Dywizja Grenadierów Pancernych
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Rozformowanie | 1945 |
Dowódcy | |
Pierwszy | płk dypl. Kazimierz Glabisz |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | Broń pancerna |
Podległość |
Dywizja Grenadierów Pancernych – dywizja pancerna PSZ na Zachodzie.
20 maja 1944 Naczelny Wódz zmienił nazwę 2 Dywizji Grenadierów Pancernych (Kadrowa) na Dywizję Grenadierów Pancernych .
Przeformowanie
W kwietniu 1944 Naczelny Wódz rozkazem nr 550 zredukował stan 2 Dywizji Grenadierów Pancernych (Kadrowej), nakazując przekazanie wszystkich zdolnych do służby liniowej szeregowych do 1 Dywizji Pancernej.
Rozkazem nr 560 z 21 kwietnia 1944 zmieniono także zadania oraz formę organizacji 2 Dywizji. Obowiązywała organizacja ustalona rozkazem nr 1210. W obecnej fazie organizacyjnej sformowane zostałyby jednak tylko dowództwa kadrowe do szczebla batalionu i niezbędna liczba oddziałów obsługi. Pozostali oficerowie i szeregowi do czasu nadejścia uzupełnień, umożliwiających rozwinięcie dywizji do pełnych etatów, szkolili się na kursach, stażach i studiach w odpowiednich centrach szkolenia.
Zadania dywizji
- szkolenie dowództw i sztabów
- przygotowanie planów szkolenia i instruktorów oraz specjalistów do długoterminowego szkolenia w ramach centrów wyszkolenia
- przygotowanie planu mobilizacji dywizji
Przemianowanie dywizji
Od 5 lutego 1945 dywizję powtórnie przemianowano. Przyjęła ona nazwę: 4 Dywizja Piechoty. 16 BPanc po wyjściu z podporządkowania dywizji nosiła nazwę 16 Samodzielna Brygada Pancerna.
Przekształcenia
1 Brygada Strzelców → 1 Dywizja Grenadierów (kadrowa) → 2 Dywizja Grenadierów Pancernych → Dywizja Grenadierów Pancernych → 4 Dywizja Piechoty → rozformowana poprzez Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Bibliografia
- Zbigniew Wawer: Wojsko Polskie w Wielkiej Brytanii 1940-1947, Warszawa 1992.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Balcer, image corrected by pl:Wikipedysta:Chrumps, Licencja: CC BY 2.5
Grizzly M4A1 Sherman tank at Base Borden Military Museum.
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Oznaka rozpoznawcza 4 Dywizji Piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie