Drewno bielaste

Drewno bielaste, biel (ang. sapwood) – rodzaj drewna, które w pniu drzewa przewodzi wodę z solami mineralnymi oraz gromadzi substancje zapasowe. W młodych gałęziach i pniach wszystkie komórki ksylemu pełnią funkcje przewodzącą. W starszych pniach część drewna przekształca się w drewno twardzielowe[1]. Wskutek zaimpregnowania ścian komórkowych substancjami twardzielowymi (żywicami, gumami, garbnikami) i zamknięcia dróg przewodzenia przez wcistki, drewno przestaje pełnić funkcję przewodzącą i magazynującą[2].

Biel jest najlepiej widoczny na obwodzie przekroju poprzecznego pnia, jako strefa jaśniej zabarwionych słojów rocznych (u drzew wytwarzających twardziel)[2].

U gatunków twardzielowych może wystąpić – pod wpływem grzybów, mrozu lub innych czynników – biel wewnętrzny, uznawany za wadę drewna.

  • Biel i twardziel u sosny

    Biel i twardziel u sosny

  • Biel i twardziel u dębu

    Biel i twardziel u dębu

  • Biel i twardziel u cisa

    Biel i twardziel u cisa

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Botanika. Morfologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 190 i 191. ISBN 83-01-13953-6.
  2. ↑ a b Edmund Malinowski: Anatomia roślin. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 204–206.

Media użyte na tej stronie

Taxus wood.jpg
Autor: MPF, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Yew wood (Taxus baccata) showing 27 annual growth rings, pale sapwood and dark heartwood, and pith (centre dark spot). The dark radial lines are small knots.
Heartwood and sapwood in quercus.jpg
Autor: Beentree, Licencja: CC-BY-SA-3.0
heartwood and sapwood in quercus