Drakkar

Drakkar w muzeum w Oslo
Model drakkaru

Drakkar – największy typ langskipów, okrętów wikingów. Największy znany drakkar miał 45 m długości i 34 pary wioseł. Mogły jednak istnieć większe – nawet do 120 miejsc dla wioślarzy. Według sag skandynawskich, okręt taki posiadał król duński Kanut I Wielki (1018–1035). Zazwyczaj jednak do drakkarów zaliczano jednostki o liczbie wioseł wynoszącej co najmniej 60. Zrekonstruowany w 1881 r. w Norwegii drakkar miał 25 m długości, 5 m szerokości oraz 16 par wioseł.

Drakkary były pełnomorskimi jednostkami, zdolnymi do żeglugi oceanicznej, jak i rzecznej. Wyposażone były w jeden duży (ponad 230 m²) rejowy żagiel. Drakkary, jako jednostki duże, a więc drogie, zazwyczaj były własnością wodzów i pełniły w normańskich flotach funkcję okrętów reprezentacyjnych oraz flagowych.

Cechą charakterystyczną drakkarów były rzeźby przedstawiające głowy smoków (stąd nazwa klasy tych jednostek) mocowane do dziobnicy podczas wyprawy – najprawdopodobniej w celu odstraszenia bóstw opiekujących się napadanymi miastami. Rzeźby te zdejmowano podczas powrotu, aby nie obrazić własnych "opiekunów".

Wyobrażenie drakkara z hufcem zbrojnych i św. Wojciecha zostało przedstawione jako pierwsze na prawym skrzydle Drzwi Gnieźnieńskich. Wzmianka w Żywocie tzw. Kanaparzowym św. Wojciecha, informuje, że święty otrzymał od księcia statek i 30 wojów do ochrony[1]. Według św. Brunona statek był chroniony multo milite.

Zobacz też

Przypisy

  1. Materiały źródłowe do historii Polski epoki feudalnej, t. I, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1954

Media użyte na tej stronie

Gokstad-ship-model.jpg
Autor: Softeis, Licencja: CC BY-SA 2.5
Model of the Gokstad ship
Oseberg longship.png
The Oseberg longship (From the Viking Ship Museum, Oslo, Norway)
Tapisserie bato1.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0