Drużynowy Puchar Świata na żużlu
| Państwo | Zawody międzynarodowe |
|---|---|
| Oficjalny skrót | |
| Dyscyplina | |
| Organizator rozgrywek | |
| Data założenia | 2001 |
| Rozgrywki | |
| Liczba drużyn | 9 drużyn |
| Zwycięzca | |
| Zwycięzcy | |
| Pierwszy zwycięzca |
|
| Obecny zwycięzca |
|
| Najwięcej zwycięstw |
|
| Strona internetowa | |
Drużynowy Puchar Świata na żużlu (ang. Speedway World Cup) – cykl zawodów żużlowych organizowanych pod patronatem Międzynarodowej Federacji Motocyklowej w latach 2001–2017, jako kontynuacja drużynowych mistrzostw świata (ang. Speedway World Team Cup). Zawody wyłaniały najlepszą reprezentację narodową na świecie.
Turniej finałowy odbywał się podczas jednego tygodnia, zaś zwycięzca otrzymywał przechodnie trofeum im. Ove Fundina.
Od 2018 roku rozgrywane są mistrzostwa świata pod nazwą Speedway of Nations. Drużyny narodowe rywalizują w formie par, jednakże zwycięzcy otrzymują tytuł Drużynowych Mistrzów Świata[1].
W 2020 roku poinformowano, że drużynowy Puchar Świata będzie ponownie organizowany, co trzy lata, od 2023 roku. W pozostałych latach rozgrywany ma być natomiast turniej Speedway of Nations.
Historia
Zasady wprowadzonego w 2001 roku Drużynowego Pucharu Świata zmieniają się praktycznie co roku. Celem cyklu jest wyłonienie najlepszej reprezentacji narodowej na żużlu.
2001–2003
W 2001 roku do pierwszej edycji DPŚ zgłosiło się 16 narodowych drużyn. Rozgrywki zostały podzielone na dwa etapy: kwalifikacje oraz część finałową, rozgrywaną na przestrzeni jednego tygodnia w formie systemu pucharowego, w całości na terytorium jednego kraju (na wzór piłkarskiego mundialu). W finałach udział brało 12 drużyn (8 rozstawionych + 4 z rund kwalifikacyjnych), podzielonych na 3 grupy po 4 drużyny w każdej, których zwycięzcy kwalifikowali się bezpośrednio do wielkiego finału. Drużyny z drugich miejsc oraz dwie najlepsze drużyny spośród tych, które zajęły trzecie miejsca, awansowały do barażu. Dwie najlepsze drużyny z tych zawodów uzupełniły stawkę finalistów. W wielkim finale pięć drużyn walczyło o medale. Składy wszystkich zespołów na poszczególne zawody składały się z 5 zawodników bez rezerwowych. Na każdy z turniejów danej drużynie przydzielany był stały kolor kasku, obowiązujący jej reprezentantów przez wszystkie biegi turnieju: czerwony, niebieski, biały lub żółty. Tabela biegowa składała się z 25 wyścigów, w których każdy z zawodników spotkał się po jednym razie z każdym przedstawicielem przeciwnych drużyn. W barażach oraz wielkich finałach w jednym biegu walczyło 5 zawodników (piąta drużyna w kaskach koloru zielonego). W przypadku, gdy jeden z zespołów tracił do prowadzącej drużyny 6 punktów w przypadku zawodów rozgrywanych w formule czwórmeczu lub 8 punktów w przypadku pięciomeczu, przysługiwało mu prawo do skorzystania z rezerwy taktycznej – za zawodnika przewidzianego do startu w danym biegu zgodnie z tabelą mógł pojechać dowolny inny żużlowiec, z zastrzeżeniem że mógł być użyty jako taka rezerwa tylko raz. W przypadku straty na poziomie 6 punktów (8 w turniejach z udziałem 5 zespołów) istniała również możliwość zastosowania złotej rezerwy taktycznej (tzw. Jokera). Każda z drużyn miała taką możliwość tylko raz w turnieju. Joker nie musiał być stosowany tylko i wyłącznie jako zmiennik innego zawodnika. Jako Joker mógł zostać zgłoszony również zawodnik, który powinien wystartować w wyścigu zgodnie z rozkładem w programie zawodów. Punkty zdobyte przez Jokera liczone były podwójnie i nie miał on już możliwości wystartowania jako zwykła rezerwa taktyczna. W 2002 roku do DPŚ zgłosiło się 14 drużyn. Wtedy to też system rozgrywek poddano niewielkiej modyfikacji. Tym razem zagwarantowany udział w finałach miało 10 drużyn z poprzedniego roku, a o pozostałe 2 wolne miejsca walka toczyła się w rundzie kwalifikacyjnej. W 2003 roku system rozgrywek nie zmienił się, a w mistrzostwach wzięło udział 15 narodowych drużyn.
2004–2012
Pierwsze istotne zmiany w systemie rozgrywania zawodów o DPŚ miały miejsce w 2004 roku. Do rozgrywek zgłosiło się wówczas 14 narodowych reprezentacji. W finałach, zamiast 12 drużyn, występowało odtąd 8 (6 najlepszych z DPŚ z 2003 + 2 z rund kwalifikacyjnych). Zrezygnowano też z rozgrywania biegów w pięcioosobowej obsadzie ze względu na dużą liczbę wypadków na torze. Finalistów podzielono na 2 grupy po 4 drużyny. Zwycięzcy tych grup awansowali bezpośrednio do wielkiego finału, a drużyny z miejsc drugich i trzecich walczyły w barażu o dwa pozostałe miejsca w wielkim finale. Zasady te nie uległy zmianom w następnych sezonach, jednak od 2005 roku odstąpiono od rozgrywania całego turnieju finałowego na terytorium jednego kraju, zachowując przy tym tygodniowy układ imprezy. Turnieje grupowe odbyły się wówczas w Szwecji i Anglii, a baraż i wielki finał w Polsce. W 2006 półfinały odbyły się w Polsce i Szwecji, a decydujące zawody w Wielkiej Brytanii. W 2007 półfinaliści ścigali się w Danii i Wielkiej Brytanii, natomiast o medale walczyli w Polsce. W sezonie tym wprowadzono ponadto drobną modyfikację w regulaminie – po raz pierwszy w historii DPŚ pojawiła się możliwość uzupełnienia składu drużyny o zawodnika rezerwowego, ale mógł on wyjechać na tor tylko w przypadku, gdy jeden z pozostałych żużlowców danego zespołu był niezdolny do dalszej jazdy. Z powodu licznych nadużyć, z przepisu tego zrezygnowano już w następnym roku. W 2008 półfinały odbyły się w Polsce i Anglii, a wielki finał w Danii. Z kolei w 2009 sytuacja wyglądała analogicznie jak w 2007, z tą różnicą, że angielski półfinał odbył się w Peterborough, a nie w Coventry. W 2010 roku po raz pierwszy reprezentacja Polski wywalczyła złoty medal DPŚ na obcej ziemi – dokonała tego w duńskim Vojens, a w pokonanym polu pozostawiła drużyny gospodarzy, Szwecji i Wielkiej Brytanii. W 2011 półfinały odbyły się w angielskim King’s Lynn i duńskim Vojens. Automatycznie awansowały z nich Polska i Dania, natomiast w barażu musiały walczyć Wielka Brytania, Rosja, Szwecja i Australia. Odpadły Czechy i Niemcy. Z barażu w Gorzowie Wielkopolskim ekipy Australii i Szwecji wywalczyły awans do finału, w którym po raz trzeci z rzędu najlepsza okazała się Polska, stając się jednocześnie pierwszą i jak dotychczas jedyną drużyną w historii DPŚ, która tego dokonała.
2012–2017
Od sezonu 2012 Drużynowy Puchar Świata odbywał się według nowych zasad. W finałowym turnieju o trofeum Ove Fundina rywalizowało odtąd 9 reprezentacji, a nie jak miało to miejsce w poprzednich latach 8. Automatyczne miejsce w finale zagwarantowane miał gospodarz barażu i finału (w 2012 roku była to reprezentacja Szwecji), a oprócz nich o tytuł najlepszej drużyny na świecie rywalizowali zwycięzcy półfinałów oraz najlepszy zespół z barażu (a nie jak dotychczas 2 najlepsze). Dodatkowo liczebność składów każdej z drużyn okrojono do 4 zawodników, bez rezerwowych. Zmianie ulegnie również tabela biegowa – liczba wyścigów została zmniejszona z 25 do 20 (16 wyścigów fazy zasadniczej + 4 nominowane).
Medaliści
Klasyfikacja medalowa
Według państw
| Lp. | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. |  Polska | 8 | 3 | 1 | 12 |
| 2. |  Dania | 4 | 5 | 3 | 12 |
| 3. |  Szwecja | 3 | 3 | 7 | 13 |
| 4. |  Australia | 2 | 4 | 3 | 9 |
| 5. |  Wielka Brytania | – | 2 | 1 | 3 |
| 6. |  Rosja | – | – | 2 | 2 |
Według zawodników
Tabela obejmuje pierwszą 10. najbardziej utytułowanych zawodników.
Pogrubioną czcionką – zostali zaznaczeni zawodnicy, którzy kontynuują karierę żużlową.
| Lp. | Zawodnik | Państwo | Lata[a] | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Jarosław Hampel | Polska | 2005–2014 | 6 | 2 | – | 8 |
| 2. | Tomasz Gollob | Polska | 2001–2011 | 5 | 2 | – | 7 |
| 3. | Krzysztof Kasprzak | Polska | 2007–2016 | 5 | 1 | – | 6 |
| 4. | Nicki Pedersen | Dania | 2002–2015 | 4 | 4 | 3 | 11 |
| 5. | Niels Kristian Iversen | Dania | 2004–2015 | 4 | 4 | 2 | 10 |
| 6. | Andreas Jonsson | Szwecja | 2001–2017 | 3 | 3 | 6 | 12 |
| 7. | Piotr Protasiewicz | Polska | 2001–2014 | 3 | 2 | – | 5 |
| 8. | Rune Holta | Polska | 2005–2010 | 3 | 1 | – | 4 |
| 9. | Patryk Dudek | Polska | 2013–2017 | 3 | – | – | 3 |
| 10. | Jason Crump | Australia | 2001–2012 | 2 | 4 | 1 | 7 |
Reprezentacje występujące
- Legenda
– mistrzostwo
– wicemistrzostwo
– trzecie miejsce- 4–12 – miejsca 4–12
- • – nie zakwalifikowali się do turnieju głównego
- •• – zgłoszeni do rozgrywek, ale nie wystąpili lub wycofali się
- ••• – zakwalifikowali się do turnieju głównego, ale nie wystąpili lub wycofali się
- – – nie brali udziału
- – – zawieszeni
- – gospodarze finału i barażu
| Finaliści | 2001 (5/12) | 2002 (5/12) | 2003 (5/12) | 2004 (4/8) | 2005 (4/8) | 2006 (4/8) | 2007 (4/8) | 2008 (4/8) | 2009 (4/8) | 2010 (4/8) | 2011 (4/8) | 2012 (4/9) | 2013 (4/9) | 2014 (4/9) | 2015 (4/9) | 2016 (4/9) | 2017 (4/9) | 2023 (4/9) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australia |  | |  | 5 | 5 | 4 |  | 4 | | 5 | | | | | 4 | 4 | 5 | |
| Czechy | 7 | 5 | 6 | 6 | 6 | 8 | • | 7 | 8 | 8 | 7 | 7 | 4 | 7 | 8 | 8 | 9 | |
| Dania | 4 | | | | | | | | 6 | | 4 | | | | | 5 | 8 | |
| Polska | | 4 | 4 | 4 | | 5 | | | | | | 5 | | | | | | |
| Rosja | 8 | 9 | 8 | • | 7 | • | 6 | 6 | 4 | 6 | 5 | | 9 | • | 7 | 6 | | –[b] |
 Stany Zjednoczone | 5 | 6 | – | – | • | 6 | 7 | • | • | • | • | 8 | 5 | 6 | 6 | 7 | 7 | •[b] |
| Szwecja | | | | | | | 5 | | | | | 4 | 8 | 5 | | | | |
| Wielka Brytania | 6 | 7 | 5 | | 4 | | 4 | 5 | 5 | 4 | 6 | 6 | 7 | 4 | 5 | | 4 | |
| Półfinaliści | 2001 (5/12) | 2002 (5/12) | 2003 (5/12) | 2004 (4/8) | 2005 (4/8) | 2006 (4/8) | 2007 (4/8) | 2008 (4/8) | 2009 (4/8) | 2010 (4/8) | 2011 (4/8) | 2012 (4/9) | 2013 (4/9) | 2014 (4/9) | 2015 (4/9) | 2016 (4/9) | 2017 (4/9) | 2023 (4/9) |
 Finlandia | 9 | 8 | 7 | • | – | 7 | 8 | • | • | 7 | • | • | – | – | – | – | – | |
 Francja | – | – | – | – | • | – | – | – | – | – | – | • | • | – | – | – | • | |
 Łotwa | • | • | ••• | • | • | • | • | • | • | • | • | • | 6 | 8 | 9 | • | 6 | •[b] |
 Niemcy | 11 | 12 | 10 | • | 8 | • | • | • | • | • | 8 | 9 | • | • | • | 9 | • | |
 Słowenia | 12 | 11 | 9 | • | • | • | • | • | 7 | • | • | • | • | • | • | • | – | •[b] |
 Węgry | 10 | 10 | 11 | 8 | • | • | • | 8 | • | – | – | – | • | – | – | – | – | – |
 Włochy | • | – | 12 | 7 | • | • | • | • | • | • | • | • | • | 9 | • | • | • | •[b] |
| Pozostali | 2001 (5/12) | 2002 (5/12) | 2003 (5/12) | 2004 (4/8) | 2005 (4/8) | 2006 (4/8) | 2007 (4/8) | 2008 (4/8) | 2009 (4/8) | 2010 (4/8) | 2011 (4/8) | 2012 (4/9) | 2013 (4/9) | 2014 (4/9) | 2015 (4/9) | 2016 (4/9) | 2017 (4/9) | 2023 (4/9) |
 Austria | – | • | • | • | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – |
 Norwegia | • | – | – | – | – | – | – | – | – | • | – | – | – | – | – | – | – | •[b] |
 Słowacja | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | ••[b] |
 Ukraina | • | – | – | – | – | – | – | – | – | – | • | • | • | – | – | – | – | •[b] |
Uwagi
Przypisy
- ↑ FIM Speedway of Nations. pzm.pl. [dostęp 2019-06-03]. (ang.).
Bibliografia
- Skarb Kibica DPŚ, DMŚJ, DMEJ 2010. „Świat Żużla”. 3 (2010). Leszno: Wydawnictwo Awa-Press s.j.. ISSN 1429-3285.
- Przewodnik po DPŚ, DMŚJ, DMEJ i IMŚJ 2012. „Świat Żużla”. 3 (2012). Leszno: Wydawnictwo Awa-Press s.j.. ISSN 1429-3285.
- SPEEDWAY WORLD CUP (ang.)
- Historia DPŚ
Linki zewnętrzne
|
| Żużel |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miniżużel |
| ||||||||||
| Ice speedway |
| ||||||||||
| Long track |
| ||||||||||
| Grass track |
| ||||||||||
| Sidecar speedway |
| ||||||||||
| Flat track |
|
Media użyte na tej stronie
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flaga Finlandii
.svg)
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.