Dziśnieńska Półbrygada Obrony Narodowej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk dypl. Edward Perkowicz |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Numer | kryptonimowy: 210[a] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Dziśnieńska Półbrygada Obrony Narodowej – półbrygada piechoty Wojska Polskiego II RP.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Dziśnieńska Półbrygada ON została sformowana na podstawie rozkazu L. dz. 1533/Tjn. ON Ministra Spraw Wojskowych z 18 lipca 1938 roku [b] w składzie dwóch batalionów: brasławskiego i postawskiego batalionu ON oraz oddziału zwiadowców. Etatowo liczyła 868 ludzi, w tym: 36 oficerów, 156 podoficerów, 3 pracowników cywilnych i 673 strzelców. Uzbrojona była w 4 ckm-y, 18 rkm-ów, 542 kb i 241 kbk. Dowódcą został mianowany ppłk. dypl. Edward Perkowicz[2]. Półbrygada podporządkowana została pułkowi KOP „Głębokie”[3].
Półbrygada podporządkowana została dowódcy Okręgu Korpusu Nr III, a pod względem inspekcji, gen. dyw. Stefanowi Dąb-Biernackiemu.
Dowództwo stacjonowało w Postawach. Dowódca półbrygady pełnił równocześnie obowiązki kierownika Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego oraz referenta dowódcy OK III do spraw Obrony Narodowej.
22 marca 1939 roku szef Departamentu Piechoty M.S.Wojsk. wyraził zgodę na wcielenie do półbrygady 20% Białorusinów "lojalnych wobec władzy państwowej". Było to spowodowane dużymi trudnościami z rekrutacją odpowiedniej liczby Polaków.
Wiosną tego roku oba bataliony ON przeformowane zostały według etatu batalionu ON typ I. Latem półbrygada podporządkowana została dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza[c], a teren powiatu postawskiego włączony do Rejonu PW KOP.
Działania półbrygady w 1939
W kampanii wrześniowej półbrygada osłaniała granicę z Łotwą. 17 września 1939 około 5:00 szef sztabu brygady kpt. Cyprian Chodźko ogłosił alarm. Pełniący obowiązki dowódcy kpt. Chodźko nawiązał też łączność z dowódcą pułku KOP „Głębokie” ppłk. Świątkowskim. Wobec niekorzystnego położenia baonu ON „Brasław”, nakazał jego odwrót do Wilna. Podobny rozkaz otrzymał dowódca baonu ON „Postawy”. Z baonem kpt. Cadera wyruszyły z Postaw nadwyżki 23 puł rtm. Grzegorza Druhowino. W czasie marszu polskie pododdziały atakowane były przez sowieckie lotnictwo. Strat nie było. Wieczorem zgrupowanie dotarło do Hoduciszek. Tam oczekiwał na nie przybyły z Wilna płk dypl. Perkowicz. Nawiązał on kontakt telefoniczny z władzami dyrekcji kolejowej w Wilnie i zażądał transportu. Załadowanie baonu kpt. Cadera oraz dywizjonu rtm. Druhowino zakończono 18 września o 1:30. Baon prowadził kpt. Chodźko, a płk dypl. Perkowicz udał się do baonu ON „Brasław”[4]. Postawski Batalion ON dotarł do Wilna 18 września około godz. 6.00, a już wieczorem tego samego dnia wymaszerował na Grodno. 21 września w składzie „Zgrupowania Wołkowysk” gen. bryg. Wacława Przeździeckiego wymaszerował z miasta na przeprawę przez Niemen w m. Hoża. W rejonie przeprawy stoczył walkę z sowietami po czym wycofał się na Kalety. 23 września pod Kaletami ponownie starł się z Armią Czerwoną. Tego samego dnia, wieczorem, po wyczerpaniu amunicji, batalion przeszedł na Litwę.
Dowództwo półbrygady i Brasławski Batalion ON nie mogąc dotrzeć do Wilna dotarły do m. Dukszty, a następnie przeszły na Łotwę.
Struktura organizacyjna brygady
- Dowództwo Dziśnieńskiej Półbrygady ON w Postawach
- Brasławski batalion ON
- Postawski batalion ON w Postawach
- oddział zwiadowców w Postawach
- komenda powiatowa przysposobienia wojskowego KOP „Postawy”
- komenda powiatowa przysposobienia wojskowego KOP „Brasław”
- komenda powiatowa przysposobienia wojskowego KOP „Dzisna”
Uwagi
- ↑ Zarządzenie szefa sztabu KOP ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna w sprawie używania w dowództwie KOP kryptonimów zamiast nazw jednostek KOP[1]
- ↑ Według Jerzego Prochwicza Dzisnieńska Półbrygada ON utworzona została przez KOP 10 grudnia 1939 roku.
- ↑ Według Jerzego Prochwicza jednostka od początku formowania podlegała dowódcy KOP, który z kolei miał ją podporządkować dowódcy pułku KOP „Głębokie”.
Przypisy
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 425.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 87.
- ↑ Prochwicz 3/1994 ↓, s. 159.
- ↑ Cygan 2006 ↓, s. 94.
Bibliografia
- Wiktor Krzysztof Cygan: Kresy we krwi. Obrona północno-wschodniej Polski we wrześniu 1939. Warszawa: Espadon Publishing, 2006. ISBN 978-83-60786-00-0.
- Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
- Wiktor Krzysztof Cygan, Kresy w ogniu: wojna polsko-sowiecka 1939, Warszawa: Warszawska Oficyna Wydawnicza Gryf, 1990, s. 35, ISBN 83-85209-00-X, OCLC 830063240.
- Wiktor Krzysztof Cygan, Działania wojenne na Nowogródczyźnie, Wileńszczyźnie i Grodzieńszczyźnie po 17.9.1939 r., Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 1-2 (131-132) z 1990, ss. 60-78.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Zarządzenie organizacyjne dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie utworzenia w KOP Dziśnieńskiej Półbrygady Obrony Narodowej nr Ldz. 7720/tj./og.org./38 z 19 grudnia 1938.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Dziśnieńska Półbrygada ON
Obrona Narodowa w 1939