Dywizjon Rozpoznawczy Armii
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1941 |
| Rozformowanie | 1942 |
| Tradycje | |
| Rodowód | Kompania Przyboczna |
| Kontynuacja | 12 Pułku Kawalerii Pancernej |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | rtm. Jerzy Klimkowski |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Dywizjon Rozpoznawczy Dowództwa Armii Polskiej na Wschodzie – jednostka rozpoznawcza Polskich Sił Zbrojnych.
Szwadron Przyboczny
20 września 1941 generał Anders wydał rozkaz utworzenia w Buzułuku kompanii przybocznej dowódcy PSZ w ZSRR. W październiku zmieniono nazwę na szwadron przyboczny. Jego organizatorem i pierwszym dowódcą był rtm. Czesław Florkowski[1].
Struktura organizacyjna
dowódca - rtm. Czesław Florkowski (we wrześniu 1939 dowódca szwadronu w 22 Pułku Ułanów Podkarpackich).
- poczet dowódcy
- pluton rozpoznawczy na motocyklach
- 3 plutony liniowych
- pluton mieszany (drużyna przeciwpancerna i drużyna ckm)
- drużyna gospodarcza.
Liczył około 250 oficerów i szeregowych.
Oddział otrzymał broń i sprzęt motorowy rosyjskie, a umundurowanie brytyjskie. Do obowiązków Szwadronu Przybocznego, prócz ochronnych i wartowniczych, należało też wystawianie szwadronu honorowego.
Oddział przyboczny
W styczniu 1942 przewieziono Szwadron Przyboczny Armii pod Taszkent, do miejscowości Jangi Jul. Tu szwadron otrzymał uzupełnienia, a 13 kwietnia 1942 zmienił nazwę na oddział przyboczny dowódcy PSZ w ZSSR.
Skład organizacyjny
- 1 szwadron - por. Zbigniew Kuczera (we wrześniu 1939 dowódca szwadronu w 22 Pułku Ułanów Podkarpackich)
- 2 szwadron - por. Andrzej Czaykowski
5 sierpnia 1942 oddział przyboczny nazwano dywizjonem rozpoznawczym Dowództwa Armii Polskiej na Wschodzie. Dowódcą mianowano rtm. Jerzego Klimkowskiego. Rtm. Florkowski został jego zastępcą.
Na Bliskim Wschodzie
8 sierpnia 1942 przewieziono dywizjon do Iranu. W okolicach Quzil Ripat przeorganizowano go w pułk, który to mocą rozkazu dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie otrzymał nazwę 12 pułku kawalerii pancernej, a 1 grudnia 1943 przyjął tradycyjną nazwę 12 pułku ułanów podolskich. Był już pułkiem rozpoznawczym 3 Dywizji Strzelców Karpackich.
Przypisy
- ↑ Lubelszczyzna - 1939 r. Czesław Florkowski. stankiewicze.com. [dostęp 2014-05-29].
Bibliografia
- Bohdan Królikowski: Kres ułańskiej epopei : szkice do dziejów kawalerii rozpoznawczej i pancernej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie 1939-1947. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2007. ISBN 83-7306-332-3.
- Piotr Żaroń, Armia Polska w ZSRR, na Bliskim i Środkowym Wschodzie, Warszawa 1981
- Harvey Sarner, Piotr K Domaradzki: Zdobywcy Monte Cassino : generał Anders i jego żołnierze. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2006. ISBN 83-7506-003-8.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).