Dyspensacjonalizm

Dyspensacjonalizm (ang. dispensationalism z łac. dispensio 'zwolnienie') – protestancki system teologiczny, zapoczątkowany przez Szkota Edwarda Irvinga w roku 1832 oraz Anglika Johna Nelsona Darby'ego w roku 1868, według których należy ciągle dosłownie interpretować Pismo Święte (w szczególności proroctwa) oraz odróżniać Izrael (w rozumieniu ludu Bożego) od Kościoła, który nie ma udziału w Bożym przymierzu z Abrahamem, Dawidem i Izraelem.

Dyspensacjonaliści wierzą w literalne Tysiącletnie Królestwo, które nastąpi po powtórnym przyjściu Jezusa Chrystusa. Według tego poglądu przed końcem szóstej dyspensacji (czasu łaski) nastąpi Wielki Ucisk, w czasie którego objawi się Człowiek Grzechu (Antychryst), który zgodnie z proroctwem zawartym w księdze Apokalipsy zostanie zniszczony po triumfalnym przyjściu Chrystusa, po czym wszyscy zmarli święci zostaną wskrzeszeni, aby sprawować rządy przez 1000 lat nad narodami Ziemi. Po upływie 1000 lat ma rozegrać się ostateczna bitwa pomiędzy Chrystusem a mocami ciemności (bitwa Goga i Magoga).

Odróżnienie Izraela od Kościoła według dyspensacjonalistów polega na tym, że Kościół nie wyparł Izraela w Bożym planie, a obietnice dane Izraelowi zostaną wypełnione podczas tysiącletniego okresu (o którym, według nich, wspomina Ap 20); ponadto uwaga Boga, skupiona obecnie na Kościele, zostanie z powrotem skierowana na Izrael (o którym mówi według nich Rz 9-11).

Dyspensacjonaliści sądzą, że Biblia (i dzieje człowieka) została podzielona na siedem dyspensacji:

  1. Niewinność (Rdz 1,1 – 3,7);
  2. Świadomość (Rdz 3,8 – 8,22);
  3. Rządy ludzkie (Rdz 9,1 – 11,32);
  4. Obietnica (Rdz 12,1 – Wj 19,25);
  5. Prawo (Wj 20,1 – Dz 2,4);
  6. Łaska (Dz 2,4 – Ap 20,3);
  7. Tysiącletnie Królestwo (Ap 20,4 – 20,6).

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie