Dywizja Grenadierów Pancernych Feldherrnhalle

Dywizja Grenadierów Pancernych Feldherrnhalle

Panzer-Grenadier-Division Feldherrnhalle

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1943
Rozformowanie	1944
Dowódcy
Pierwszy	Generalleutnant Otto Kohlermann
Ostatni	Generalmajor Günther Pape
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota zmechanizowana
Skład	patrz tekst

Dywizja Grenadierów Pancernych Feldherrnhalle (niem. Panzer-Grenadier-Division Feldherrnhalle) – niemiecka dywizja grenadierów pancernych z okresu II wojny światowej.

Historia

Dywizja powstała 27 maja 1943 r. w południowej Francji z odbudowywanej drugiej 60 Dywizji Piechoty, która zastąpiła jednostkę utraconą pod Stalingradem. Jesienią 1943 r. dywizja znalazła się na froncie wschodnim, gdzie walczyła do lata 1944 r. (Narwa, Witebsk, Orsza). Pod Mińskiem poniosła ciężkie straty i jej niedobitki zostały przerzucone na Węgry w celu odbudowania. Drugą Dywizję Grenadierów Pancernych Feldherrnhalle utworzono 1 września 1944 r. na bazie 109 Brygady Pancernej. 27 listopada jednostkę przemianowano na Dywizję Pancerną Feldherrnhalle.

Dowódcy

• Generalleutnant Otto Kohlermann (od 17 lutego 1943)
• Oberst Albert Henze (od 13 lutego 1944)
• Generalmajor Friedrich-Carl von Steinkeller (od 3 kwietnia 1944 do 8 lipca 1944, gdy dostał się do niewoli pod Mohylewem)
• Generalmajor Günther Pape (od 1 września 1944)

Skład dywizji (1944)

• 160 batalion pancerny
• 120 pułk grenadierów pancernych Feldherrnhalle
• 271 pułk fizylierów Feldherrnhalle
• 160 zmotoryzowany pułk artylerii
• 160 pancerny batalion rozpoznawczy
• 160 batalion niszczycieli czołgów
• 160 zmotoryzowany batalion inżynieryjny
• 160 zmotoryzowany batalion łączności
• 160 dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe

Bibliografia

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11735-9.

• lexikon-der-wehrmacht.de