Dragoljub Velimirović

Dragoljub Velimirović

Dragoljub Velimirović, 1966
Państwo	Jugosławia  Serbia i Czarnogóra  Serbia
Data i miejsce urodzenia	12 maja 1942 Valjevo
Data i miejsce śmierci	22 maja 2014 Belgrad
Tytuł szachowy	arcymistrz (1973)
a b c d e f g h 8 8 7 7 6 6 5 5 4 4 3 3 2 2 1 1 a b c d e f g h Atak Velimirovicia w obronie sycylijskiej

Dragoljub Velimirović, cyr. Драгољуб Велимировић (ur. 12 maja 1942 w Valjevie, zm. 22 maja 2014 w Belgradzie^[1][2]) – serbski szachista, arcymistrz od 1973 roku.

Kariera szachowa

W latach 70. i 80. XX wieku należał do ścisłej czołówki jugosłowiańskich szachistów. Pomiędzy 1974 a 1990 r. sześciokrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach, w swoim debiucie zdobywając dwa srebrne medale (wraz z drużyną oraz za indywidualny wynik na V szachownicy)^[3], natomiast w latach 1970–1980 czterokrotnie reprezentował barwy Jugosławii na drużynowych mistrzostwach Europy, na których zdobył dwa medale: srebrny (1973) i brązowy (1977)^[4]. Poza tym, w 1989 r. w Lucernie został drużynowym wicemistrzem świata^[5]. Wielokrotnie startował w finałach indywidualnych mistrzostw kraju, trzykrotnie zajmując I m. (1970 wspólnie z Milanem Vukiciem, 1975 oraz 1997)^[6]. Trzy razy brał udział w turniejach międzystrefowych (eliminacji mistrzostw świata), osiągając następujące wyniki: Rio de Janeiro (1979) – XIV m.^[7], Moskwa (1982) – X m.^[8] oraz Szirák (1987) – XII m.^[9].

Odniósł wiele sukcesów w turniejach międzynarodowych, m.in. w:

• Skopje (1971, dz. II m. za Lwem Poługajewskim, wspólnie z Albinem Planincem),
• Vrnjackiem Banji (1973, I m.),
• Nowym Sadzie (1976, II m.),
• Praia de Rocha (1978, turniej strefowy, I m.),
• Smederevskiej Palance (1979, II m. za Dusanem Rajkoviciem),
• Zemun (1980, dz. I m. wspólnie z Milanem Vukiciem),
• Borovie (1980, dz. II m. za Milanem Matuloviciem, wspólnie z Branko Roguljem),
• Budvie (1981, turniej strefowy, I m.),
• Banja Luce (1981, dz. II m. za Witalijem Cieszkowskim, wspólnie z Gyulą Saxem i Predragiem Nikoliciem),
• Titogradzie (1984, dz. I m. wspólnie z Wiktorem Korcznojem),
• Vršacu – dwukrotnie I m. w memoriałach Borislava Kosticia (1985 oraz 1987, wspólnie z Jaanem Ehlvestem),
• Zenicy (1989, dz. II m. za Petarem Popoviciem, wspólnie z Branko Damljanoviciem, Siergiejem Smaginem, Emirem Dizdareviciem i Rico Mascarinasem),
• Nikšiciu (1994, I m.),
• Bijeljinie (2001, I m.).

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1986 r., z wynikiem 2575 punktów dzielił wówczas 20-23. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 2. miejsce (za Ljubomirem Ljubojeviciem) wśród jugosłowiańskich szachistów^[10].

W środowisku szachowym zasłynął ostrym i kombinacyjnym stylem gry, który jednak oprócz spektakularnych zwycięstw był również przyczyną nieoczekiwanych porażek z teoretycznie słabszymi przeciwnikami, co było przeszkodą w osiągnięciu jeszcze lepszych wyników. W teorii debiutów jego nazwisko nosi atak w wariancie Sozina w obronie sycylijskiej, powstający po posunięciach:

• 1.e4 c5 2.Sf3 d6 3.d4 c:d4 4.S:d4 Sf6 5.Sc3 e6 6.Gc4 Sc6 7.Ge3

Przypisy

Bibliografia

• W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom II, Warszawa 1987, str. 1293
• ChessBase Megabase 2008
• The Chess World loses one of its most popular Grandmasters (ang.)

Linki zewnętrzne

• Dragoljub Velimirović – wybrane partie szachowe (ang.)