Dwight Evans
 | |||||||
| prawozapolowy | |||||||
| Pełne imię i nazwisko | Dwight Michael Evans | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim | Dewey | ||||||
| Data i miejsce urodzenia | 3 listopada 1951 | ||||||
| Odbijał | prawą | ||||||
| Rzucał | prawą | ||||||
| Debiut | 16 października 1972 | ||||||
| Ostatni występ | 6 października 1991 | ||||||
| Statystyki | |||||||
| Średnia uderzeń | 0,272 | ||||||
| Home runy | 385 | ||||||
| Uderzenia | 2446 | ||||||
| RBI | 1384 | ||||||
| Kariera klubowa | |||||||
| |||||||
Dwight Michael Evans (ur. 3 listopada 1951) – amerykański baseballista, który występował na pozycji prawozapolowego.
W czerwcu 1969 został wybrany w piątej rundzie draftu przez Boston Red Sox i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Louisville Colonels, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 16 października 1972 w meczu przeciwko Cleveland Indians jako pinch runner[1].
21 października 1975 w meczu numer 6 World Series, w których przeciwnikiem Red Sox był zespół Cincinnati Reds, w pierwszej połowie jedenastej zmiany złapał opadającą poza boisko piłkę odbitą przez Johna Morgana i skierował ją w stronę pierwszej bazy, a cała akcja zakończyła się podwójnym autem i doprowadzeniem do kolejnej zmiany. W dwunastej Carlton Fisk zdobył home runa i Red Sox wygrali cały mecz 7–6, jednak ulegli w siódmym spotkaniu[3]. Rok później po raz pierwszy zdobył Złotą Rękawicę, zaś w 1978 po raz pierwszy zagrał w Meczu Gwiazd[1].
W sezonie 1981 zdobył najwięcej w home runów w American League (22), po raz pierwszy otrzymał nagrodę Silver Slugger Award, a w głosowaniu do nagrody MVP zajął 3. miejsce za Rolliem Fingersem z Milwaukee Brewers i Rickeyem Hendersonem z Oakland Athletics[1]. 7 kwietnia 1986 w meczu otwarcia sezonu zasadniczego z Detroit Tigers ustanowił rekord MLB, zdobywając home runa w pierwszym narzucie spotkania[4]. W grudniu 1991 jako wolny agent przeszedł do Baltimore Orioles, w którym sezon później zakończył zawodniczą karierę[1].
W 2000 został uhonorowany członkostwem w Boston Red Sox Hall of Fame[5]. W sezonie 2002 był trenerem pałkarzy w Boston Red Sox[6].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 3× All-Star | 1978, 1981, 1987 | [1] |
| 8× Gold Glove Award | 1976, 1978, 1979, 1981–1985 | [1] |
| 2× Silver Slugger Award | 1981, 1987 | [1] |
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Dwight Evans Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Dwight Evans Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Fisk's HR in 12th beats Reds. espn.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Opening Day. baseballhall.org. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Red Sox Hall of Fame. redsox.mlb.com. [dostęp 2014-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 października 2011)]. (ang.).
- ↑ Evans stops by camp. mlb.com. [dostęp 2014-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Baseball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Professional baseball player Dwight Evans