Dywizja Jana Henryka Dąbrowskiego (1813)
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Księstwo Warszawskie | |
| Sformowanie | 1813 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | Jan Henryk Dąbrowski | |
| Działania zbrojne | ||
| Bitwa narodów | ||
| Organizacja | ||
| Podległość | VIII Korpus WA | |
Dywizja Jana Henryka Dąbrowskiego - polska formacja wojskowa okresu napoleońskiego.
Historia dywizji
Mimo totalnej klęski Napoleona w wyprawie moskiewskiej książę Józef Poniatowski przystąpił do odtwarzania armii. Stosując metody kościuszkowskie: intensywny pobór dymowy i wcielając bataliony gwardii narodowej do pułków liniowych uzyskał doskonałe efekty. Stary żołnierz tworzył doskonałe kadry, a rekrut prędko stawał się starym żołnierzem.
Dywizja Jana Henryka Dąbrowskiego tuż przed „bitwą narodów” weszła w skład VIII Korpusu Wielkiej Armii[1].
Skład dywizji
W skład dywizji dowodzonej przez Jana Henryka Dąbrowskiego weszły odtworzone pułki: 2 pułk piechoty pod komendą płk. Józefa Szymanowskiego i 14 pułk piechoty płk. Cypriana Zdzitowieckiego. Pułki liczyły po dwa bataliony każdy po 450 żołnierzy[2].
Już w Niemczech Napoleon nakazał utworzyć z resztek 4., 7. i 9 pp nowy 4 pułk piechoty pod dowództwem płk. Michała Cichockiego i z początkiem lipca 1813 roku przyłączył go do Dywizji Jana Henryka Dąbrowskiego[1].
Przypisy
- ↑ a b Wimmer 1978 ↓, s. 447.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 446.
Bibliografia
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce.. Poznań: "Kurpisz", 2003. ISBN 83-88841-52-1.
- Bronisław Gembarzewski, Szymon Askenazy: Wojsko Polskie : Księstwo Warszawskie 1807-1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
