Dwór w Dzikowcu

Dwór w Dzikowcu

nr rej. A/4051/1432/WŁ z 9.03.1995[1]
Dwór w Dzikowcu
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Dzikowiec
Adres	Dzikowiec 80
Typ budynku	dwór
Styl architektoniczny	barokowo-neorenesansowy
Kondygnacje	2
Rozpoczęcie budowy	1682 r.
Ukończenie budowy	1683 r.
Ważniejsze przebudowy	XVIII, XIX i XX w.
Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Ruda Dwór w Dzikowcu
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Dwór w Dzikowcu
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Dwór w Dzikowcu
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Dwór w Dzikowcu
50°34′09,13″N 16°34′27,55″E/50,569203 16,574319

Dwór w Dzikowcu – wzniesiony 1683 roku jako prepozytura jezuitów. W roku 1788 został sprzedany i zaczął pełnić funkcję dworu. W XIX i XX wieku został przebudowany, po 1945 roku należał do Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Obecnie właścicielem budynku jest Agencja Nieruchomości Rolnych.

Położenie

Dwór leży w centralnej części Dzikowca – wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda^[2].

Historia

Dwór został wzniesiony w latach 1682-1683 przez zakon jezuitów z Kłodzka, jako ich prepozytura^[3]. W 1722 roku zbudowano na dachu budynku ośmioboczną wieżyczkę z zegarem^[3]. W 1773 roku nastąpiła kasata zakonu jezuitów, w związku z którą folwark z dworem sprzedano w 1788 roku osobom prywatnym i od tego czasu zaczął pełnić funkcję dworu^[3]. W XIX wieku przebudowany został w stylu neorenesansowym, ponownej przebudowy dokonano w XX wieku^[2]. Po 1945 roku dwór w Dzikowcu użytkowany był przez Państwowe Gospodarstwo Rolne, które urządziło w nim mieszkania dla pracowników^[2]. Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 9 marca 1995 roku dwór został wpisany do rejestru zabytków^[1]. Obecnie (2017) właścicielem zaniedbanego obiektu jest Agencja Nieruchomości Rolnych, która wystawiła go na sprzedaż^[4].

Architektura

Budynek dawnej jezuickiej prepozytury zbudowany jest we wschodniej pierzei folwarku, na platformie częściowo wciętej w stok wzniesienia^[3]. Jest to budowla wzniesiona na planie prostokąta, jednopiętrowa, zwieńczona wysokim dachem czterospadowym^[4]. Została rozbudowana o ryzalit z prostokątną wystawką zwieńczoną trójkątnym naczółkiem ze spływami^[4]. We wnętrzu zachowały się sklepienia kolebkowe, kolebkowe z lunetami i krzyżowe^[4]. Wnętrza przyziemia są przestronne i wysokie oraz ozdobione tylko drewnianą, barokową stolarką drzwiową^[3].

Obok rezydencji dworskiej zachował się spichlerz z XVII/XVIII wieku, przebudowany na oficynę mieszkalną^[4]. Wyróżnia się elewacjami szczytowymi z trójkątnymi naczółkami i spływami wolutowymi^[4]. W sąsiedztwie dworu znajdują się zaniedbane zabudowania gospodarcze pochodzące z XIX wieku^[2]. W otoczeniu budowli istnieją również relikty parku, urządzonego w miejscu dawnych ogrodów, z dominującym drzewostanem rodzimym: klonami i lipami drobnolistnymi^[4].

Galeria

• 

  Dwór od zachodu

• 

  Dwór od południowego wschodu

• 

  Oficyna

Przypisy

Bibliografia

• Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.