Dyrekcja Ceł „Lwów”

Okręgowa Dyrekcja Ceł „Lwów” – organ celny II Rzeczypospolitej.

Dyrekcja Ceł „Lwów” powołana została rozporządzeniem Rady Ministrów z 11 października 1922 roku[1]. W jego skład wchodziły cztery wydziały: administracyjny, postępowania celnego, rachunkowości i kontroli fachowej. Za sprawy służby granicznej odpowiedzialny był wydział administracyjny, a za sprawy postępowania celnego wydział celny[2]. Do 1927 roku dyrekcja posiadała kompetencje nadzoru ochrony polskiej granicy państwowej przez jednostki Straży Celnej na terenie byłego zaboru austriackiego. Swoim zasięgiem obejmowała rejon ówczesnych województw: tarnopolskiego i stanisławowskiego, lwowskiego i krakowskiego. Nadzorowano osiem inspektoratów Straży Celnej, którym podlegało 37 komisariatów i 197 placówek[3].

Z dniem 1 listopada 1927 roku Inspektorat Straży Celnej „Zaleszczyki” został rozwiązany, a jego rejon odpowiedzialności został przekazany batalionowi KOP „Borszczów”[3]. W związku z utworzeniem Straży Granicznej w kwietniu 1928 roku, na bazie jednostek granicznych podporządkowanych Dyrekcji Ceł we Lwowie utworzono Małopolski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej z siedzibą w Sanoku[3].

Inspektoraty Straży Celnej podległe lwowskiej Dyrekcji Ceł

Dyrekcji podlegało osiem Inspektoratów Straży Celnej, 70 wyższych i 1914 niższych funkcjonariuszy[4][3]:

  • Inspektorat Straży Celnej „Żywiec”
  • Inspektorat Straży Celnej „Sącz”
  • Inspektorat Straży Celnej „Dukla”
  • Inspektorat Straży Celnej „Sambor”
  • Inspektorat Straży Celnej „Dolina”
  • Inspektorat Straży Celnej „Worochta”
  • Inspektorat Straży Celnej „Śniatyn”
  • Inspektorat Straży Celnej „Zaleszczyki”

Przypisy

Bibliografia