Dukljanie

plemiona serbskie w VII-IX wieku

Duklanie, również Dukljanie – najbardziej na południe wysunięte plemię serbskie osiadłe w I połowie VII wieku wokół Jeziora Szkoderskiego w antycznej prowincji Dioklei, od której wzięli swoją nazwę.

Na północnym zachodzie graniczyli z plemionami Trebinian i Konawlan, przez Góry Dynarskie od północy z Serbami zagorskimi. Przynależność Duklan do istniejącego w VII–IX wieku serbskiego związku plemiennego jest niepewna. Pop Duklanin nazywa ich terytorium Chorwacją Czerwoną (Południową). Na zajętych przez siebie terenach pomiędzy rzeką Driną a Zetą, Jeziorem Szkoderskim na południu i Górami Dynarskimi na północy utworzyli w VIII wieku państwo Duklę. W połowie X wieku Duklanie popadli w zależność od Serbii, gdy władzę w Dukli zdobyła trebińska dynastia Beliciów, uznająca zwierzchnictwo serbskie. Od połowy XI wieku ziemie Duklan zaczęto nazywać Zetą, a od XV wieku Czarnogórą^[1].

Zobacz też

• Słowianie
• Plemiona słowiańskie

Przypisy

Bibliografia

• T. Wasilewski: Historia Jugosławii do XVIII wieku. W: W. Felczak, T. Wasilewski: Historia Jugosławii. Wrocław: Ossolineum, 1985. ISBN 83-04-01638-9.
• J. Skowronek, M. Tanty, T. Wasilewski: Historia Słowian południowych i zachodnich. Warszawa: PWN, 1988. ISBN 83-01-07549-X.
• Mały słownik kultury dawnych Słowian. L.Leciejewicz (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990. ISBN 83-214-0499-5.