Dragoslav Šekularac

Dragoslav Šekularac
Драгослав Шекуларац
	(c) photo by Djuradj Vujcic, CC BY 2.0
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1937 ; Sztip
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 2019 ; Belgrad
Wzrost	171 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata	Klub
1951–1955	Crvena zvezda
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1975	Serbian White Eagles
1984–1985	Gwatemala
1986–1987	Footscray JUST
1989–1990	Crvena zvezda
1990–1991	Club América
1992	An-Nassr
1993	Heidelberg United
1994–1995	CA Marbella
1996	Busan Daewoo Royals
1998–2000	Obilić Belgrad
2006	Serbian White Eagles

Dragoslav Šekularac (serb. Драгослав Шекуларац, ur. 30 listopada 1937 w Sztipie, zm. 5 stycznia 2019 w Belgradzie^[1]) – jugosłowiański piłkarz i trener pochodzenia romskiego.

„Šeki” był jednym z najpopularniejszych jugosłowiańskich sportowców lat 60. XX w. Znany nie tylko ze swoich nieprzeciętnych umiejętności piłkarskich (szybki, kreatywny i myślący na boisku pomocnik), ale również kolejnych incydentów z jego udziałem. Po jednym z nich, w 1962 r. Šekularac został zawieszony na półtora roku w prawach zawodnika.

Dzieciństwo

Šekularac urodził się tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej. Ojciec, Serb z jednego z najbardziej znanych klanów w północnej Czarnogórze, Vasojevići oraz pochodząca z Macedonii matka po zakończeniu działań wojennych zdecydowali się na przenosiny na teren dzisiejszej Serbii, a młody Dragoslav został wypatrzony przez obserwatorów Crvenej Zvezdy i szybko znalazł się w juniorskim zespole tego klubu.

Kariera klubowa i reprezentacyjna

Debiut Šekularaca w barwach Crvenej Zvezdy miał miejsce 6 marca 1955. O ile w sezonie 1954/55 tylko raz pojawił się na boisku, o tyle w kolejnych rozgrywkach 18-latek pełnił już ważną rolę w drużynie i swoją grą (oraz 7 bramkami) przyczynił się do triumfu belgradzkiego zespołu w zmaganiach ligowych.

Rok później, po debiucie (jako 18-latek) w seniorskiej reprezentacji Jugosławii, Šeki pojechał z olimpijską reprezentacją kraju na igrzyska do Melbourne. Tam, wespół m.in. z Rajko Miticiem poprowadził ekipę „Plavich” do finału turnieju olimpijskiego, gdzie jednak lepsi okazali się piłkarze ZSRR. W tym samym sezonie odegrał również niebagatelną rolę w zmaganiach Crvenej zvezdy w Pucharze Europy – piłkarze z belgradzkiej Marakany odpadli dopiero po półfinałowym dwumeczu z włoską Fiorentiną (bramkę na wagę awansu Włochów stracili w 88 minucie, po trafieniu Maurilio Priniego).

Kolejny sezon był nieco słabszy w wykonaniu Šekularaca i s-ki. Po odejściu do włoskiego S.S. Lazio trenera Ciricia, drużynę objął Miša Pavić, który opiekował się młodym Dragoslavem w czasach juniorskich. Wspólnie po roku odzyskali nie tylko mistrzowski tytuł dla Zvezdy, ale i sięgnęli po puchar kraju (w obu przypadkach pokonując lokalnego rywala, ekipę FK Partizan).

Ostatni mecz Šekularaca w barwach Zvezdy miał miejsce w 1966 r. Jego dorobek bramkowy zamknął się liczbą 119 goli w 375 występach (32 gole w lidze w 156 meczach). W kolejnych latach Šeki grywał w Kolumbii, Niemczech i USA (z krótkim epizodem w OFK Beograd).

Poza srebrnym medalem IO w Melbourne na koncie pomocnika reprezentacji Jugosławii są również występy na MŚ w 1958 r. oraz 1962 r.