Duńczyca

Duńczyca
Ilustracja
Duńczyca (część zachodnia)
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Szczecin

Rzeka
Długośćok. 3,5 km
Źródło
MiejsceOdra
Współrzędne

53°25′36″N 14°34′05″E/53,426667 14,568056

Ujście
Recypient

Dąbie

MiejsceSzczecin
Współrzędne

53°25′38″N 14°36′44″E/53,427222 14,612222

Szlak
RiverIcon-City.svg3,5Szczecin
RiverIcon-estuary.svg0→ jez. Dąbie
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, po prawej znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Duńczyca (część wschodnia)

Duńczyca – stare ramię ujściowe Odry[1] w Szczecinie. Jeden z cieków Międzyodrza; część akwatorium portu morskiego w Szczecinie.

Wskutek rozbudowy portu morskiego, począwszy od 2. połowy XIX wieku systematycznie zmieniano jej bieg. Ostatecznie w środkowej części usypano dwie groble: przed wybuchem II wojny światowej przyłączającą do Łasztowni obszar ograniczony nabrzeżami Polskim, Belgijskim, Niemiec­kim, Słowackim i Czeskim z 64-metrowej wysokości (18 pięter) elewatorem zbożowym „Ewa” (nazwy współczesne) oraz – współcześnie – drugą, łącząca dawną wyspę Ostrów Grabowski z Łasztownią, przez co ciek został rozdzielony na trzy fragmenty.

Zachodnia część Duńczycy oddziela Wyspę Grodzką wraz z Bielawą od Łasztowni. Na Łasztowni od strony Duńczycy znajduje się Nabrzeże Starówka. Na północnym krańcu tego fragmentu Duńczycy wykonany został Kanał Grodzki będący wejściem do szczecińskiego portu wolnocłowego otwartego w 1898 roku. Fragment środkowy, najkrótszy, stał się częścią wybagrowanego ku północy Kanału Dębickiego, natomiast wschodni odcinek przecięty sztucznymi Kanałem Wrocławskim i Przekopem Mieleńskim uchodzi do jeziora Dąbie tworząc dwa ramiona: Duńczycę Wschodnią i Duńczycę Zachodnią rozdzielając Wielką Kępę od Mieleńskiej Łąki.

Przed 1945 rokiem nad Duńczycą w pobliżu Przekopu Mieleńskiego istniało kąpielisko Waldowshof należące do Klary Goetzke oraz miał siedzibę sportowy klub pływacki Waspo Stettin[2].

Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Dunzig. Początkowo w latach 1945–47 używano polskiej nazwy Starówka[3][4]. W 1947 r. ustalono urzędowo polską nazwę Duńczyca[5].

Zobacz też

Duńczyca (zdjęcia z napisami objaśniającymi)
Zachodnia część Duńczycy (widok od strony południowej)
Wschodnia część Duńczycy (widok od strony zachodniej)

Przypisy

  1. ↑ Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 1: Wody płynące, źródła, wodospady. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006. ISBN 83-239-9607-5.
  2. ↑ Zbiór fotografii w galerii Portalu Miłośników Dawnego Szczecina sedina.pl
  3. ↑ Encyklopedia Szczecina. T. I A-O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 1999, s. 214. ISBN 83-87341-45-2. (pol.).
  4. ↑ Plan i informator miasta Szczecina, Agencja Reklamy „Polskie Pismo i Książka”, Szczecin, 1947.
  5. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 4)

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Relief Map of Poland.svg
Autor: TUBSEmail Silk.svg Gallery, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Poland
RiverIcon-estuary.svg
Estuary icon for riverfloating diagrams. Informations on the Category Page
Szczecin Dunczyca (czesc zachodnia) dron (1 text).jpg
Autor: Kapitel, Licencja: CC BY-SA 4.0
Duńczyca (część zachodnia)
Szczecin Dunczyca (czesc zachodnia) dron (1).jpg
Autor: Kapitel, Licencja: CC BY-SA 4.0
Duńczyca (część zachodnia)
Szczecin Dunczyca (czesc wschodnia) dron (1).jpg
Autor: Kapitel, Licencja: CC BY-SA 4.0
Duńczyca (część wschodnia)
RiverIcon-City.svg
Icon for riverfloating diagrams.
Szczecin Dunczyca (czesc wschodnia) dron (1 text).jpg
Autor: Kapitel, Licencja: CC BY-SA 4.0
Duńczyca (część wschodnia)