Dynastia teodozjańska

Dynastia teodozjańskadynastia panująca w Cesarstwie Bizantyńskim w latach 379–457 i w zachodniej części cesarstwa rzymskiego do roku 455. Założycielem dynastii był Teodozjusz I Wielki. Był on synem wybitnego wodza z Hiszpanii straconego w niejasnych okolicznościach w 376 roku, został cesarzem w wyniku śmierci swego poprzednika, Walensa, w bitwie pod Adrianopolem w 378 roku podczas wojny ze zbuntowanymi Gotami w Tracji. Gracjan, cesarz Zachodu, mianował w 379 roku Teodozjusza augustem Wschodu. Z panowanie tej dynastii łączy się ostateczny podział cesarstwa rzymskiego na zachodnie i wschodnie (bizantyńskie) w roku 395.

Cesarze rzymscy i bizantyńscy

na Zachodzie:

na Wschodzie:

Bibliografia

  • Kazimierz Zakrzewski, Rządy i opozycja za cesarza Arkadiusza, „Rozprawy Polskiej Akademii Umiejętności Wydziału Filozoficzno-Historycznego” t.66, Kraków 1927.
  • Kazimierz Zakrzewski, Ostatnie lata Stylichiona, „Kwartalnik Historyczny” 39 (1925), s.445-514.
  • Waldemar Ceran, Teodozjusz I Wielki, Kraków: Wydawnictwo WAM 2003.


Media użyte na tej stronie

Double-headed eagle of the Greek Orthodox Church.svg
coat of arms of the Palaiologos dynasty, the last rulers of the Byzantine Empire.