Drażetka

Drażetka – tabletka powleczona otoczką cukrową (najczęściej sacharozą). Otoczka drażetki stanowi od 30% do 80% jej masy.

Drażetka jest pierwszą postacią tabletki powlekanej wprowadzoną do lecznictwa – miało to miejsce w 1891 roku.

Cel powlekania

zabezpieczenie substancji leczniczej przed czynnikami atmosferycznymi (tlen, dwutlenek węgla, światło, wilgoć)
zamaskowanie przykrego smaku
ułatwienie połknięcia
nadanie estetycznego wyglądu
zapobieganie pomyłkom przy różnych stężeniach tego samego leku.

Najczęściej stosowaną metodą jest drażowanie na mokro. Składa się ona z czterech etapów:

gruntowanie – zwiększenie wytrzymałości mechanicznej rdzenia, zabezpieczenie przed wnikaniem wilgoci w procesie powlekania. Najczęściej polega na pokryciu rdzenia warstwą odpowiedniej substancji (poliwinylopirolidonu, etylocelulozy, octanoftalanu celulozy, talku) związanej mieszaniną syropu i kleiku żelatynowego.
właściwe powlekanie – pokrycie rdzenia zasadniczą otoczką i zabarwienie
wygładzanie i dalsze barwienie – wyrównanie nierówności powstałych przy nanoszeniu substancji stałych na powierzchnię rdzenia. Polega na zwilżeniu rdzenia barwionym syropem cukrowym, który zwiększa higroskopijność powierzchni, zapobiegając wysychaniu nakładanych warstw.
polerowanie – pokrycie drażetki cienką warstwą wosku, chroniącą powłoczkę przed wilgocią i nadającą odpowiedni połysk.

Stanisław Janicki, Adolf Fiebig: Farmacja stosowana, podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1998, s. 187–192. ISBN 83-200-2293-2.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.