Działania powietrznodesantowe

Desant na Kretę, przykład działań powietrznodesantowych

Działania powietrznodesantowe – rodzaj działań bojowych charakteryzujący się dużą dynamiką, elastycznością i precyzją działania. Działania powietrznodesantowe obejmują desantowanie oraz przemieszczanie zgrupowań lądowych drogą powietrzną[1][2].

Powodzenie tego typu działań zależy od zachowania ścisłej tajemnicy i osiągnięcia zaskoczenia przeciwnika. Mogą one być prowadzone niezależnie lub wspólnie z wojskami działającymi na lądzie. Koniecznym warunkiem do prowadzenia działań powietrznodesantowych jest posiadanie przewagi w powietrzu.

Charakterystyka działań

Czynnikiem szczególnej wagi, mającym bezpośredni wpływ na tego rodzaju działania jest rozpoznanie ugrupowania bojowego przeciwnika, jego zdolności bojowej i zamiarów w strefie zrzutu lub w strefie lądowania oraz w bezpośredniej bliskości obszaru (rejonu).

Podstawowe rodzaje zadań[3]
  • opanowanie i utrzymanie ważnych obiektów
  • izolacja rejonu;
  • rajdy powietrzne
Cechy działań powietrznodesantowych[4]
  • ograniczona jest ich manewrowość na lądzie. Może ona być poprawiona dzięki pojazdom, które mogą być dostarczone w ramach zrzutu ciężkiego sprzętu lub przy użyciu śmigłowców
  • czas trwania działań ograniczony jest, ponieważ jednostki powietrznodesantowe szybko tracą zdolność do prowadzenia działań, wymagana jest ich zamiana lub wzmocnienie przez jednostki innych rodzajów wojsk
  • ze względu na ograniczone możliwości ogniowe szczególną rangę zyskuje bezpośrednie wsparcie lotnicze
Ograniczenia
  • zasięg samolotów
  • wrażliwość na uderzenia
  • trudności w zachowaniu żywotności

Wojska powietrznodesantowe

Realizujące działania powietrznodesantowe wojska powietrznodesantowe to specyficznie zorganizowane, wyposażone i szkolone oddziały i pododdziały wchodzące na pole walki metodą zrzutu dla opanowania obiektów lub do prowadzenia innych działań. Umożliwiają dowódcy dużą elastyczność działań i pomagają mu pogłębić ich obszar. Zagrożenie ich użyciem zmusza przeciwnika do wydzielenia sił w celu przeciwstawienia się temu działaniu.

Wojska powietrznodesantowe mogą być użyte do:

  • zbierania informacji na terytorium opanowanym przez przeciwnika;
  • prowadzenia rajdów na stanowiska dowodzenia, stanowiska wsparcia ogniowego, linie komunikacyjne, obiekty administracyjne i logistyczne;,
  • opanowania i utrzymania ważnego terenu do czasu połączenia się z wojskami lądowymi;
  • wzmacniania okrążonych wojsk lądowych;
  • prowadzenia ataku na tyły przeciwnika lub do odcinania jego odwodów w połączeniu z działaniami zaczepnymi innych wojsk lądowych;
  • osłony skrzydeł lub prawdopodobnych kierunków podejścia przeciwnika;
  • tworzenia psychozy strachu na tyłach przeciwnika.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Polak i Joniak 2014 ↓, s. 234.
  2. ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 103.
  3. ↑ Huzarski 2001 ↓, s. 81.
  4. ↑ Huzarski 2001 ↓, s. 82.

Bibliografia

  • Michał Huzarski: Taktyka ogólna wojsk lądowych. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-91-3.
  • Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
  • Andrzej Polak, Jacek Joniak: Sztuka wojenna. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-273-8.

Media użyte na tej stronie

German paratroopers jumping From Ju 52s over Crete.jpg
The Battle of Crete, 20 - 31 May 1941. German paratroopers jumping from Junkers Ju 52 3/m transport planes over Crete.