Driakiew lśniąca

Driakiew lśniąca
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządastropodobne
Rządszczeciowce
Rodzinaprzewiertniowate
Rodzajdriakiew
Gatunekdriakiew lśniąca
Nazwa systematyczna
Scabiosa lucida Vill.
Prosp. Hist. pl. Dauphiné 18. 1779
Synonimy
  • Scabiosa columbaria L.
Kwiatostan

Driakiew lśniąca (Scabiosa lucida L.) – gatunek rośliny należący do rodziny przewiertniowate (Caprifoliaceae). Występuje tylko w środkowej, wschodniej i południowej Europie[3]. Roślina górska, w Polsce występująca wyłącznie w Sudetach, Tatrach, Karpatach Wschodnich i w Pieninach. Status gatunku w polskiej florze: gatunek rodzimy.

Morfologia

Łodyga
Wzniesiona, naga, lub nieco tylko omszona. Nie rozgałęzia się, lub niewiele, tylko w górnej części. Roślina ma wysokość 5-60 cm.
Liście
O zróżnicowanym kształcie. Odziomkowe, oraz najniższe łodygowe mają jajowaty lub równowąski kształt i są karbowane. Wyższe liści są 1-2 razy pierzastosieczne, złożone z lancetowatych lub równowąskich, czasami ząbkowanych odcinków, przy czym szczytowy odcinek jest często większy od pozostałych. Liście łodygowe wyrastają w okółku po dwa. Wszystkie liście są nagie, lub orzęsione tylko po brzegach. Są mniej lub więcej lśniące (stąd nazwa gatunkowa rośliny).
Kwiaty
Bezwonne kwiaty zebrane są w główkę wyrastającą na długiej szypułce na szczycie łodygi. Główka o średnicy 2-4 cm otoczona jest okrywą z lancetowatych listków. W główce dwojakiego rodzaju kwiaty; większe, znajdujące się na zewnątrz i mniejsze, wewnątrz główki. Kielich złożony z 5 ostek, w dolnej części nieco rozszerzonych, z cienkimi brzeżkami po bokach środkowego nerwu. Ostki te są 3,5-5 razy dłuższe od kieliszka. Korona kwiatu grzbiecista, purpurowofioletowa. Wewnątrz niej jeden słupek z dwudzielnym znamieniem i 4 pręciki.
Owoc
Z pojedynczym nasionem, otoczony na szczycie błonkowatym kieliszkiem.

Biologia i ekologia

Bylina. Kwitnie od sierpnia do października. Roślina wiatrosiewna (kieliszek stanowi aparat lotny). Siedlisko: Hale górskie, naskalne murawy, suche stoki, szczeliny i półki skalne. Występuje głównie na podłożu wapiennym. W Tatrach dochodzi do piętra alpejskiego. Najwyższe zanotowane jej stanowiska znajdują się w Tatrach Bielskich (2150 m n,p.m.). Gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Seslerietea variae[4].

Owoce

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
  3. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
  4. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

  • Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
  • Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

Media użyte na tej stronie

Scabiosa stellata MHNT.BOT.2011.18.10.jpg
Autor:
Roger Culos
, Licencja: CC BY-SA 3.0
Scabiosa stellata, Scabiosa stellata, fruits
Scabiosa lucida a5.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Scabiosa lucida (pl. driakiew lśniąca), habitat: Tatra Mountains, Ciemniak
Scabiosa lucida a1.jpg
Autor: Opioła Jerzy, Licencja: CC BY 2.5
Scabiosa lucida (pl. driakiew lśniąca)