Droga gruntowa

Droga gruntowa ze Skupowa do Zabłotczyzny. Widoczne znaki drogowe: D-43 i E-18a

Droga gruntowa (inaczej: droga o nawierzchni gruntowej) – droga o nawierzchni z gruntu rodzimego lub utrwalona w wyniku specjalnych zabiegów i preparacji gruntu rodzimego przy pomocy mieszanin wykonanych z gliny, żwiru, żużla itp.[1].

W polskim Prawie o ruchu drogowym drogę gruntową określono jako drogę z jezdnią o nawierzchni z gruntu rodzimego lub nasypowego, ulepszonego mechanicznie lub chemicznie, w której wierzchnia warstwa może być wykonana z kruszywa naturalnego, sztucznego lub pochodzącego z recyklingu[2].

Droga gruntowa cechuje się niską przydatnością komunikacyjną. Długoletnie użytkowanie drogi gruntowej na nachylonym terenie skutkuje powstaniem rozcięcia drogowego.

W krajach wysoko rozwiniętych drogi gruntowe występują przeważnie na terenach leśnych i polnych, jako drogi niepubliczne. W krajach rozwijających się stanowią drogi publiczne niższych kategorii. W państwach Trzeciego Świata są najpowszechniej występującym typem dróg kołowych.

Przypisy

  1. ↑ Transport drogowy w Polsce w latach 2005-2009, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 22 listopada 2014, s. 24, ISSN 3456-7765.
  2. ↑ (Art. 2 pkt 2a) Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 988)

Media użyte na tej stronie

Skupowo.jpg
Autor: Krzysztof Maria Różański, (Upior polnocy), Licencja: CC BY 2.5
Droga ze Skupowa do Zabłotczyzny. Widoczne znaki drogowe: D-43 i E-18a.