Dynastia z Châtenois

Dynastia z Châtenois
Kraj	Lotaryngia
Tytuły	książę
Założyciel	Gerard IV z Metzu
Ostatni przedstawiciel	Karol II Lotaryński
Rok założenia	1048
Gałęzie	dynastia z Vaudémont Gwizjusze

Dynastia z Châtenois (fr. Maison d'Alsace) – alzacki ród feudalny rządzący księstwem Lotaryngii w latach 1047–1431. Wywodzili się od Gerarda I (zm. 910) i jego potomków piastujących w latach 910–1048 urząd hrabiów Metzu.

Protoplastą dynastii z Châtenois był hrabia Metzu, Gerard IV, który po swoim starszym bracie Adalbercie odziedziczył księstwo Lotaryngii nadane rodzinie przez cesarza Henryka III w 1047 r. Do XIII wieku przedstawiciele rodu nie odgrywali znaczącej roli politycznej we Francji i w Rzeszy Niemieckiej. Byli rodem możnych żyjących na pograniczu Królestwa Francji i Królestwa Niemiec zajętych głównie sporami wewnątrzdynastycznymi oraz wojnami z innymi feudałami.

Szerzej na arenę polityczną ród wszedł w XIV wieku. Książęta Lotaryngii szukali wówczas zbliżenia z Francją. Uczestniczyli w życiu dworu francuskiego i w kampaniach wojennych królów Francji.

W 1420 roku ostatni książę Lotaryngii z dynastii Châtenois, Karol II pomijając prawa do tronu swoich najbliższych męskich krewnych hrabiów Vaudémont wyznaczył spadkobiercami córkę Izabelę i zięcia Rene Andegaweńskiego. Para zapoczątkowała linię lotaryńską dynastii Walezjuszów.

Męscy potomkowie dynastii z Châtenois powrócili na tron Lotaryngii w 1473 roku jako dynastia z Vaudémont.

Zobacz też

• Władcy Lotaryngii

Bibliografia

• Słownik dynastii Europy, JózefJ. Dobosz (red.), MaciejM. Serwański (red.), IlonaI. Czamańska, Poznań: Wydaw. Poznańskie, 1999, ISBN 83-7177-025-1, OCLC 830285730 .