Dukla Praga

Dukla Praha
Pełna nazwa

FK Dukla Praha

Data założenia

1948

Data rozwiązania

1996

Państwo

 Czechy

Stadion

Na Julisce, Praga

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe

FK Dukla Praha – dawny czechosłowacki, a obecnie czeski klub sportowy z siedzibą w mieście Praga.

Dukla w dawnej Czechosłowacji należała do grupy najsilniejszych klubów. Klub zdobył aż 11 tytułów mistrza Czechosłowacji, 9 pucharów Czechosłowacji, w sezonie 1966/67 dotarł do półfinału PEMK, a w sezonie 1986/87 do półfinału PEZP.

Osiągnięcia

  • Mistrz Czechosłowacji (10): 1956, 1958, 1961, 1962, 1963, 1964, 1966, 1977, 1979, 1982
  • Puchar Czechosłowacji (9): 1952, 1961, 1965, 1966, 1969, 1981, 1983, 1985, 1990

Historia

Początki

Klub założony został przez amię czeską w 1947 roku pod początkową nazwą ATK (Armádní tělovýchovný klub – co znaczy Wojskowy Klub Wychowania Fizycznego). Klub powstał "z niczego", gdyż był przedstawicielem najważniejszego obok MSW resortu, czyli wojska. Wiadomo było, że musi grać w I lidze i to w czołówce. Nowy zespół natychmiast otrzymał szansę awansu do pierwszej ligi w walce z klubem MZK Pardubice. W swoim pierwszym ligowym sezonie w 1948 roku ATK przegrał z przyszłym mistrzem Slavią Praga 2:8, jednak ostatecznie w 14-zespołowej lidze uplasował się na 8. miejscu. W następnym, 1949 roku było lepiej – 4. miejsce. Wojskowy klub ściągał do siebie innych zawodników z sąsiednich drużyn stołecznych, istotnie je osłabiając. Z tego powodu, sztucznie stworzona Dukla nigdy nie była zbyt popularnym klubem w Pradze. Piłkarsko często była najlepsza, popularnością była dopiero piąta w stolicy za Spartą, Slavią, Bohemians i Victorią Z. Oliwy do ognia dolewał fakt, że inne tradycyjne kluby – głównie Slavia i Victoria Z, były niszczone, a Dukla była pupilkiem władz.

W 1952 roku ATK zdobył puchar Czechosłowacji pokonując w finale klub Škoda Hradec Králové 4:3. W 1953 roku klub zmienił nazwę na ÚDA (Ústřední dům armády). Sezon ten był dla klubu niezwykle udany – klub na 13 meczów w lidze przegrał tylko jeden (grano systemem każdy z każdym po jednym meczu) i pierwszy raz został mistrzem Czechosłowacji. W okresie tym najwybitniejszymi graczami klubu byli: Ota Hemele, Václav Pavlis, Karol Dobay, Ladislav Přáda, Ladislav Novák, Rudolf Kučera i inni.

Lata 50. i 60.

W końcu w 1956 roku klub otrzymał nazwę Dukla Praha na pamiątkę bitwy o Przełęcz Dukielską podczas drugiej wojny światowej. Jeszcze w tym samym roku klub zdobył mistrzostwo Czechosłowacji z przewagą 5 punktów nad Slovanem Bratysława. W bezpośrednim spotkaniu Dukla rozgromiła trzeci w końcowej tabeli klub Spartak Praha Sokolovo, obecnie znany jako Sparta Praga, aż 9:0.

Kolejny tytuł mistrza Czechosłowacji zdobyty został w sezonie 1957/58. Drugi w tabeli klub Spartak Praha Sokolovo miał jedynie gorszą różnicę bramową. W swoim debiucie w Pucharze Mistrzów Dukla do 1/8 finału awansowała bez gry. Tu jednak skończyło się szczęście, gdyż los przydzielił mistrzom Czechosłowacji arcytrudnego rywala – Manchester United. Na Old Trafford 20 listopada 1957 roku zespół z Pragi przegrał zdecydowanie 0:3. Rozegrany 4 grudnia rewanż w Pradze zakończył się zwycięstwem Dukli 1:0. Awansowali Anglicy, a dla drużyny czechosłowackiej jedynym pocieszeniem był fakt pokonania renomowanego rywala oraz radość z pierwszego zwycięstwa w Pucharze Mistrzów. Pierwszego gola w europejskich pucharach zdobył dla Dukli Milan Dvořák (w 17 minucie meczu). Później klub spisywał się w lidze bardzo dobrze, regularnie plasując się w pierwszej trójce.

Pierwsze tytuły drużyna zdobyła, gdy zespołem kierował trener Karel Kolský. W roku 1961 pieczę nad zespołem przejął Jaroslav Vejvoda i jeszcze w tym samym roku Dukla zdobyła mistrzostwo wyprzedzając 4 punktami drugi w tabeli klub ČH Bratislava. Ponadto klub dotarł do finału pucharu Czechosłowacji, gdzie pokonał 3:0 Dynamo Žilina i zdobył pierwszą w swych dziejach podwójną koronę. Mistrzostwo w 1961 roku było początkiem mistrzowskiej serii, w której w latach 1961-1964 klub zdobył tytuł mistrza cztery razy z rzędu.

Kluczowy gracz środka pola Dukli, Josef Masopust, wybrany został w Europie piłkarzem roku 1962 po zdobyciu przez reprezentację Czechosłowacji wicemistrzostwa świata w Chile.

W PEMK Dukla w 1962 roku dotarła do ćwierćfinału, gdzie uległa klubowi Tottenham Hotspur (1:0 u siebie i 1:4 w Londynie). W 1963 piłkarze Dukli drugi raz z rzędu dotarli do ćwierćfinału, przegrywając tym razem z lizbońską Benfiką (po porażce 1:2 w Lizbonie 0:0 u siebie). W 1964 roku w walce o ćwierćfinał Dukla pokonała szykującego się do wielkiej międzynarodowej kariery Górnika Zabrze (po porażce 0:2 w Zabrzu Prażanie wygrali u siebie 4:1). W ćwierćfinale Dukla niespodziewanie wysoko (0:4) uległa u siebie Borussii Dortmund. Odniesione zwycięstwo 3:1 w Dortmundzie zatarło fatalne wrażenie z pierwszego meczu, jednak nie wystarczyło do awansu.

O sile Dukli w tamtych czasach może świadczyć fakt, że rezerwy klubu wygrały drugą ligę czechosłowacką w 1965 roku uzyskując prawo awansu do pierwszej ligi. Nie doszło do tego, gdyż według regulaminu rezerwy i pierwsza drużyna tego samego klubu nie mogły grać w tej samej lidze.

Dukla wygrała swoje ostatnie mistrzostwo w latach 60. w 1966 roku odnosząc 13 zwycięstw, 7 remisów i ponosząc 6 porażek, wyprzedzając w tabeli klub Sparta Praga. W drugiej połowie lat 60. klub trzykrotnie zdobył Puchar Czechosłowacji – w 1965, 1966 i 1969 roku. Dukla potwierdziła swoją klasę w Pucharze Mistrzów, awansując aż do półfinału i eliminując po drodze Esbjerg fB, RSC Anderlecht i AFC Ajax. Piłkarzy z Pragi powstrzymał dopiero mistrz Szkocji Celtic Glasgow, który po zwycięstwie u siebie 3:1 zremisował w Pradze 0:0. Później okazało się, że Dukla wyeliminowana została przez zwycięzcę rozgrywek.

Czołowymi graczami Dukli byli w tym okresie: Ladislav Novák, Svatopluk Pluskal, Josef Masopust, Pavel Kouba, Jaroslav Borovička, František Šafránek, Václav Samek i inni.

Puchar Amerykański

W roku 1961 Dukla została zaproszona do Nowego Jorku by wziąć udział w drugiej edycji International Soccer League (w Czechach turniej ten zwany był popularnie Americký pohár), rozgrywek grupujących 16 elitarnych klubów świata. Dukla całe lato spędziła w Stanach Zjednoczonych, grając mecze i w międzyczasie trenując w słynnym Central Parku.

Dukla rozegrała siedem meczów uzyskując następujące wyniki:

Najsilniejszą formacją drużyny był środek pola, gdzie grali Svatopluk Pluskal i Josef Masopust. Królem strzelców turnieju, a także najbardziej popularnym graczem wśród widzów Nowego Jorku, został Rudolf Kučera. Podstawowy skład klubu kierowanego przez trenera Vejvodę prezentował się następująco: Kouba – Šafránek, Čadek, Novák – Pluskal, Masopust – Brumovský, Vacenovský, Borovička, Kučera, Jelínek.

Finał to były dwa mecze z angielskim klubem Everton. Po nerwowym początku, gdy Everton zmarnował przyznany mu rzut karny (który obronił Pavel Kouba) Dukla przejęła kontrolę przewyższając rywali wyszkoleniem technicznym i umiejętnością gry kombinacyjnej, doprowadzając do stanu 5:0. Ostatecznie mecz zakończył się zwycięstwem Dukli 7:2. Także w rewanżu Dukla pokonała Everton – tym razem 2:0. Łącznie klub rozegrał w turnieju 9 meczów, z których 8 wygrał i 1 zremisował, zdobywając aż 39 bramek i tracąc 11.

Supremacja Dukli była tak bezdyskusyjna, że organizatorzy zdecydowali się utworzyć tzw. American Challenge Cup jako finałowy mecz następnej edycji International Soccer League, w których Dukla zaproszona została, by zagrać ze zwycięzcami fazy grupowej. Dukla wygrała trzy edycje American Challenge Cup z rzędu. W roku 1962 pokonała brazylijski klub America Rio de Janeiro (1:1 i 2:1), w 1963 roku angielski West Ham United (1:0 i 1:1), a w 1964 roku Zagłębie Sosnowiec (3:1 i 1:1)[1]. Jedynie w roku 1965 Dukla musiał uznać wyższość Polonii Bytom (0:2 i 1:1).

Łącznie Dukla w International Soccer League i American Challenge Cup rozegrała 16 meczów, z których wygrała 11, zremisowała 4 i tylko raz przegrała osiągając bilans bramkowy 49-19.

Sukcesy pucharowe w latach siedemdziesiątych i na początku lat osiemdziesiątych

Nie licząc 11. miejsca w 1971 roku (najgorsze miejsce Dukli od założenia klubu do sezonu 1992/93) klub grał w czołówce mistrzostw ponownie kończąc na podium. Pomimo słabszej postawy w 1975 roku (9. miejsce), dwa lata później Dukla zdobyła mistrzostwo wyprzedzając drugi w tabeli Inter Bratysława o 4 punkty. W tych latach Dukla mogła polegać na dwóch czołowych strzelcach, którymi byli Ladislav Vízek i Zdeněk Nehoda. Pomogli oni również Dukli zdobyć mistrzostwo Czechosłowacji w 1979 roku.

Gdy w 1976 roku Czechosłowacja zdobyła mistrzostwo Europy, kluczowymi graczami zwycięskiego zespołu (opartego głównie na wicemistrzu Czechosłowacji Slovanie Bratysława) byli grający w Dukli bramkarz Ivo Viktor oraz Nehoda.

W latach 1969-1977 Dukla czterokrotnie grała w europejskich pucharach, odnosząc jedynie 4 zwycięstwa i dwukrotnie remisując. W 1979 roku klub znakomicie spisał się w pucharze UEFA, gdzie Dukla potrafiła sobie poradzić z bardzo silnymi klubami zachodnioeuropejskimi. W pierwszych dwóch rundach wyeliminowała Lanerossi Vicenza (bez ubiegłorocznego króla strzelców ligi włoskiej Paolo Rossiego) i Everton. Na własnym boisku rozgromiła VfB Stuttgart (samobójczy gol Dietera Hoeneßa oraz bramki Vizka, Pelca i Gajdůška). Porażka w Stuttgarcie 1:4 nie przeszkodziła w awansie do ćwierćfinału. Przeciwnikiem był teraz klub Hertha BSC – po wyjazdowym remisie 1:1 Dukla przegrała u siebie 1:2 i nie awansowała do półfinału. W następnych latach Dukla co roku brała udział w europejskich rozgrywkach, choć już bez takich sukcesów.

W 1982 roku Dukla zajęła pierwsze miejsce w lidze, a Vizek z 15 golami został królem strzelców. Rok wcześniej, w 1981, Dukla wygrała Puchar Czech i awansowała do finału Pucharu Czechosłowacji, gdzie rozgromiła Duklę Bańska Bystrzyca 4:1 (dwie bramki Nehody i Vizka w drugiej połowie). Dukla rozpoczęła w ten sposób serię 6 kolejnych występów w finale Pucharu Czech. W okresie 1981-1985 klub trzy razy zdobył Puchar Czechosłowacji.

Jako zdobywca narodowego pucharu Dukla zakwalifikowała się do Pucharu Zdobywców Pucharów sezonu 1985/86. Po pokonaniu cypryjskiego klubu AEL Limassol, szwedzkiego AIK Fotboll i słynnej Benfiki Dukla dotarła do półfinału, gdzie nie dała rady kijowskiemu Dynamo z Ołehiem Błochinem, który, jak się potem okazało, zdobył puchar. W następnym roku Dukla w Pucharze UEFA wyeliminowała Bayer 04 Leverkusen by następnie odpaść w pojedynkach z Interem Mediolan. W kolejnym sezonie (1987/88) Puchar UEFA zdobył Bayer Leverkusen.

Zarówno krajowa, jak i międzynarodowa pozycja Dukli w końcu lat 80. była nieco słabsza, jednak czołowy napastnik klubu Milan Luhový dwukrotnie został królem strzelców ligi – w 1988 i 1989 roku.

Najsłynniejszymi graczami Dukli tego okresu byli: Ivo Viktor, Ladislav Vízek, Zdeněk Nehoda, František Štambachr, Stanislav Pelc, Miroslav Gajdůšek, Luděk Macela, Karel Stromšík, Jan Fiala oraz Milan Luhový.

Kryzys lat dziewięćdziesiątych

Jeszcze w 1990 roku, po aksamitnej rewolucji, która obniżyła znaczenie armii, Dukla wygrała Puchar Czechosłowacji rozstrzygając trzy z ostatnich czterech spotkań rzutami karnymi. W następnym roku Dukla wyeliminowana została z Pucharu Zdobywców Pucharów przez Dynamo Kijów – jednak tym razem w drugiej rundzie, a nie w półfinale, jak to miało miejsce w 1986 roku.

Od początku lat 90. nastały dla klubu ciężkie czasy. Główni rywale, jak Sparta Praga, bez trudu znajdowali bogatych sponsorów. Dukla natomiast z powodu swej komunistycznej przeszłości miała z tym bardzo duże problemy.

Klub pozostał w pierwszej lidze po rozwiązaniu Czechosłowacji. W sezonie 1993/1994 Dukla wygrała tylko jeden mecz i z przyczyn finansowych spadła od razu aż do trzeciej ligi. Był to pierwszy spadek Dukli z pierwszej ligi w historii klubu.

Najlepszymi graczami Dukli w tym trudnym okresie byli: Pavel Nedvěd, Karel Rada, Günter Bittengel i inni.

Fuzja z FC Portal Příbram

Pochodzący ze Słowacji czeski przedsiębiorca Bohumil Ďuričko postanowił pomóc potężnemu niegdyś klubowi. Pierwszą jego decyzją był zakup w 1996 roku klubu FC Portal Příbram, który grał w tym czasie w drugiej lidze czeskiej. Dzięki fuzji Dukla Praga zajęła miejsce klubu FC Portal Příbram w drugiej lidze.

Po roku Dukla wygrała drugą ligę i wróciła do pierwszej ligi. Jeszcze jako drugoligowiec dotarła do finału Pucharu Czech, gdzie uległa po dogrywce (zasada tzw. "złotej bramki") Slavii Praga. Zarząd klubu nie potrafił dojść do porozumienia z armią, która była właścicielem klubowego stadionu Na Julisce, w konsekwencji czego klub przeniesiony został do miasta Příbram, zmieniając przy tym nazwę na FC Dukla, potem na Dukla Příbram i FK Marila Příbram.

W tym okresie najwybitniejszymi graczami klubu byli: Václav Koloušek, Antonín Kinský oraz weteran mistrzostw świata z 1990 roku Ivo Knoflíček.

Obecnie klub z Příbramu nosi nazwę 1. FK Příbram.

Zmiany nazwy klubu

  • 1948 – ATK Praha
  • 1953 – ÚDA Praha
  • 1956 – VTJ Dukla Praha
  • 1976 – ASVS Dukla Praha
  • 1991 – FC Dukla Praha
  • 1994 – FK Dukla Praha
  • 1996 – fuzja z FC Příbram – nowa nazwa FC Dukla Praha – później FK Marila Příbram

Europejskie puchary

Bibliografia

  • Jindřich Horák, Encyklopedie našeho fotbalu : Sto let českého a slovenského fotbalu. Domácí soutěže, Lubomír Král, wyd. 1. vyd, Praha: Libri, 1997, s. 704, ISBN 80-85983-22-2, OCLC 39931038.
  • Ota PAVEL, Dukla mezi mrakodrapy, Praha : Slávka Kopecká, 2004, Sebrané spisy Oty Pavla; vol. 1. ISBN 80-86631-14-1, str. 183
  • Stanislav Sigmund, FC Dukla 1948-1998, wyd. Vyd. 1, Praha: MJF, 1998, s. 51, ISBN 80-86284-00-X, OCLC 51188233.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Kit left arm.svg
Part of football kit based on Kit body.svg.
Kit body.svg

Complete kit:

Kit left arm.svg
Kit body.svg
Kit right arm.svg
Kit shorts.svg
Kit socks.svg






Kit socks long.svg
Football kit template socks