Dyrektywa (informatyka)

Dyrektywa – zdanie lub fraza języka komputerowego, umożliwiająca zlecenia bądź modyfikację realizacji określonych poleceń wydawanych przez użytkownika. Dyrektywy definiowane są zarówno w językach programowania, w powłokach systemów operacyjnych, jak i innych językach komputerowych. Należy jednak podkreślić, iż w wielu przypadkach użycie pojęcia dyrektywy, jest kwestią nomenklatury zastosowanej przez danego autora w odniesieniu do danego pojęcia języka komputerowego.

Stosowanie dyrektyw

Pojęcie dyrektywa literatura przedmiotu stosuje w odniesieniu do takich elementów języków komputerowych, jak:

Dyrektywy w językach komputerowych

Jak podano wyżej, w literaturze przedmiotu, pojęcie dyrektywy, stosowane jest do różnych elementów języków w zależności od przyjętej konwencji nazewnictwa.

Języki programowania

W nomenklaturze języków programowania najczęściej do zdań języka stosuje się pojęcie instrukcji[1]. Pojęcie dyrektywy stosowane jednak bywa w odniesieniu do instrukcji języków interpretowanych, szczególnie w starszych językach i literaturze, np. BASIC, Comal[2], JEAN[3]. W wielu językach programowania bądź ich implementacjach, zastosowano pojęcie dyrektywy w odniesieniu do grupy wybranych fraz i modyfikatorów, mających odrębne cechy wyróżniające. Przykładem są dyrektywy zawarte w składni języków oferowanych w ramach serii Turbo pakietów programistycznych stworzonych przez przedsiębiorstwo Borland. W Turbo Pascalu, od wersji 5.5, wprowadzono pojęcie dyrektyw w odniesieniu do słów kluczowych, które nie są – w przeciwieństwie do pozostałych – słowami zastrzeżonymi, i spełniają funkcję modyfikatorów w określonych frazach stosowanych w deklaracjach i definicjach zawartych w kodzie źródłowym, np. absolute, forward, external, inline itd.[4] W systemie Turbo Prolog pojęcie to odnosi się do predykatów związanych z testowaniem i uruchamianiem programów, które są użyteczne do debugowania, lecz przy generowaniu ostatecznego kodu wynikowego, winny być usunięte w celu umożliwienia translatorowi wygenerowania optymalnego kodu wynikowego[5].

Powłoki systemów

Również polecenia systemów operacyjnych, najczęściej w odniesieniu do ich sposobu literalnego zapisu, przez niektórych autorów publikacji, są określane mianem dyrektyw. Przykłady:

Opcje kompilacji

Opcje kompilacji mogą mieć różną postać. W odróżnieniu od ww. języków programowania i powłok systemowych, literatura przedmiotu bardziej jednolicie stosuje pojęcie dyrektywy, w odniesieniu do poleceń języków definiujących opcje kompilacji, takich jak:

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ John E. Nicholls, Struktura języków programowania, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1980, Seria: Informatyka, ​ISBN 83-204-0246-8​.
  2. ↑ Mike Duck, Języki mikrokomputerów. Przewodnik dla początkujących. Basic, Pascal, Logo, Prolog, Comal, Forth, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1988, tłumaczenie: Marcin Turski, ​ISBN 83-204-0966-7​.
  3. ↑ Jerzy Bettek, Bronisław Rudak, Barbara Rudakowa, Język konwersacyjny JEAN, Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1975 r., Skrypt wydany w serii Biblioteka WASC.
  4. ↑ a b c Andrzej Marciniak, Borland Pascal 7.0, Wyd. Nakom, Poznań 1994 r., seria: Biblioteka Użytkownika Mikrokomputerów ​ISBN 83-85060-53-7​, ISSN 0867-6011.
  5. ↑ Janusz Szajna, Marian Adamski, Tomasz Kozłowski, Turbo Prolog. Programowanie w języku logiki., Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1991, Seria: Mikrokomputery. ​ISBN 83-204-1395-8​.
  6. ↑ Roman Świniarski, System operacyjny CP/M, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1988, seria: Mikrokomputery, ​ISBN 83-204-1022-3​.
  7. ↑ a b Jan Bielecki, System operacyjny ISIS-II, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1987, wydanie drugie uzupełnione, seria: Mikrokomputery, ​ISBN 83-204-0893-8​.
  8. ↑ Jan Bielecki, System VSAM. Zasady stosowania w języku PL/I, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1987, Seria: Biblioteka Inżynierii Oprogramowania, ​ISBN 83-204-0835-0​.
  9. ↑ Jan Bielecki, Turbo C z grafiką na IBM PC, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1990, Seria: Mikrokomputery, ​ISBN 83-204-1101-7​.
  10. ↑ Wojciech Rogowski, Arkadiusz Serodziński, Clipper 5.0, Warszawa: Wydawnictwo PLJ, 1991, ISBN 83-85190-20-1, OCLC 749775734.
  11. ↑ Michał Iglewski, Jan Madey, Stanisław Matwin, Pascal. Język wzorcowy – Pascal 360., Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1984, wydanie trzecie – zmienione, Seria: Biblioteka Inżynierii Oprogramowania, ​ISBN 83-204-0597-1​.
  12. ↑ Leo J. Scanlon, Assembler 8086/8088/80286, Intersoftland, Warszawa 1992, tłumaczenie: Lucyna Stanikowska, ​ISBN 83-85515-03-8​.