jasieński 2001 ↓, s. 86.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 114.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 22 marca 1924 roku, s. 141.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 22 marca 1924 roku, s. 143, odkomenderowany ze stanowiska szefa łączności DOK IV.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 88.
  15. Leonard 1991 ↓, s. 220.
  16. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 7 lutego 1924 roku, s. 48.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 318.
  18. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 372.
  19. Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 55, s. 5, 1935-02-24. Warszawa. .
  20. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 758.
  21. Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 361, 528.
  22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 14 marca 1924 roku, s. 123.
  23. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 6 maja 1924 roku, s. 258.
  24. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 36 z 10 września 1926 roku, s. 298.
  25. Polska artyleria przeciwlotnicza w wojnie obronnej 1939 r. Sprawozdanie dowódcy Obrony Przeciwlotniczej Kraju, płk dypl. Włodzimierza Juliusza Ludwiga z działalności w czasie wojny, Opracowanie Mieczysław Lipiński i Zbigniew Moszumański, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 4 (204) z 2004 r., s. 159.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Gen Andrzej Galica.JPG
Generał brygady inż. Andrzej Galica
Sign of DOK X in Przemyśl 2.jpg
Emblemat DOK X w Przemyślu
DOK w 1939.jpg
DOK w 1939