Droszków (województwo dolnośląskie)

Droszków

wieś
Kościół św. Barbary w Droszkowie
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	kłodzki
Gmina	Kłodzko
Wysokość	440-500 m n.p.m.
Liczba ludności (III 2011)	64[1]
Strefa numeracyjna	74
Kod pocztowy	57-312[2]
Tablice rejestracyjne	DKL
SIMC	0852772
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kłodzko Droszków
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Droszków
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Droszków
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Droszków
50°23′41″N 16°47′01″E/50,394722 16,783611
Strona internetowa

Dom w Droszkowie.

Kapliczka przydrożna w Droszkowie

Droszków (niem. Droschkau) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Geografia

Położenie geograficzne

Droszków leży na granicy Gór Złotych i Wzgórz Rogówki w Kotlinie Kłodzkiej, w Sudetach, w południowo-zachodniej Polsce. Od Kłodzka, siedziby powiatu i gminy, jest oddalony o około 7 km. Na zachodzie graniczy z Jaszkową Dolną, na północy z Wojciechowicami, na wschodzie z Chwalisławiem i Orłowcem^[4].

Według danych z 2008 r. wieś zajmowała obszar 4,69 km², co stanowiło 1,86% gminy Kłodzko^[5].

Warunki naturalne

Droszków jest niewielką wsią ciągnącą się wzdłuż Brodka (potocznie Droszkowskiej Wody) na wysokości około 440–500 m n.p.m. w dolinie, położonej poniżej Przełęczy Droszkowskiej. Jej najbliższe otoczenie stanowią użytki rolne, z kolei lasy rosną jedynie na wschód od zabudowań wsi, na grzbiecie Gór Złotych. Skrajem tych lasów biegnie granica Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego^[6].

Budowa geologiczna

Okolice Droszkowa charakteryzują się ciekawą budową geologiczną. Od zachodu występują sjenity, na których zalegają niewielkie skupiska granodiorytmów amfibolowych. W granitoidach kłodzko-złotostockich występuje kordieryt, a w hornfelsach kordierytowych ukazują się drobne granaty. Z kolei w granoporfirach występuje augit oraz rzadziej piryt^[7].

Demografia

Dane demograficzne^[8]

Nazwa

Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa miejscowości należy do grupy nazw patronomicznych i pochodzi od słowiańskiego imienia założyciela oraz pierwszego właściciela wsi Drożka^[9]. W swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu Adamy wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Drożki podając jej znaczenie "Dorf des Droszko" czyli po polsku "Wieś Droszka, Drożka"^[9]. Nazwa wsi została później zgermanizowana na Droschkau^[9] i utraciła swoje pierwotne znaczenie.

Historia

Początki wsi i średniowiecze

Droszków powstał przypuszczalnie przed połową XIII w., jako jedna ze starszych osad w tym rejonie ziemi kłodzkiej, mimo to w dokumentach pierwsze wzmianki na jego temat pojawiają się dopiero w dokumencie z 1357 r. Jest w nim mowa o tym, że wchodził w skład dóbr trzebieszowickich, które należały do rodu von Czeschwitzów^[11].

W 1405 r. Hering z Jaszkowej Górnej ufundował tutaj kaplicę grzebalną św. Barbary, której istnienie jako kościoła filialnego potwierdził wystawiony w 1493 r. w Rzymie dokument. W okresie średniowiecza Droszków stał się dziedzicznym wolnym sędziostwem, które w 1419 r. posiadał sędzia Nicklas, a w 1499 r. niejaki Mertin. Następnie wieś stała się własnością kameralną, która przeszła we władanie miasta Kłodzka.

Okres nowożytny

W 1631 r. osadę zamieszkiwało 5 gospodarzy płacących podatki kościelne takie jak dziesięcina czy świętopietrze. W 1689 r. nastąpiła kolejna zmiana właściciela. Miasto Kłodzko odsprzedało Droszków sędziemu Fischerowi, co spowodowało ponowne powstanie wolnego sędziostwa^[7].

Połowa wieku XVIII przyniosła zmianę przynależności państwowej wsi wraz z całym hrabstwem kłodzkim z Monarchii Habsburskiej na Królestwo Pruskie na mocy pokojów: wrocławskiego w 1742 r. i hubertusburskiego z 1763 r., które kończyły tzw. wojny śląskie^[12].

W 1747 r. właścicielem wsi był sędzia F. Kuntscher, a mieszkało w niej 3 kmieci, 30 zagrodników i chałupników. W 1765 r. Kuntscher nadal pozostawał posiadaczem Droszkowa, ale przybyło mu mieszkańców. Osadę zamieszkiwało 3 kmieci, 26 zagrodników i 14 chałupników, w tym 4 rzemieślników. W 1787 r. znajdował się tu folwark sędziowski i młyn wodny oraz 39 domów, które zamieszkiwało 3 kmieci i 34 zagrodników, w tym 11 rzemieślników^[13].

Wiek XIX i dwudziestolecie międzywojenne

Kolejne stulecie nie przyniosło większych zmian. Droszków nadal należał do rodu Kutscherów vel Kintscherów jako wolne sędziostwo. W 1825 r. znajdowały się tu 43 budynki, a w 1840 r. – 46, w tym kaplica cmentarna, młyn wodny, tartak, wapiennik, a wśród mieszkańców było 8 tkaczy chałupników. Dopiero w 1870 r. jako właściciel resztówki dworskiej, obejmującej 103 morgi, wystąpił niejaki Volkmer. Pomimo atrakcyjnego położenia Droszków nie odegrał większej roli w kształtującej się wówczas turystyce, chociaż przez Przełęcz Droszkowską wiódł już wtedy popularny szlak na Ptasznik^[14].

Droszków po 1945 roku

Po 1945 r. wieś znalazła się na mocy konferencji poczdamskiej w granicach Polski, co oznaczało przesiedlenie dotychczasowej niemieckiej ludności w głąb Niemiec w latach 1945-1947. Wieś stopniowo wyludniała się oraz zanikło rzemiosło. Obecnie pozostało w niej 50% pierwotnego stanu zaludnienia z połowy XX w^[15].

Zabytki

Figura św. Jana Nepomucena przy kościele

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest obiekt:

• kościół fil. pw. św. Barbary, pochodzi z XV-XIX w. przebudowany w XVII lub na początku XVIII w. w stylu barokowym^[16].

inne zabytki:

• domy mieszkalne i budynki gospodarcze:
  • Nr 4 – mieszkalny, murowany z końca XIX w. i dwa budynki gospodarcze z końca XIX w.
  • Nr 14 – mieszkalny, murowany z końca XIX w.
  • Nr 35 – mieszkalny z połowy XIX w.
• zespół kapliczek i kolumn maryjnych:
  • kapliczka domkowa – znajduje się na skarpie drogi Przełęczy Droszkowskiej, murowana kaplica z Pietą, ołtarzem z 1679 r. i obrazami z XVII w.
  • Figura św. Jana Nepomucena – znajduje się przy kościele, barokowa z 1782 r.
  • Kolumna Maryjna – jedna z najstarszych na ziemi kłodzkiej, pochodzi z 1699 r.
  • Ukrzyżowanie – z 1812 r., fundacja F. Kolbego.
  • Pasja – z 1820 r.
  • Figura św. Franciszka Ksawerego – kamienna, dłuta Raucha z 1878 r.
  • Krzyż – znajduje się przy gł. drodze, ufundowany przez L. Orskiego jako wotum za uratowanie życia 30 stycznia 1988 r. podczas rajdu samochodowego.

Edukacja i kultura

We wsi w okresie międzywojennym działa szkoła podstawowa, która istniała do lat 70. XX w. Została zlikwidowana wraz z reorganizacją oświaty na terenie gminy wiejskiej Kłodzko. Obecnie dzieci w wieku 7-13 lat uczęszczają do szkoły podstawowej w Jaszkowej Dolnej. Młodzież w wieku 13-16 lat kontynuuje naukę w Gimnazjum Publicznym im. Władysława Reymonta w Kłodzku^[17].

Droszków nie posiada osobnej parafia katolickiej. Tutejsi mieszkańcy należą do parafii św. Mikołaja w Jaszkowej Górnej^[18].

Administracja

Droszków po zakończeniu II wojny światowej znalazł się w granicach Polski. W latach 1945-1973 wieś tworzyła wspólną gromadę z Jaszkową Górną, wchodzącą w skład powiatu kłodzkiego w województwa wrocławskiego. Po zmianach w podziale terytorialnym kraju z 1975 r. weszła ona w skład gminy Kłodzko^[7].

Mieszkańcy wsi wybierają do Rady Gminy jednego radnego co 4 lata, tworząc wspólny okręg wyborczy z Jaszkową Górną i Marcinowem^[19].

Infrastruktura

Transport

Droszków leży na uboczu ważnych szlaków komunikacyjnych ziemi kłodzkiej. Przez wieś przebiega lokalna droga z Ołdrzychowic Kłodzkich do Jaszkowej Górnej. Komunikację autobusową zapewnia PKS Kłodzko. W samej wsi znajdują się dwa przystanki autobusowe. Najbliższa stacja kolejowa znajduje się w Kłodzku – Kłodzko Miasto, po zamknięciu w 2004 ruchu osobowego na linii Kłodzko Główne-Stronie Śląskie^[20][21].

Bezpieczeństwo

W zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz innych miejscowych zagrożeń – Droszków podlega rejonowi działania Powiatowej Straży Pożarnej oraz Komendzie Powiatowej Policji w Kłodzku. Funkcję dzielnicowego sprawuje asp. Maciej Franczak^[22].

Gospodarka

Droszków jest wsią rolniczą, jednak wyłącznie z pracy w tym sektorze gospodarki utrzymuje się ok. 35% ludności czynnej zawodowo. Pozostali mieszkańcy dojeżdżają do pracy w innych miejscowościach. W 1978 r. we wsi było czynnych 22 gospodarstw rolnych, a już dziesięć lat później pozostało ich już tylko 15. Sąsiednie tereny nadają się nieźle do wypasów. Poniżej wsi w dolinie Brodka znajdują się stawy rybne^[15].

Wieś zawsze znajdowała się w orbicie wpływów Jaszkowej Górnej, jednak funkcjonalnie ciążyła w kierunku Ołdrzychowic Kłodzkich i Skrzynki. W tej pierwszej miejscowości mieszkańcy Droszkowa przez wiele lat znajdowali zatrudnienie w zakładach przemysłowych^[23]. Podstawę bytu mieszkańców stanowi obecnie głównie rolnictwo oraz praca w lasach i okolicznych kamieniołomach.

Turystyka

Droszków należy do jednej z ładniej położonych wsi w Kotlinie Kłodzkiej, pomiędzy Górami Złotymi a Krowiarkami, mimo to funkcja turystyczna wsi nie jest tutaj zbyt dobrze rozbudowana.

Szlaki turystyczne

Bystrzyca Kłodzka – Stary Waliszów – Romanowo – Ołdrzychowice Kłodzkie – Rogówek – Droszków – Przełęcz Leszczynowa – Chwalisław – Złoty Stok

Zobacz też

• Droszków

Przypisy

Bibliografia

• Kögler J., Die Chroniken der Grafschaft Glatz, nowe wyd.: Dieter Pohl, t. 3, Modautal 1993.
• Dehio-Handbuch der Kunstdenkmäler in Polen Schlesien, München-Berlin 2005. s. 272.
• Das Glatzer Land, Verlag Aktion Ost-West e.V., s. 31.
• Perzyński M., Gminy Kłodzko skarby i osobliwości. Przewodnik dla dociekliwych, Wrocław 2006.
• Słownik geografii turystycznej Sudetów, pod red. M. Staffy, t. 15, Wrocław 1994.

Linki zewnętrzne

• Strona wsi Droszków
• Opis wsi na stronie internetowej Gminy Kłodzko. gmina.klodzko.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-18)].
• Współczesne i dawne fotografie i widokówki Droszkowa