Dricus du Plessis

Dricus du Plessis
Pseudonim

Stillknocks[1]

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1994
Hatfield

Obywatelstwo

Południowa Afryka

Wzrost

183 cm

Masa ciała

84 kg

Styl walki

kick-boxing, MMA

Debiut

2013

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

półśrednia (do 2018) średnia

Klub

Team CIT

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

19

Zwycięstwa

17

Przez nokauty

7

Przez poddania

9

Przez decyzje

1

Porażki

2

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 3 lipca 2022.

Dricus du Plessis (ur. 14 stycznia 1994 w Hatfield[2]) – południowoafrykański kick-bokser i zawodnik mieszanych sztuk walki, były mistrz organizacji EFC Worldwide w wadze półśredniej oraz średniej, w latach 2017-2020 zawodnik KSW, były międzynarodowy mistrz KSW w wadze półśredniej, od 24 września 2020 jest zawodnikiem największej organizacji MMA na świecie – UFC[3].

Przeszłość sportowa

Od piątego roku życia uprawia sport zaczynając od judo i zapasów[4]. W wieku 14 lat zaczął trenować kickboxing, natomiast w 2012 roku mając 17 lat zdobył złoty i zarazem pierwszy w historii medal dla Południowej Afryki podczas mistrzostw świata WAKO kadetów i juniorów w kategorii do 86 kg w formule K-1[5]. Ponadto zostawał mistrzem kraju w tejże formule walki w 2012 i 2013. Jego bilans amatorski i semi–pro wynosi 33 zwycięstwa w tym 30 przed czasem i zero porażek[6][7].

Kariera MMA

EFC

Stoczył trzy amatorskie walki w MMA po czym w 2013 przeszedł na zawodowstwo.

13 czerwca 2013 związał się z krajową organizacją EFC[8], debiutując dla niej i zarazem tocząc pierwszy zawodowy pojedynek 27 lipca 2013 przeciwko Tshikangu Makuebo którego pokonał przez techniczny nokaut w 1. rundzie[1].

Po serii trzech kolejnych wygranych 30 sierpnia 2014 podczas EFC 33 przegrał pierwszą walkę w karierze z Garrethem McLellanem o tytuł mistrza wagi średniej (do 84 kg), poddając się w 3. rundzie wskutek duszenia[1].

Po kolejnej passie zwycięstw w 2015 i 2016 otrzymał ponownie szanse walki o pas EFC, lecz tym razem wagę niżej. 17 czerwca 2016 pokonał w 3. rundzie Martina van Stadena zostając nowym mistrzem EFC wagi półśredniej (do 77 kg)[1].

9 grudnia 2016 na EFC 56 wygrał przed czasem z Polakiem Rafałem Haratykiem[1].

13 maja 2017 obronił tytuł wagi półśredniej w starciu z Brazylijczykiem Maurício da Rochę Jr., którego znokautował w 1. rundzie[1],

19 sierpnia tego samego roku zdobył drugie mistrzostwo południowoafrykańskiej organizacji, w wadze średniej, poddając obrońce tytułu Brytyjczyka Yannicka Bahatiego w półtorej minuty od rozpoczęcia pojedynku[9].

KSW i powrót do EFC

30 października 2017 związał się z polską organizacją KSW[10], gdzie 23 grudnia 2017 miał zmierzyć się o mistrzostwo wagi półśredniej z Borysem Mańkowskim, jednak do walki nie doszło z powodu kontuzji Afrykanera[11]. Jego miejsce zajął Chorwat Roberto Soldić, który pokonał Mańkowskiego i odebrał mu tytuł[12].

14 kwietnia 2018 podczas KSW 43 we Wrocławiu, zmierzył się o tytuł z Roberto Soldiciem[13], którego ostatecznie pokonał w 2. rundzie przez TKO, zostając tym samym nowym mistrzem KSW wagi półśredniej[14].

6 października 2018 na gali KSW 45 w Londynie, przystąpił do pierwszej obrony pasa mistrzowskiego KSW w wadze półśredniej[15]. Stracił swój tytuł w rewanżowym boju na rzecz Chorwata, który go znokautował w 3. rundzie[16].

W 2019 roku tytuł mistrzowski wagi półśredniej afrykańskiej organizacji EFC Worldwide zawakował po rezygnacji du Plessisa[17].

14 września 2019 podczas gali KSW 50 w Londynie, znokautował w 2. rundzie byłego mistrza organizacji FEN w wadze lekkiej – Joiltona Santosa[18].

Poźniej powrócił do EFC, gdzie zdobył pas wagi średniej mierząc się z Brendanem Leserem[19].

UFC

W drugiej połowie 2020 roku ogłoszono, że podpisał kontrakt z największą organizacją MMA na świecie – UFC[20]. W pierwszej walce dla tej organizacji 10 października 2020 roku podczas UFC Fight Night: Moraes vs. Sandhagen pokonał przez techniczny nokaut Markusa Pereza[21].

W drugim pojedynku dla UFC zmierzył się z Trevinem Gilesem podczas UFC 264 10 lipca 2021 roku[22]. Zwyciężył walkę nokautując rywala prawym prostym w 2 rundzie[23]. Po walce otrzymał pierwszy bonus finansowy za najlepszy występ wieczoru[24].

Na gali UFC 269 miał walczyć z Andre Munizem, jednak z powodu kontuzji był zmuszony się wycofać z pojedynku[25]. Do walki z du Plessisem na gali UFC 273 wycofali się Chris Curtis oraz Kelvin Gastelum[26][27].

Na lipcowej gali UFC 276 stoczył walkę z Bradem Tavaresem[28]. Wygrał jednogłośną decyzją sędziów, którzy punktowali zgodnie w stosunku 3 x 29-28[29].

10 grudnia 2022 podczas gali UFC 282, która odbędzie się w Las Vegas skrzyżuje rękawice z byłym pretendentem do pasa mistrzowskiego UFC w wadze półśredniej, Darrenem Tillem[30].

Osiągnięcia

Kick-boxing

  • 2012: amatorski mistrz Południowej Afryki w formule K-1
  • 2012: Mistrzostwa Świata WAKO w Kickboxingu – 1. miejsce w kat. -86 kg w formule K-1 (juniorzy)
  • 2013: mistrz semi-pro Południowej Afryki w formule K-1

Mieszane sztuki walki

  • 2016-2019: mistrz EFC Worldwide w wadze półśredniej
  • 2017-2018: mistrz EFC Worldwide w wadze średniej (Dricus nie bronił tytułu w związku z tym stracił status mistrza. Organizacja wprowadziła tymczasowy pas który zdobył Brendan Lesar podczas gali EFC 80, pokonując Garretha McLellana[31].)
  • 2019-2020: mistrz EFC Worldwide w wadze średniej
  • 2018-2018: międzynarodowy mistrz KSW w wadze półśredniej

Lista walk w MMA

WynikBilansPrzeciwnik (bilans przed walką)RozstrzygnięcieRundaCzasRozgrywkiDataMiejsceUwagi
Anglia Darren Till (18-4-1)UFC 28210.12.2022Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana17-2Stany Zjednoczone Brad Tavares (19-6)Decyzja (jednogłośna)35:00UFC 27602.07.2022Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana16-2Stany Zjednoczone Trevin Giles (14-2)KO (prawy prosty)21:41UFC 26410.07.2021Stany Zjednoczone Las VegasBonus za występ wieczoru
Wygrana15-2Brazylia Markus Perez (12-3)TKO (ciosy w parterze)13:22UFC Fight Night: Moraes vs. Sandhagen10.10.2020Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu ZabiDebiut w UFC
Wygrana14-2Południowa Afryka Brendan Lesar (3-0)Poddanie (duszenie gilotynowe)14:15EFC 8314.12.2019Południowa Afryka PretoriaZdobył pas mistrzowski EFC Worldwide w wadze średniej. Main Event
Wygrana13-2Niemcy Joilton Santos-Lutterbach (30-7)TKO (ciosy pięściami w parterze)23:04KSW 50: London14.09.2019Wielka Brytania LondynPojedynek w wadze średniej
Przegrana12-2Chorwacja Roberto Soldić (13-3)KO (ciosy pięściami)32:33KSW 45: The Return to Wembley06.10.2018Wielka Brytania LondynStracił mistrzostwo KSW w wadze półśredniej. Bonus za walkę wieczoru
Wygrana12-1Chorwacja Roberto Soldić (13-2)TKO (lewy sierpowy i ciosy w parterze)21:37KSW 43: Soldić vs. du Plessis14.04.2018Polska WrocławDebiut w KSW. Zdobył mistrzostwo KSW w wadze półśredniej. Bonus za nokaut wieczoru. Main Event
Wygrana11-1Anglia Yannick Bahati (8-1)Poddanie (duszenie gilotynowe)11:30EFC Worldwide 6219.08.2017Południowa Afryka JohannesburgZdobył mistrzostwo EFC Worldwide w wadze średniej. Main Event
Wygrana10-1Brazylia Jose Mauricio da Rocha Jr. (7-3)TKO (ciosy pięściami)13:58EFC Worldwide 5913.05.2017Południowa Afryka JohannesburgObronił mistrzostwo EFC Worldwide w wadze półśredniej. Main Event
Wygrana9-1Polska Rafał Haratyk (7-2-2)Poddanie (duszenie gilotynowe)23:34EFC Worldwide 5609.12.2016Południowa Afryka JohannesburgMain Event
Wygrana8-1Południowa Afryka Martin van Staden (15-8)Poddanie (duszenie gilotynowe)33:59EFC Worldwide 5017.06.2016Południowa Afryka Sun CityZdobył mistrzostwo EFC Worldwide w wadze półśredniej. Main Event
Wygrana7-1Demokratyczna Republika Konga Bruno Belabela Mukulu (2-4-1)Poddanie (duszenie zza pleców)22:50EFC Worldwide 4612.12.2015Południowa Afryka Johannesburg
Wygrana6-1Południowa Afryka Dino Bagattin (11-4)Poddanie (duszenie zza pleców)23:33EFC 4006.06.2015Południowa Afryka JohannesburgMain Event
Wygrana5-1Południowa Afryka Darren Daniel (3-2)Poddanie (duszenie zza pleców)14:50EFC Africa 3721.02.2015Południowa Afryka Carnival City
Przegrana4-1Południowa Afryka Garreth McLellan (11-2)Poddanie (duszenie gilotynowe)32:12EFC Africa 3330.08.2014Południowa Afryka DurbanPojedynek o mistrzostwo EFC Worldwide w wadze średniej. Main Event
Wygrana4-0Południowa Afryka Donavin Hawkey (9-6)TKO (ciosy pięściami)14:50EFC Worldwide 2727.02.2014Południowa Afryka Johannesburg
Wygrana3-0Południowa Afryka JC Lamprecht (2-1)Poddanie (duszenie zza pleców)31:54EFC Worldwide 2410.10.2013Południowa Afryka Johannesburg
Wygrana2-0Demokratyczna Republika Konga Bruno Belabela Mukulu (0-0)Poddanie (duszenie zza pleców)12:34EFC Worldwide 2312.09.2013Południowa Afryka Johannesburg
Wygrana1-0Południowa Afryka Tshikangu Makuebo (1-2)TKO (ciosy pięściami)11:18EFC Africa 2125.07.2013Południowa Afryka JohannesburgDebiut w MMA

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Oficjalny rekord i statystyki na tapology.com, efcworldwide.com [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  2. ↑ https://www.tapology.com/fightcenter/fighters/51267-dricus-du-plessis-stilknocks Statystyki i rekord MMA.
  3. ↑ Martyna Celuch, Dricus Du Plessis w UFC! Zawalczy już w październiku, InTheCage.pl, 24 września 2020 [dostęp 2020-09-24] (pol.).
  4. ↑ Undefeated Dricus goes big, kormorant.co.za [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  5. ↑ ALL OFFICIAL RESULTS OF CADETS & JUNIORS WORLD CHAMPIONSHIPS!, wakoweb.com [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  6. ↑ EFC 59 Preparation with Dricus du Plessis, lwmag.co.za [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  7. ↑ Dricus du Plessis makes EFC history, perdeby.co.za [dostęp 2018-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-15] (ang.).
  8. ↑ Kickboxing World Champ Joins EFC AFRICA, efcworldwide.com [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  9. ↑ EFC 62 Results: Du Plessis Earns Double Gold; Zulu, Kabesa Also Victorious, combatpress.com [dostęp 2018-04-15] (ang.).
  10. ↑ KSW – Martial Arts Confrontation – Offical KSW Federation website, www.kswmma.com [dostęp 2017-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-04] (pol.).
  11. ↑ Roberto Soldic nowym rywalem Mańkowskiego w walce o pas na KSW 41, wmeritum.pl [dostęp 2018-04-15] (pol.).
  12. ↑ Wyniki KSW 41: Soldic zmasakrował Mańkowskiego, Strachu znokautował Popka, mmanews.pl [dostęp 2018-04-15] (pol.).
  13. ↑ KSW 43: Soldić - Du Plessis walką wieczoru w Hali Stulecia, www.tuwroclaw.com [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  14. ↑ Wyniki KSW 43: Du Plessis znokautował Soldica, Janikowski zmiażdżył Bahatiego, mmanews.pl [dostęp 2018-04-15] (pol.).
  15. ↑ Magdalena Dubert, Rewanż! Dricus Du Plessis VS Roberto Soldic o pas na KSW 45 w Londynie! | MMAROCKS, MMA Rocks!, 30 lipca 2018 [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  16. ↑ Wirtualna Polska Media, KSW 45: Roberto Soldić nowym-starym mistrzem! Dricus Du Plessis padł na deski (wideo) – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 6 października 2018 [dostęp 2018-12-22] (pol.).
  17. ↑ Dricus Du Plessis zwakował pas mistrzowski wagi półśredniej afrykańskiej organizacji EFC, MMA PL, 25 lutego 2019 [dostęp 2019-02-26] (pol.).
  18. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. KSW 50. Dricus Du Plessis – Joilton Santos. Były mistrz wygrał przed czasem – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 14 września 2019 [dostęp 2019-09-15] (pol.).
  19. ↑ EFC Worldwide 83 | MMA Event, Tapology [dostęp 2022-01-12] (ang.).
  20. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. Były mistrz KSW, Dricus du Plessis, podpisał kontrakt z UFC – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 29 września 2020 [dostęp 2022-01-12] (pol.).
  21. ↑ Damon Martin, UFC Fight Island 5 video: Dricus du Plessis face plants Markus Perez with stunning knockout, MMA Fighting, 10 października 2020 [dostęp 2022-01-12] (ang.).
  22. ↑ Dricus Du Plessis i Trevin Giles zestawieni po raz kolejny na UFC 264 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  23. ↑ Polsatsport.pl, UFC 264: Były mistrz KSW Dricus Du Plessis znokautował rywala – Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2022-01-12] (pol.).
  24. ↑ UFC 264: Poirier vs. McGregor III – bonusy i konferencja – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-07-04] (pol.).
  25. ↑ Kontuzjowany Dricus du Plessis wypada z rozpiski UFC 269. Afrykaner w piątek przejdzie operację. – myMMA.pl, 10 listopada 2021 [dostęp 2022-04-19] (pol.).
  26. ↑ Kelvin Gastelum cykorem? Dricus Du Plessis zarzucił Amerykaninowi, że wymyślił sobie kontuzję, aby uniknąć walki!, Lowking.pl [dostęp 2022-04-19] (pol.).
  27. ↑ Terry, Po stracie oryginalnych przeciwników, Dricus Du Plessis i Anthony Hernandez połączyli siły na UFC 273 – Free Fight MMA [dostęp 2022-04-19] (pol.).
  28. ↑ Michał Tkaczuk, Dricus du Plessis przed szansą wejścia do rankingu wagi średniej UFC! Afrykaner zmierzy się z Bradem Tavaresem na UFC 276 | MMAROCKS, MMA Rocks!, 19 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-19] (pol.).
  29. ↑ Dricus Du Plessis po ostrej jatce pokonał Brada Tavaresa!, Lowking.pl [dostęp 2022-07-04] (pol.).
  30. ↑ Kroganin, Dopiął swego! Dricus Du Plessis zmierzy się z Darrenem Tillem!, Lowking.pl [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  31. ↑ Fightsport.pl, Były mistrz KSW Dricus, MMA, UFC, Muay Thai, Boks, BJJ, KSW – Informacje ..:::.. FightSport.pl ..:::.. Twój Portal Sportów Walki [dostęp 2021-02-05] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of the Democratic Republic of the Congo.svg
The national flag of the Democratic Republic of the Congo. Created according to the 2006 constitution : Son emblème est le drapeau bleu ciel, orné d’une étoile jaune dans le coin supérieur gauche et traversé en biais d’une bande rouge finement encadrée de jaune. (Its symbol is a sky blue flag, decorated with a yellow star in the upper left corner and crossed in the diagonal by a red strip with thin yellow borders) It seems to be identical, except for a lighter field hue, to the 1966–1971 flag.