Durham University

Durham University

Herb uniwersytetu
Dewiza	Fundamenta eius super montibus sanctis (Jej fundamenty są na świętych górach)
Data założenia	1832 (jako uniwersytet)
Typ	uniwersytet państwowy
Państwo	Wielka Brytania
Kraj	Anglia
Liczba pracowników • naukowych	ponad 4300[1] 1720[2]
Liczba studentów	18 707 (2018/19)[1]
Rektor	Thomas Allen[3]
Członkostwo	Russell Group, Grupa Coimbra
Położenie na mapie Durham Contains Ordnance Survey data © Crown copyright and database right, CC BY-SA 3.0 Durham University
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Durham University
Położenie na mapie Anglii Durham University
54°46′22,8″N 1°34′26,3″W/54,773000 -1,573972
Strona internetowa

Durham University^[4] – brytyjski uniwersytet publiczny w Durham, w Anglii, obejmujący również campus w Stockton-on-Tees. Organizacyjnie dzieli się na wydziały akademickie i 17 kolegiów. Wydziały odpowiadają za badania naukowe i dydaktykę, a poszczególne kolegia za sprawy organizacyjne i wsparcie studentów, naukowców i części kadry.

Został powołany ustawą w 1832 i zatwierdzony przez króla w 1837. Był jednym z pierwszych w Wielkiej Brytanii, w którym wprowadzono czesne i, w zależności od kryteriów, jedną spośród uczelni szczycących się mianem trzeciego najstarszego uniwersytetu w kraju^[5][6]. Uniwersytet w Durham jest właścicielem 63 zabytkowych budynków, w tym XI-wiecznego zamku, Palace Green, biblioteki uniwersyteckiej i pochodzącej z lat 30. XX wieku kaplicy w stylu art déco^[7]. Wraz z katedrą w Durham zarządza miejscowymi obiektami wpisanymi na listę UNESCO.

Uczelnia jest członkiem Russell Group, skupiającej brytyjskie uniwersytety prowadzące badania naukowe^[8]. Jest także zrzeszona w regionalnym partnerstwie N8 i międzynarodowych stowarzyszeniach, między innymi Grupie Coimbra. W rankingu na „uniwersytet roku” czasopisma The Sunday Times zdobył główną nagrodę w 2005 i znalazł się w ścisłej czołówce w latach 2004 i 2016^[9][10]. Zdobył także tytuł „sportowego uniwersytetu roku” w konkursie The Times i The Sunday Times za 2015^[11].

Uniwersytet zajmuje lokaty od 4. do 6. w rankingach brytyjskich uniwersytetów i mieści się w pierwszej setce w trzech z czterech głównych rankingów ogólnoświatowych. Odsetek przyjmowanych studentów jest stosunkowo niewielki (6. miejsce w Wielkiej Brytanii wg średniej liczby punktów UCAS wymaganej do otrzymania indeksu w 2015^[12], a według zestawień The Times Good University Guide przyciąga przede wszystkim studentów pochodzących z klasy średniej^[13]. W 2016 był trzecim od końca pod względem odsetka studentów rozpoczynających edukację, a wcześniej uczęszczającymi do szkół państwowych (62,9%).

Wśród aktywnych i emerytowanych wykładowców jest 15 członków Royal Society, 18 członków British Academy, 16 członków Academy of Social Sciences, 5 członków Royal Society of Edinburgh, 3 członków Royal Society of Arts, 2 członków Royal Academy of Engineering i 2 członków Academy of Medical Sciences^[14]. Przez długi czas absolwenci Durham używali łacińskiego Dunelm (post-nominal letters) po tytule zawodowym, od Dunelmensis, oznaczającego „z Durham”^[15].

Historia

Uniwersytet został otwarty 28 października 1833 na mocy aktu Parlamentu zatwierdzonego przez króla Wilhelma IV 4 lipca 1832. Dużą rolę w powołaniu uczelni odegrał biskup Durham William Van Mildert, zaś nowo powstała akademia miała być w ścisłym związku z katedrą w Durham. Początkowo studentami uczelni mogli być tylko anglikanie, a kandydaci byli poddawani testowi religijnemu aż do zmiany statutów w 1865, a i po tej dacie aż do 1871 osoby inne niż anglikanie nie mogły być członkami kadry naukowej. Zasady nowo powstałej uczelni zostały zatwierdzone przez króla Wilhelma IV dokumentem z 1 czerwca 1837, a tydzień później mury uniwersytetu opuścili jego pierwsi absolwenci. W tym samym roku, na mocy decyzji Rady Królewskiej królowej Wiktorii, studenci otrzymali w użytkowanie Zamek w Durham. W 1846 została ufundowana Hatfield's Hall (nazwana na cześć biskupa Durham z XIV wieku Thomasa Hatfielda), która później została przekształcona w Hatfield College. Celem jej powstania było zapewnienie studentom możliwości dostępu do stancji wraz z wyżywieniem co było wtedy rewolucyjną ideą i w kolejnych dziesięcioleciach zostało zaimplementowane na innych brytyjskich uczelniach^[16].

Duża ilość kandydatów do Hatfield's Hall zaowocowała powstaniem istniejącego w latach 1851–1864 Bishop Cosin's Hall. W 1852 Uniwersytet w Durham objął patronatem powstałą w 1834 w Newcastle szkołę medyczną, która stała się kolejnym college. W Durham istniały także dwa college szkolące nauczycieli – dla mężczyzn, powstały w 1839 The College of Venerable Bede, oraz dla kobiet, powstały w 1858 St Hild's College. W 1975 połączyły się one w jeden organizm – koedukacyjny College of St Hild and St Bede. Od 1896 były traktowane jako pełnoprawne części uniwersytetu, a tym samym w 1898 absolwentki St Hild's College zostały zarazem pierwszymi absolwentkami Uniwersytetu w Durham^[16]. W związku z podjętą w 1895 decyzją o umożliwieniu kobietom zdobywania wykształcenia akademickiego, w 1899 został utworzony the Women's Hostel, który w 1919 został przemianowany na St Mary's College^[16][17].

Na początku XX wieku wystąpiły tarcia pomiędzy częścią uczelni znajdującą się w Durham, a drugą częścią w Newcastle. Jednakże po kilkunastu latach sporów zachowany został status quo polegający na pozostawieniu w Durham centrum uniwersytetu. W międzyczasie, w 1904 powstał St Chad's College, a w 1909 St John's College. Tarcia pomiędzy dwoma kampusami rozgorzały na nowo w 1952, kiedy to podczas debaty w zgromadzeniu profesorskim 6 głosami upadł wniosek o zmianę nazwy uczelni na „Uniwersytet w Durham i Newcastle”. Niemniej, 11 lat później, na mocy umowy nazwanej jako „Universities of Durham and Newcastle upon Tyne Act 1963” doszło do ostatecznego podziału, a Uniwersytet w Durham pozostał wyłącznie w swoim pierwotnym mieście.

Po II wojnie światowej doszło do gwałtownej rozbudowy uczelni. W 1947 powstało St Aidan's Society, które w 1961 przekształciło się w St Aidan's College. Podjęto decyzję o dalszym poszerzaniu kampusu w kierunku Elvet Hill oraz o rozbudowie znajdującej się tam strefy technologicznej i naukowej. W latach 1947–1952 wybudowany został nowy Fergusson Building będący główną siedzibą St Mary's College, a kamień węgielny pod budowę położyła królowa Elżbieta II^[17]. W 1959 ufundowany został Grey College, nazwany na cześć Charlesa Greya, który był premierem Wielkiej Brytanii w momencie założenia uniwersytetu. W dalszej fali rozbudowy powstały: Van Mildert College (1965), Durham University Business School (1965), Trevelyan College (1966) oraz Collingwood College (1972). Z kolei w 1970 powstał uniwersytecki Ogród Botaniczny.

W 1965 zostało ufundowane Graduate Society, które w 2003 zyskało miano Ustinov College, i które stanowi jedyny college przyjmujący wyłącznie studentów studiów II stopnia. W 1988, Hatfield przestał być ostatnim męskim college, a podobnie stało się w 1992 z wyłącznie żeńskim Trevelyan College. Ostatnim college, który wprowadził koedukację był St Mary's College, który zaczął przyjmować mężczyzn w 2005^[17].

W 2001 powstały kolejne dwa college: nazwany na cześć fizyka John Snow College, oraz inżyniera Stephenson College. W 2006 otwarty został Josephine Butler College, zaś najmłodszym jest otwarty we wrześniu 2020 South College^[18]. W 2012, Durham University stało się członkiem Russell Group, zrzeszającej brytyjskie uniwersytety, których działalność jest skupiona na badaniach naukowych.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona uczelni (ang.)