Druga Era

Druga Era – okres w stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. W Listach Tolkien nazwał ją dość mroczną epoką[1].

Zaczęła się wraz z ostatecznym pokonaniem Morgotha[2], a skończyła pierwszym pokonaniem Saurona[3]. Trwała 3441 lat słonecznych.

Wydarzenia

Fabuła osadzona w Drugiej Erze została opisana w Silmarillionie, wzmianki i opracowania pojawiają się także m.in. we Władcy Pierścieni (także w Dodatkach) oraz w Niedokończonych opowieściach.

Númenor

W 32 roku Drugiej Ery Edainowie (odtąd zwani Dúnedainami) założyli królestwo Númenoru na wyspie ofiarowanej im przez Valarów w zamian za walkę przeciwko Morgothowi[4]. Historia tego państwa-wyspy opowiada o jego drodze od pomyślnego, pokojowego rozwoju, przez zapanowanie nad częścią kontynentu Śródziemia, pokonanie armii Saurona (3261–3262 Drugiej Ery[5]) i osiągnięcie największej potęgi w ówczesnym świecie[6] do upadku pod falami morza (3319)[3], do którego doprowadziło złamanie Zakazu Valarów przez ostatniego z jego królów – Ar-Pharazôna[7].

Śródziemie

Geografia kontynentu zmieniła się na skutek Wojny Gniewu. Zatopieniu uległa znaczna część Beleriandu – oprócz Lindonu, w którym Gil-galad i Círdan założyli królestwo w 1 roku Drugiej Ery[8]. Poza tym krasnoludowie ściągnęli do Morii (ok. 40 roku), Ñoldorowie zamieszkali w Eregionie (rok 750[9]), a dwóch władców SindarówAmdír i Oropher – zostało władcami elfów leśnych w Lothlórien i Wielkim Zielonym Lesie[10].

Sauron, który po Wojnie Gniewu został w Śródziemiu, by naprawić wojenne zniszczenia[11] i stworzyć tam drugi raj (obok Amanu)[12], ok. 1500 roku skłonił Gwaith-i-Mírdain do wykucia Pierścieni Władzy. Około 100 lat później wykuł Jedyny Pierścień[9], co poskutkowało wybuchem wojny, ujawnieniem się „teokracji zła” Saurona[13], zniszczeniem Eregionu i wybudowaniem Rivendell, opanowaniem Eriadoru przez Saurona (zastąpionego przez Númenorejczyków) i pojawieniem się Nazgûli[5].

Po zatopieniu Númenoru ocalali Dúnedainowie przybyli do Śródziemia, gdzie założyli królestwa Arnoru i Gondoru (rok 3320). Po ponad stu latach zawiązano Ostatni Sojusz (rok 3430) i po dwunastu latach wojny (3429–3441) pokonano Saurona[3].

Przypisy

  1. J.R.R. Tolkien: Listy, s. 248.
  2. J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni: Powrót Króla, s. 466.
  3. a b c J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni: Powrót Króla, s. 470.
  4. J.R.R. Tolkien: Silmarillion, s. 308.
  5. a b J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni: Powrót Króla, s. 469.
  6. J.R.R. Tolkien: Silmarillion, s. 320.
  7. J.R.R. Tolkien: Silmarillion, s. 329.
  8. J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni: Powrót Króla, s. 468.
  9. a b J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni: Powrót Króla, s. 467.
  10. J.R.R. Tolkien: Niedokończone opowieści, s. 224.
  11. J.R.R. Tolkien: Listy, s. 249.
  12. J.R.R. Tolkien: Listy, s. 251.
  13. J.R.R. Tolkien: Listy, s. 253.

Bibliografia

  • J.R.R. Tolkien: Listy. Agnieszka Sylwanowicz (tłum.). Warszawa: Prószyński i S-ka, 2010. ISBN 978-83-7648-503-4.
  • J.R.R. Tolkien: Niedokończone opowieści. Radosław Kot (tłum.). Amber, 2002. ISBN 83-7245-943-6.
  • J.R.R. Tolkien: Silmarillion. Maria Skibniewska (tłum.). Warszawa: Amber, 2002. ISBN 83-7245-882-0.
  • J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni: Powrót Króla. Maria Skibniewska (tłum.). Warszawa: Muza SA, 2002. ISBN 83-7319-172-0.

Linki zewnętrzne

  • Second Age (ang.). www.glyphweb.com. [dostęp 2014-06-23].
  • Second Age (ang.). thainsbook.net. [dostęp 2014-06-23].
  • Second Age (ang.). www.tolkiengateway.net. [dostęp 2014-06-23].