Drohiczyn (Białoruś)

Drohiczyn
Драгічын
	(c) Martin Cígler, CC BY-SA 3.0; Cerkiew Spotkania Pańskiego
Herb	Flaga
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Rejon	drohiczyński
Populacja (2009); • liczba ludności	; 14 744
Nr kierunkowy	1644
Kod pocztowy	225830
	Położenie na mapie obwodu brzeskiego Drohiczyn
	Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Drohiczyn
	52°11′N 25°09′E/52,183333 25,150000
	Portal Białoruś

Drohiczyn, w latach 1919–1945 Drohiczyn Poleski^[2] (biał. Драгічын, Drahiczyn, ros. Дрогичин, Drogiczin) – miasto na Białorusi, w obwodzie brzeskim, siedziba rejonu drohiczyńskiego; do 1945^[3] miasteczko w Polsce, w województwie poleskim, siedziba powiatu drohickiego i gminy Drohiczyn^[4]; około 14,6 tys. mieszkańców (2010).

Miasto lenne położone było w końcu XVIII wieku powiecie pińskim województwa brzeskolitewskiego^[5].

Historia

Pierwsze wzmianki w Metryce Litewskiej. W 1452 występuje jako wieś Dawiaczorawicze w starostwie pińskim, własność królowej Bony. Przebiegał tędy trakt z Brześcia na Wołyń. Siedziba wójtostwa w 1552. Od 1565 w granicach powiatu pińskiego. Miasto hospodarskie Dowieczorowicze lokowane w 1623 roku, położone było w powiecie pińskim województwa brzeskolitewskiego^[6]. W I połowie XVII wieku własność Lwa Sapiehy. Następnie przechodzi w ręce Niewielskich, którzy uzyskują dla wsi prawa miejskie i fundują cerkiew.

Po raz pierwszy nazwa Drohiczyn (Dorohiczyn) pojawia się w 1655. W tym roku pojawia się też nazwa Drogiczyn^[7]. W 1749 z inicjatywy marszałka pińskiego Orzeszki w miejscowości powstał klasztor franciszkanów.

Po III rozbiorze Polski od 1795 w składzie Cesarstwa Rosyjskiego. W 1886 w miasteczku powstała stacja kolejowa. W przededniu I wojny światowej funkcjonowały tu fabryka słomkowych kapeluszy, mleczarnia, zakład oczyszczania kredy i młyny.

27 lutego 1919 roku zgrupowanie Wojska Polskiego pod dowództwem mjr. Aleksandra Narbutta-Łuczyńskiego odbiło Drohiczyn z rąk bolszewików^[8].

Od 1921 miasteczko w Polsce (bez praw miejskich), stolica powiatu drohickiego w województwie poleskim. Miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Drohiczyn.

Od 15 stycznia 1940 w składzie BSRR, stolica rejonu drohiczyńskiego w obwodzie pińskim.

Nieopodal Drohiczyna, w majątku Ludwinowo, mieszkała w latach 1858–1864 Eliza Orzeszkowa.

Ekologia

Po awarii elektrowni atomowej w Czarnobylu (1986) rejon drohiczyński znalazł się w strefie podwyższonej radiacji w związku ze skażeniem cezem-137 (¹³⁷Cs).

Galeria

Kościół katolicki w 1929 r.
Budynek starostwa powiatowego w latach 30. XX wieku (Piaski)
Kaplica w 1915 r.
(c) Vit Korotky, CC BY 3.0
Kościół w 2013 r.
Cerkiew pw. św. Eufrozyny Połockiej
Przystanek kolejowy Drohiczyn Miasto

Demografia

Przypisy

↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
↑ W odróżenieniu od Drohiczyna leżącego w województwie białostockim
↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 7: Województwo poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 13–14.
↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 108.
↑ Stanisław Alexandrowicz, Geneza i rozwój sieci miasteczek Białorusi i Litwy do połowy XVII w., w: Acta Baltico‑Slavica t. 7, 1970, s. 103.
↑ Kadrinazi, Kadrinazi: Protestacja żyda Pińskiego..., Kadrinazi, 15 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-19] .
↑ Lech Wyszczelski: Wstępna faza walk. W: Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 65. ISBN 978-83-11-11934-5.

Linki zewnętrzne

Drohiczyn (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 150 .

[spis1-1] Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).

[2] W odróżenieniu od Drohiczyna leżącego w województwie białostockim

[3] Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).

[4] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 7: Województwo poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 13–14.

[5] Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 108.

[6] Stanisław Alexandrowicz, Geneza i rozwój sieci miasteczek Białorusi i Litwy do połowy XVII w., w: Acta Baltico‑Slavica t. 7, 1970, s. 103.

[7] Kadrinazi, Kadrinazi: Protestacja żyda Pińskiego..., Kadrinazi, 15 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-19] .

[8] Lech Wyszczelski: Wstępna faza walk. W: Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 65. ISBN 978-83-11-11934-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Przynależność wojewódzka	okręg brzeski pod TZTPiE (1920) okręg poleski (1920-21) woj. poleskie (1921-39)
Miasta (←)	Janów (do 1926) Motol (do 1926)
Gminy wiejskie (←)	Bezdzież Braszewicze Chomsk Drohiczyn (Poleski) Drużyłowicze (do 1928) Imienin (do 1928) Janów Motol Odryżyn Osowce Woławel (do 1928 i od 1928) Worocewicze (do 1928)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne