Dziś i Jutro
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres | Warszawa |
| Pierwszy numer | |
| Ostatni numer | |
| Redaktor naczelny |
 | Ten artykuł od 2022-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Dziś i Jutro – katolicki tygodnik społeczny – czasopismo wydawane w Polsce od 25 listopada 1945 przez grupę katolików popierających działania władzy komunistycznej.
Charakterystyka
Inicjatorem pomysłu był Bolesław Piasecki, który uzyskał akceptację Władysława Gomułki na uruchomienie pisma i utworzenie wokół niego środowiska ludzi pragnących współtworzyć nową polską rzeczywistość[1]. 17 sierpnia 1945 Piasecki otrzymał oficjalną zgodę komunistycznych władz na wydawanie tygodnika „Dziś i Jutro”. Dotacje na rzecz gazety przekazali: Jerzy Hagmajer (3000 dolarów), Bolesław Piasecki (1000 dolarów) i prymas August Hlond (500 dolarów)[2]. Wiedząc, że zgromadzone środki finansowe wystarczą na kilka zaledwie miesięcy, B. Piasecki przystąpił do budowy zaplecza gospodarczego. Na bazie firm „Inco” i „Veritas” utworzył wielobranżowe przedsiębiorstwo ZZG. W ZZG znalazło zatrudnienie wielu byłych oficerów i żołnierzy Armii Krajowej[3].
„Dziś i Jutro” popierało większość zmian ustrojowych, jakie zamierzała wprowadzić PPR i jej sojusznicy. Na łamach pisma krytykowano szczególnie Stanisława Mikołajczyka i Karola Popiela.
Ze środowiska skupionego wokół tego czasopisma wywodzi się większość późniejszych działaczy Stowarzyszenia „Pax”. Czołowymi publicystami byli: Jan Dobraczyński, Dominik Horodyński, Konstanty Łubieński, Hanna Malewska, Wojciech Żukrowski.
W 1995 roku tygodnik "Dziś i Jutro" założył ponownie w Krakowie Henryk Cyganik. Odnowiony tygodnik nie odwoływał się bezpośrednio do założeń pierwowzoru ze wzglądu na funkcjonowanie w innej przestrzeni społeczno-politycznej. Publikowali w nim m.in.: Olgierd Jędrzejczyk, Bruno Miecugow, Grzegorz Miecugow, Zbigniew Rabsztyn (eseje, grafiki i ilustracje).
Przypisy
- ↑ Andrzej Krzysztof Kunert, Piasecki Bolesław Bogdan (w:) Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, t. 1, Warszawa 1987, s. 127.
- ↑ Marcin Tunak: Pomiędzy partią a Kościołem. Komu służyła grupa Piaseckiego?. 2017-11-07.
- ↑ Arkadiusz Kołodziejczyk, Bolesław Piasecki i jego idea (w:) Sabina Bober (red.) Komu służył PAX, Warszawa 2008, s. 40.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).