Dufourea inermis

Dufourea inermis
(Nylander, 1848)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

błonkoskrzydłe

Nadrodzina

Apoidea

Rodzina

smuklikowate

Podrodzina

wigorczykowate

Rodzaj

Dufourea

Gatunek

Dufourea inermis

Synonimy
  • Halictoides inermis Nylander, 1848

Dufourea inermisgatunek błonkówki z rodziny smuklikowatych i podrodziny wigorczykowatych.

Gatunek ten został opisany w 1848 roku przez Williama Nylandera jako Halictoides inermis[1].

Pszczoła o ciele długości od 6,5 do 9 mm. Cechują ją głaszczki wargowe o członie drugim krótszym niż trzeci oraz trzy początkowe tergity metasomy z punktami oddalonymi od siebie o mniej więcej swoje średnice, rozmieszczonymi bardziej regularnie i gęściej niż u D. dentiventris. U samca piąty sternit pozbawiony jest wybrzuszenia na krawędziach tylnobocznych, a szósty sternit jest wyraźnie wybrzuszony[2].

Owad o rozsiedleniu transpalearktycznym[2], w Europie znany z Francji, Belgii, Niemiec, Danii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Słowenii i Rosji. Ponadto znany z wschodniej Palearktyki[1]. Na południu zasięgu występuje głównie w górach. Jest to pszczoła samotnica. Gatunek oligolektyczny, związany z dzwonkowatymi, a szczególnie z dzwonkami. Ma jedno pokolenie w roku, latające w środku lata[2].

W 2002 umieszczony został na Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce jako gatunek o słabo rozpoznanym statusie[3].

Przypisy

  1. a b Dufourea inermis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-09-20].
  2. a b c Yury A. Pesenko, Józef Banaszak, Tomasz Cierzniak: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XXVI Błonkówki — Hymenoptera. Zeszyt 68b. Pszczołowate — Apidae. Podrodzina: smuklikowate — Halictinae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2002.
  3. Józef Banaszak: Apoidea. Pszczoły. W: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior (red.). Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk (PAN), 2002, s. 69-74. ISBN 83-901236-8-1.