Dr. Hackenbush

Dr. Hackenbush – polska grupa muzyczna wykonująca rock, powstała pod koniec lat siedemdziesiątych. Zespół jest ściśle związany z innym projektem Andrzeja Rdułtowskiego pod podobną nazwą, Dr. Huckenbush.

Nazwa zespołu pochodzi od nazwiska bohatera filmu braci Marx Dzień na wyścigach^[1].

Skład zespołu

• Andrzej Zmora Rdułtowski – śpiew, gitara elektryczna, gitara akustyczna, instrumenty perkusyjne, instrumenty klawiszowe
• Jacek Jankowski – gitara basowa
• Aleksander Szmidt – perkusja

W latach osiemdziesiątych trzon zespołu stanowili:

• Andrzej Zmora Rdułtowski – śpiew, gitara elektryczna, gitara akustyczna, instrumenty perkusyjne, instrumenty klawiszowe
• Jacek Jankowski – gitara basowa
• Mirosław Wojciechowski – gitara elektryczna, harmonijka
• Jacek Loze Niestryjewski – gitara elektryczna (dołączył w latach późniejszych)
• Krzysztof Huzy Huzarski – instrumenty perkusyjne

Przez zespół przewinęło się wielu trójmiejskich muzyków, między innymi: basista Waldemar Wally Księżarczyk znany jako William Kox z zespołu Dr. Huckenbush, gitarzyści Wojciech Kolczyk Krzyśków, Grzegorz Długi Pawlenko związani później z grupą Babsztyl, Piotr Szerszeń związany z trójmiejską formacją LSD, Jacek Loze Niestryjewski grał z Tomkiem Lipińskim w nowym składzie Tiltu oraz w Kobranocce, Mirosław Wojciechowski grał z zespołami Angelika, Korba i Red Hot Blues, perkusiści Aleksander Szmidt i Krzysztof Baka z Teatru Muzycznego w Gdyni oraz nieżyjący już Maciej Próchnicki związany z gdańskim zespołem Golden Life.

Historia

Przez kilka pierwszych lat działalność grupy ograniczała się głównie do występów w lokalnych klubach. Karierę rozpoczęła w 1980, kiedy to w przeglądzie Zespołów Rockowych Wybrzeża, jaki odbył się w Klubie Gedanus, zdobyli I miejsce^[1]. W 1981 nagrali pierwsze utwory w Studiu Nagrań Polskiego Radia - Mój pociąg ostatni i Długie szare dni. Grali koncerty w warszawskich klubach Stodoła, Hybrydy i Park. W 1982 przebojem stała się piosenka Mój Pociąg Ostatni, zajmując trzecie miejsce w Radiowej Liście Przebojów Jedynki podczas notowań 24. i 25. i utrzymując się 9 tygodni na liście^[2]. Grali koncerty razem ze szwedzką grupą Hurrah. Wystąpili w gdańskim klubie Żak podczas Spotkań Jesiennych. W 1983 odbyli wspólną trasę koncertową z zespołem Kombi^[1]. Pojawili się w muzycznym filmie telewizyjnym Boso do marzeń. Wzięli udział w Rzeszowskich Spotkaniach Estradowych Rzeszów 83. W 1984 zespół odbył kolejną trasę koncertową po Niemczech z grupami Lombard, Kombi i TSA. W 1984 zespół zawiesił działalność^[1]. W 2009 roku Andrzej Rdułtowski wspólnie z byłymi muzykami Dr. Hackenbusha, Jackiem Jankowskim i Aleksandrem Szmidtem, wznowił działalność koncertową pod szyldem Dr. Hackenbush, wykonując zarówno utwory zespołu, jak i coverowo-wulgarny repertuar projektu Dr. Huckenbush. Pierwszy koncert po reaktywacji odbył się 29 marca 2009 roku w gdyńskim klubie "Ucho" i został zarejestrowany z myślą o wydaniu płyty DVD^[1].

Dyskografia

• Dr. Hackenbush (Mózg Generała Records)
• Greatest Hits (Futurex 2001)^[3]
• Minione Dni (Soliton 2006)
• Dr. Hackenbush Live (Edycja klubowa fonobar 2009)
• Córka Generała (Soliton 2010)
• Wniebowzięci (Soliton 2019)

Single

• Oooo! (Soliton 2010)
• ... bless Ameryka (Soliton 2010)
• Meandry (Soliton 2011)

Videografia

• Dr. Hackenbush Live 2009 DVD (Edycja klubowa) Koncert zarejestrowany w Gdyńskim klubie Ucho

Zobacz też

• Dr. Huckenbush
• Smorra

Przypisy