Droga gminna

Droga gminna o nawierzchni twardej, wykonanej z masy bitumicznej.

Droga gminna (w skrócie DG) – jedna z czterech kategorii dróg publicznych w Polsce, stanowiąca własność właściwego samorządu gminnego.

Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii (tj. dróg powiatowych, dróg wojewódzkich i dróg krajowych), stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych [definicja na podstawie art. 7 ustawy z dnia 20 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)]. Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy, po zasięgnięciu opinii właściwego terytorialnie zarządu powiatu, a ustalenie przebiegu dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy.

Zgodnie z ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 988) oraz rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz.U. z 2003 r. nr 177, poz. 1729), organem zarządzającym ruchem na drogach gminnych jest starosta, a organem sprawującym nadzór nad zarządzaniem ruchem – wojewoda, z wyjątkiem dróg położonych w granicach administracyjnych miast na prawach powiatu, gdzie zarządcą ruchu na wszystkich drogach publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta.

Drogom gminnym w Polsce nadaje się jedną z pięciu możliwych klas: GP, G, Z, L, lub D.

Każda droga gminna w Polsce posiada indywidualny numer ewidencyjny, składający się z sześciu cyfr i jednej litery, stanowiącej wyróżnik województwa, na terenie którego przebiega dana droga. Owe wyróżniki województw to:

Numery ewidencyjne dróg gminnych nie są nanoszone na drogowskazy oraz mapy i atlasy drogowe.

Według stanu na 31 grudnia 2020 sieć dróg gminnych w Polsce wynosiła 257 203,9 km, z czego 149 813,5 km stanowiły drogi o nawierzchni twardej, a 107 390,4 km – drogi gruntowe[1].

Dopuszczalny nacisk na oś

Do 13 marca 2021, na podstawie ustawy o drogach publicznych, na drogach gminnych dozwolony jest ruch pojazdów o nacisku na pojedynczą oś napędową do 8 ton[2].

Od 13 marca 2021, na mocy ustawy z 18 grudnia 2020 r., na wszystkich drogach tej kategorii mogą poruszać się pojazdy o nacisku pojedynczej osi do 11,5 tony, z wyłączeniem fragmentów objętych zakazem wjazdu dla samochodów o nacisku na pojedynczą oś przekraczającą 10 lub 8 ton[3], oznaczonych znakiem zakazu B-19 oraz odcinków o nawierzchni innej niż utwardzona[3].

Przypisy

  1. Transport - wyniki działalności w 2020 roku. Główny Urząd Statystyczny, 2021-09-28. [dostęp 2021-09-29].
  2. Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej
    do 11,5 t, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
    2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz:
    1) dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t,
    2) dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t
    – mając na uwadze potrzebę ochrony dróg oraz zapewnienia ruchu tranzytowego.
    3. Drogi wojewódzkie inne niż drogi określone na podstawie ust. 2 pkt 1, drogi powiatowe oraz drogi gminne stanowią
    sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.

    Ustawa o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)
  3. a b Ustawa z dnia 18 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 54)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Gminna.jpg
Autor: Wojtekskalski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Droga gminna