Driady

Driady

Δρυάδες

nimfy drzew
Evelyn De Morgan: The Dryad (Driada)
Występowanie	mitologia grecka

Driady (lm gr. Δρυάδες Dryádes, łac. Dryades, lp. gr. Δρυάς Dryás, łac. Dryad; od gr. δρῦς drŷs – ‘dąb’, ‘drzewo’) – w mitologii greckiej nimfy drzew. Dokładniej driady były nimfami dębów, choć słowa tego używa się obecnie w odniesieniu do wszystkich drzewnych nimf.

Kultura

Oprócz mitologii, driady pojawiają się również w literaturze i grach fantasy.

Muzyka

W latach 1914–23 Karol Szymanowski stworzył utwór na skrzypce o tytule Driady i Pan.

Saga o Wiedźminie

W Sadze o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego driady lub dziwożony to tajemnicze mieszkanki świętego i prastarego lasu Brokilon.

Charakterystyczne dla nich jest zielonkawe zabarwienie skóry. Driady są wyznawczyniami kultu matki natury. Stronią od innych ras i zabijają niemal każdego, kto naruszy ich święty las. Starają się nie włączać do konfliktów i tłumaczą to tym, że natura jest wieczna i będzie trwać nawet po wojnach.

Ich społeczność składa się tylko z kobiet. Młode driady rodzą się z uświęconych związków z elfami lub ludźmi, przy czym zawsze rodzą się dziewczynki. Driady są bezwzględne, mistrzowsko władają łukiem oraz potrafią poruszać się bezszelestnie po lesie.

Zobacz też

• hamadriady

Bibliografia

• Aaron J. Atsma: Dryades & Oreiades. theoi.com. [dostęp 2013-08-18]. (ang.).
• Władysław Kopaliński: Słownik mitów i kultury tradycji. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1987. ISBN 83-06-00861-8.