Droga międzynarodowa E8 (Polska)

Początek drogi	Świecko
Koniec drogi	Terespol
Województwa	gorzowskie, zielonogórskie, poznańskie, konińskie, płockie, łódzkie, skierniewickie, warszawskie, siedleckie, bialskopodlaskie
Zdjęcie
Historyczna trasa E8 w okolicach Poznania (1974)
Przebieg trasy Legenda w użyciu   projekt, budowa, konieczność modernizacji węzeł drogowy typu WA węzeł drogowy typu WB skrzyżowanie rondo przejście graniczne punkt poboru opłat (PPO) stacja poboru opłat (SPO) most / wiadukt / estakada prom rzeka – brak przeprawy przejazd kolejowo-drogowy tunel parking z bufetem stacja paliw restauracja hotel / motel lub inne miejsce noclegowe drogowy odcinek lotniskowy roboty budowlane zakaz ruchu

E8 w okolicach Wrześni (1974)

Telefon alarmowy pomiędzy jezdniami trasy, okolice Poznania (1978)

Na zdjęciu widoczny wylot zachodni (z Poznania) trasy E8 w miejscowości Swadzim. Lata 80-te XX w. Źródło: Zespół Historii Drogownictwa

Droga międzynarodowa E8, nazywana także Transpolonią^[1] – byłe oznaczenie drogi w Polsce w latach 1962–1985, prowadzącej od przejścia granicznego w Świecku z NRD do przejścia granicznego w Terespolu z ZSRR.

Droga E8 była częścią trasy europejskiej E8 o przebiegu: Londyn – Harwich (prom) – Hoek van Holland – Haga – Utrecht – Amersfoort – Oldenzaal – Hanower – Berlin – Poznań – Krośniewice – Warszawa – Terespol^[2]. Dalszy przebieg nie był ustalony, ponieważ ZSRR nie był sygnatariuszem umowy z 1950 r. regulującej przebieg i standard tras europejskich.

Pierwotnie trasa między przejściem granicznym w Świecku a Rzepinem poprowadzona była przez Kunowice, Nowe Biskupice i Gajec^[3]. W latach 70. oddano do użytku obwodnicę Rzepina oraz nowy odcinek drogi, obecnie stanowiący fragment autostrady A2.

W 1977 roku zamknięto dla ruchu tranzytowego pojazdów ciężarowych trasę E8 na odcinku Sochaczew – Warszawa – Mińsk Mazowiecki, kierując tranzyt na drogę państwową nr 27, omijającą stolicę od południa^[4]. Zakaz ten nie dotyczył ciężarówek dojeżdżających docelowo do miejscowości ówczesnego województwa warszawskiego.

Na przełomie lat 70. i 80. XX w. opracowano nowy system numeracji. Za następcę E8 można uznać E30, o niemal identycznym przebiegu, jednak wydłużoną i obejmującą zasięgiem Irlandię, Białoruś i europejską część Rosji. W 1985 roku Polska przyjęła nowy system numeracji dróg międzynarodowych, a 14 lutego 1986 r. zaczął obowiązywać nowy wykaz dróg krajowych^[5]. Trasy europejskie otrzymały numery krajowe używane zamiennie (równolegle) z międzynarodowymi. Arteria E30 otrzymała numer 2, który co do podstawowej zasady obowiązuje do dziś.

Obecnie polski odcinek posiada następujące oznaczenia krajowe:

Historyczny przebieg E8

• województwo gorzowskie

• Świecko – granica z NRD
• Świecko  17 
• Rzepin

• województwo zielonogórskie

• Torzym
• Świebodzin  E14 

• województwo gorzowskie

• Trzciel
• Bolewice

• województwo poznańskie

• Pniewy  17   T8 ^[a]
• Poznań  E83 ^[b]  38   155 
• Kostrzyn
• Września

• województwo konińskie

• Słupca
• Konin  144 
• Koło

• województwo płockie

• Krośniewice  E16 
• Kutno  108 

• województwo skierniewickie

• Łowicz  E12 

odcinek Łowicz – Warszawa wspólny z E12

• Sochaczew  27   113 

• województwo warszawskie

• Błonie
• Warszawa  E7   E12   E81   11   120   121 
• Zakręt  E81 

• województwo siedleckie

• Mińsk Mazowiecki  27   116 
• Siedlce  24 

• województwo bialskopodlaskie

• Międzyrzec Podlaski  192 
• Biała Podlaska
• Terespol
• Terespol – granica z ZSRR

Przebieg w Poznaniu

• lata 70. – 1985^[7][8]:

ul. Jarosława Dąbrowskiego – ul. Lutycka – ul. Lechicka – most Lecha – ul. Bałtycka – ul. Warszawska

Przebieg w Warszawie

• lata 60. i I połowa lat 70.^[9][10]:

odcinek wspólny z drogą międzynarodową E12

ul. Połczyńska – ul. Wolska – al. gen. K. Świerczewskiego – al. gen. K. Świerczewskiego

odcinek wspólny z drogą międzynarodową E81

ul. Marchlewskiego – al. Jerozolimskie – most Poniatowskiego – al. Poniatowskiego – ul. Waszyngtona – ul. Grochowska – ul. Płowiecka – ul. Bronisława Czecha

Zobacz też

• Olimpijka
• Drogi krajowe w Polsce

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Atlas samochodowy Polski 1:500 000, wydanie IV, Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1965, Warszawa
• Samochodowy atlas Polski 1:500 000, wydanie V, Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1979, Warszawa (ISBN 83-7000-017-7)
• Samochodowy atlas Polski 1:500 000, wydanie IX, Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1984, Warszawa
• Mapa samochodowa Polski 1:700 000, wydanie XXVII, Dom Wydawniczy PWN, 2016 (ISBN 978-83-7705-942-5)