Drugi rząd Nadżiba Mikatiego

Rząd Nadżiba Mikatiego – rząd Republiki Libańskiej utworzony w czerwcu 2011 roku przez stronnictwa polityczne, związane z prosyryjskim Hezbollahem.

Powstanie

W styczniu 2011 roku ministrowie z Sojuszu 8 Marca i reprezentant prezydenta Michela Sulaimana opuścili rząd jedności narodowej, kierowany przez Saada Hariririego^[1][2]. 25 stycznia prezydent Libanu powierzył misję sformowania nowego rządu Nadżibowi Mikatiemu, popieranemu przez Hezbollah i jego sojuszników (szyicki Ruch Amal, chrześcijański Blok Zmian i Reform, druzyjską Socjalistyczną Partię Postępu oraz opozycyjnych sunnitów). Nadżib Mikati, przedsiębiorca, centrowy polityk i zwolennik współpracy z Syrią uzyskał poparcie 65 z 128 członków Izby Deputowanych^[3].

Nowy premier napotkał duże trudności w tworzeniu rządu ze względu na bojkot ze strony polityków Sojuszu 14 Marca oraz rywalizację przy obsadzaniu poszczególnych tek ministerialnych^[4].

13 czerwca, po prawie pięciu miesiącach od nominacji Nadżib Mikati ogłosił skład rządu. W trzydziestoosobowym gabinecie trzy miejsca przeznaczono dla ministrów prezydenckich, sześć dla osób związanych z premierem, trzy dla członków SPP Walida Dżumblatta, zaś osiemnaście tek ministerialnych objęli przedstawiciele Sojuszu 8 Marca (w tym aż dziesięć z Bloku Zmian i Reform pod przywództwem Michela Aouna). Zgodnie z zasadą konfesjonalizmu równą liczbę miejsc w gabinecie otrzymali muzułmanie i chrześcijanie (po piętnaście). Jednak sunnici otrzymali siedem miejsc stanowisk, a szyici jedynie pięć (tradycyjnie przysługuje im taka sama liczba miejsc)^[5][6][7]. W przeciwieństwie do dwóch poprzednich rządów libańskich w gronie ministrów nie znalazła się żadna kobieta^[8]. Wkrótce po ogłoszeniu nominacji druzyjski lider Talal Arslan zrezygnował ze stanowiska sekretarza stanu, niezadowolony ze składu rządu^[9].

Gabinet Nadżiba Mikatiego został wsparty przez nowego patriarchę maronickiego, Biszarę Butrosa al-Rai’ego, który zwrócił się do społeczeństwa by dać rządowi szansę^[10]. Natomiast chrześcijańscy liderzy opozycji zarzucają nowemu rządowi, że jest zdominowany przez Syrię i Hezbollah^[11].

7 lipca 2011 r. rząd Nadżiba Mikatiego uzyskał wotum zaufania. Wsparło go 68 deputowanych, spośród 128 członków libańskiego parlamentu. Większość członków opozycyjnego Sojuszu 14 Marca opuściło salę obrad. Nie było również byłego premiera, Saada Haririrego, który w obawie o własne bezpieczeństwo pozostał w Paryżu^[12][13].

Skład

Zmiany w składzie:

• 18 lipca 2011 roku, po rezygnacji Talala Arslana, nowym sekretarzem stanu został związany z poprzednikiem Marwan Chajr ad-Din^[14].
• 24 lutego 2012 roku, po rezygnacji Szabela Nahhasa, tekę ministra pracy objął Salim Dżereissati^[15].

Dymisja

22 marca 2013 premier Nadżib Mikati złożył dymisję swojego gabinetu^[16].

Przypisy