Dropie

Dropie

Otidiformes[1]
Wagler, 1830
Przedstawiciel rzędu – drop zwyczajny (Otis tarda)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Podkrólestwo	Bilateria
(bez rangi)	wtórouste
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Infratyp	żuchwowce
Nadgromada	czworonogi
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	dropie
Rodziny
Otididae[2] Rafinesque, 1815 – dropie

Dropie^[3], dropiowate (Otidiformes) – rząd Otidiformes^[3][4][5] i rodzina Otididae średnich lub dużych ptaków neognatycznych. Zaliczają się do niej największe obecnie żyjące ptaki latające^[6].

Systematyka

Tradycyjnie rodzinę dropiowatych klasyfikowano w obrębie rzędu żurawiowych. Dokonany w 2008 przez Hacketta i współpracowników przegląd ewolucji ptaków na podstawie badań filogenomicznych pozwolił umieścić ją w osobnym rzędzie – Otidiformes^[4]. Do rodziny tej należą następujące rodzaje^[3]:

• Heterotetrax
• Lissotis
• Ardeotis
• Tetrax – jedynym przedstawicielem jest Tetrax tetrax – strepet
• Houbaropsis – jedynym przedstawicielem jest Houbaropsis bengalensis – hubarka bengalska
• Sypheotides – jedynym przedstawicielem jest Sypheotides indicus – hubarka długoczuba
• Lophotis
• Eupodotis
• Otis – jedynym przedstawicielem jest Otis tarda – drop zwyczajny
• Afrotis
• Chlamydotis

Kladogram rodziny Otididae^[7]:

Charakterystyka

Dropie mają krępy tułów oraz długie szyje. Ich mocno zbudowane^[8][9], długie^[6][8][9], nagie (przypominające strusie)^[6] nogi zakończone są trójpalczastymi stopami^[6][8][9] (bez kciuka) ze spłaszczonymi pazurami. Dziób jest zwykle krótki, szeroki i spłaszczony. Skrzydła również szerokie, o rozpiętości 1–2,5 m. Ogon krótki. Nie mają gruczołu kuprowego, co rekompensują wytwarzaniem dużej ilości pudru puchowego^[9]. U większości gatunków występuje mniej lub bardziej wyraźny dymorfizm płciowy, przejawiający się w wielkości^[8][9] (samce zwykle większe)^[9] oraz w upierzeniu^[8][9] (samce często bardziej jaskrawe)^[9]. Obie płcie ubarwione są maskująco, w różnych odcieniach brązu (np. płowy, kasztanowaty), bieli, czerni oraz szarości^[8][9]. Na spodzie ciała upierzenie najczęściej białe^[9].

Ptaki te prowadzą naziemny tryb życia^[8][9], nigdy nie siadają na gałęziach^[6]. Potrafią biegać z dużą prędkością, rzadko natomiast używają skrzydeł. Gdy jednak to robią, wykonują jednostajne, mocne uderzenia i lecą po prostym torze. W locie mają szyję mocno wyciągniętą do przodu, nogi zaś „ciągną” za sobą. Zarówno pod względem sposobu chodzenia, jak i latania dropie przypominają żurawie^[6].

Występowanie

Rodzina obejmuje gatunki ptaków żyjące na terenach otwartych, zamieszkujące głównie Afrykę, ale także południową i wschodnią Europę oraz Azję. Jeden gatunek zamieszkuje Australię i Nową Gwineę^[5][6]. Występują na otwartych, trawiastych i zakrzaczonych równinach^[9] (sawannach), a także na półpustyniach^[6]. Niektóre z gatunków są wędrowne^[6][9].

Ekologia

Jaja dropi

Ptaki te zazwyczaj są towarzyskie i dają się łatwo podejść. Wyjątek stanowią osobniki zamieszkujące tereny, na których są obiektem polowań – wówczas są bardzo płochliwe^[9]. Gniazdo to odkryte zagłębienie w ziemi^[8][9] pochodzenia naturalnego^[6] lub wykopane przez samicę^[6][9], która składa do niego 1–6 jaj, o barwie od oliwkowej do rdzawej^[8][9] i masie 41–146 g (w zależności od gatunku)^[9]. Jaja wysiaduje wyłącznie samica^[6][8][9], przez 20–25 dni^[8][9] (choć czasem nawet 28^[6]). Młode są zagniazdownikami^[6] i opuszczają gniazdo bezpośrednio po wylęgu^[6][8], ale pozostają pod opieką matki^[6][9] przez 35–55 dni^[9]. Samiec w tym czasie poszukuje kolejnej samicy (samotnie lub w towarzystwie innych samców)^[6]. Młode uczą się latać i nabywają kompletne upierzenie w ciągu 5–6 tygodni od wyklucia^[6][8]. Dojrzałość płciową osiągają jednak najczęściej dopiero po kilku latach^[9].

Są wszystkożerne^[9].

Przypisy