Drew Barrymore

Drew Barrymore

Drew Barrymore (Berlin, 2014)
Imię i nazwisko	Drew Blythe Barrymore
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1975 Culver City
Zawód	aktorka, autorka, reżyserka, modelka, producentka filmowa
Współmałżonek	Jeremy Thomas (1994–1995; rozwód) Tom Green (2001–2002; rozwód) Will Kopelman (2012–2016; rozwód)
Lata aktywności	od 1978
Strona internetowa

Drew Barrymore podczas Tribeca Film Festival w maju 2007 roku

Drew Blythe Barrymore^[1] (ur. 22 lutego 1975 w Culver City) – amerykańska aktorka, autorka, reżyserka, modelka i producentka filmowa^[2]. Zdobywczyni Złotego Globu za rolę w filmie telewizyjnym Szare ogrody^[3][4][5].

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się w Culver City w stanie Kalifornia rodzinie aktorskiej jako córka Johna Drew Barrymore (1932–2004)^[6][7] i Jaid (z domu Ildikó Jaid Makó; ur. 1946)^[8]. Jej babka ze strony ojca Dolores Costello (1903-1979)^[9] była aktorką, a jej dziadek John Barrymore (1882-1942)^[10] to znany amerykański aktor szekspirowski. Pradziadek ze strony ojca Maurice Costello (1877–1950)^[11] był też aktorem.

Dorastała w Poinsetta Place w West Hollywood. Kiedy miała siedem lat, przeprowadziła się z rodziną do Sherman Oaks, dzielnicy Los Angeles. Uczęszczała do szkoły podstawowej w Fountain Day School w West Hollywood i Country School. Jej rodzice rozwiedli się w 1984 roku, kiedy miała dziewięć lat. Miała przyrodnie rodzeństwo: brata Johna oraz dwie siostry – Jessicę i Blyth Dolores^[12].

Kariera

W wieku 11 miesięcy pojawiła się pierwszy raz na ekranie w reklamie jedzenia dla psów^[13], a jako dwulatka trafiła do telewizyjnego melodramatu NBC Suddenly, Love (1978)^[14] z Cindy Williams, Eileen Heckart i Paulem Shenarem. W wieku pięciu lat wzięła udział w biograficznym dramacie telewizyjnym CBS Bogie (1980) z Kevinem O’Connorem i thrillerze sci-fi Kena Russella Odmienne stany świadomości (Altered States, 1980) z Williamem Hurtem. Mając sześć lat stała się znana dzięki roli Gertie w filmie Stevena Spielberga E.T. (1982), za którą otrzymała Young Artist Award w kategorii najlepsza młoda aktora drugoplanowa^[15]. Jako 7-latka była najmłodszą osobą, która kiedykolwiek pełniła funkcję gospodarza Saturday Night Live^[12]. Dwa lata później Mark L. Lester zaangażował ją do filmu Podpalaczka (Firestarter, 1984) u boku Davida Keitha i Heather Locklear. Za rolę Casey Brodsky w komediodramacie Charlesa Shyera Różnice nie do pogodzenia (Irreconcilable Differences, 1984) z Shelley Long i Ryanem O’Nealem została nominowana do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej.

Nagła popularność niefortunnie wpłynęła na jej dzieciństwo, gdyż szybko sięgnęła po alkohol i narkotyki, uzależniając się od nich. Ten okres opisała w wydanej w 1991 roku (gdy miała 16 lat) autobiografii Little Girl Lost (Mała zagubiona dziewczynka)^[16]. Po wielu kuracjach odwykowych zaczęła pojawiać się w mediach jako symbol seksu, co sprowokowało Spielberga (jej mentora) do podarowania jej na 20. urodziny kocyka z napisem „Przykryj się”. W 1989 roku ogłosiła, że ostatecznie zerwała z nałogami. Jednak niedługo potem próbowała popełnić samobójstwo podcinając sobie żyły.

Kiedy miała 17 lat jej nagie zdjęcie ukazało się na okładce magazynu Interview. Dostała główną rolę w thrillerze Trujący bluszcz (Poison Ivy, 1992) z Cheryl Ladd. Jej rola Anity Minteer w Guncrazy – Zawsze strzelaj dwa razy (Guncrazy, 1992) po raz drugi przyniosła nominację do Złotego Globu^[17]. W opartym na faktach dramacie telewizyjnym ABC Historia Amy Fisher (The Amy Fisher Story, 1993) zagrała postać nastoletniej zabójczyni żony swojego kochanka. W kobiecym westernie Wystrzałowe dziewczyny (Bad Girls, 1994) z Madeleine Stowe, Mary Stuart Masterson i Andie MacDowell wystąpiła jako Lilly Laronette. W 1995 roku pozowała dla Playboya, a także pokazała swoje piersi w talk-show Davida Lettermana. Po występie w Batman Forever (1995) Joela Schumachera jako Sugar, moll dla Dwie Twarze (Tommy Lee Jones) i Chłopaki na bok (Boys on the Side, 1995) z Whoopi Goldberg i Mary-Louise Parker, wcieliła się w rolę psychicznie chorej Casey Roberts w melodramacie Szalona miłość (Mad Love, 1995) z Chrisem O’Donnellem. Wzięła udział w serii reklam Guess.

Z czasem Barrymore stała się dojrzałą aktorką. Za rolę licealistki Casey Becker, terroryzowanej serią telefonów od zabójcy w masce, w slasherze Wesa Cravena Krzyk (Scream, 1996) była nominowana do Nagrody Saturna w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa. Zaczęła również angażować się w produkcję filmów; założyła agencję produkcji Flower Films, w tym Aniołki Charliego (Charlie’s Angels, 2000), sequel Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (Charlie’s Angels: Full Throttle, 2003) i Starsza pani musi zniknąć (Duplex, 2003).

Życie prywatne

Drew była trzykrotnie zamężna. Po raz pierwszy wyszła za mąż 20 marca 1994, w wieku 19 lat; jej wybrankiem był Jeremy Thomas. Niecałe dwa miesiące po ślubie Drew złożyła pozew o rozwód^[18]. W 1999 roku zaczęła spotkać się z Tomem Greenem. Barrymore i Green zaręczyli się w lipcu 2000 roku, a w lipcu 2001 roku wzięli ślub^[19]. Zaledwie pięć miesięcy później, w grudniu 2001 roku, Green złożył pozew o rozwód, podając za powód różnice nie do pogodzenia^[20]. W 2002 roku Drew poznała na festiwalu Coachella Fabrizio Morettiego, perkusistę zespołu The Strokes. Spotykali się przez blisko pięć lat, kończąc swój związek w styczniu 2007 roku^[21]. Między 2007 a 2010 Drew kilkakrotnie spotykała i rozstawała się z aktorem Justinem Longiem.

W 2011 Drew zaczęła spotykać się z Willem Kopelmanem, handlarzem dziełami sztuki. W styczniu 2012 roku para potwierdziła swoje zaręczyny^[22]. Barrymore i Kopelman wzięli ślub 2 czerwca 2012 roku w Montecito w Kalifornii^[23]. Mają dwie córki: Olive Barrymore Kopelman (ur. 26 września 2012) i Frankie Barrymore Kopelman (ur. 22 kwietnia 2014)^[24]. 2 kwietnia 2016 roku Barrymore i Kopelman wydali za pośrednictwem magazynu „People” oświadczenie, w którym oficjalnie potwierdzili doniesienia o ich separacji i planowanym rozwodzie^[25]. Rozwiedli się 3 sierpnia 2016^[26].

Przez pewien czas do 2002 była wegetarianką i promowała działania organizacji PETA na rzecz zwierząt.

Od okresu nastoletniego deklaruje się jako osoba biseksualna^[27].

Filmografia

Aktorka

Filmy fabularne

Seriale, reżyseria, produkcja

Nagrody

• Złoty Glob Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym: 2010 Szare ogrody
• Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym: 2010 Szare ogrody

Przypisy

Bibliografia

• Virginia Aronson, Drew Barrymore. Chelsea House, 1999. ​ISBN 0-7910-5306-7​.
• JohnJ. Bankston JohnJ., Drew Barrymore, Philadelphia: Chelsea House Publishers, 2002, ISBN 0-7910-6772-6, OCLC 48817398 .
• Drew Barrymore, Little Girl Lost (Mała, zagubiona dziewczynka). Pocket Star Books, 1990. ​ISBN 0-671-68923-1​.
• Lucy Ellis, Drew Barrymore: The Biography. Aurum Press, 2004. ​ISBN 1-84513-032-4​.
• Anne E.A.E. Hill Anne E.A.E., Drew Barrymore, San Diego: Lucent Books, 2001, ISBN 1-56006-831-0, OCLC 45029132 .

Linki zewnętrzne

• Drew Barrymore w bazie IMDb (ang.)
• Drew Barrymore w bazie Filmweb
• Drew Barrymore w bazie Notable Names Database (ang.)