Działko przeciwlotnicze

Działko przeciwlotnicze wz. 1939 (61-К)
Działko przeciwlotnicze ZU-23-2
Samobieżny zestaw przeciwlotniczy ZSU-23-4 wyposażony w 4 sprzężone działka przeciwlotnicze

Działko przeciwlotnicze - popularne określenie automatycznych armat przeciwlotniczych o kalibrze od 20 do 37 mm (sporadycznie 40 mm), przeznaczonych głównie do zwalczania celów powietrznych na niskim pułapie. W sporadycznych przypadkach również do zwalczania słabo opancerzonych celów naziemnych.

Działka przeciwlotnicze są używane zarówno w wersji naziemnej, jak i okrętowej (montowanych na pokładach okrętów). W wersji naziemnej są zwykle przewoźne, montowane na holowanych kołowych lawetach lub na podwoziach samobieżnych (samobieżne zestawy przeciwlotnicze). Wyposażone są w odpowiednie celowniki umożliwiające prowadzenie ognia do celów powietrznych. Rzadziej działka takie posiadają system kierowania ogniem, stosowany przede wszystkim w wersjach samobieżnych (nazywanych też wtedy samobieżnymi zestawami przeciwlotniczymi). W wersjach naziemnych działka przeciwlotnicze są pojedyncze lub sprzężone: podwójnie, potrójnie lub poczwórnie na jednej lawecie; w wersjach okrętowych stosowane były nawet działka sprzężone po 8 na jednej podstawie (brytyjskie działka 40 mm).

Działka przeciwlotnicze mogą strzelać seriami od kilku do kilkudziesięciu nabojów (armata automatyczna), zależnie od kalibru i pojemności podajnika amunicji. W celu zwiększenia szybkostrzelności w niektórych konstrukcjach stosowane jest wymuszone chłodzenie luf cieczą. Istnieją też działka wielolufowe, zwłaszcza w systemie Gatlinga.

W Wojsku Polskim

Obecnie najpopularniejszym holowanym działkiem przeciwlotniczym w Wojsku Polskim jest radziecka podwójnie sprzężona armata ZU-23-2 kalibru 23 mm (tzw. Kaczka, lub zamontowana na samochodzie Star 266 - Hibneryt), produkowana i używana także w Polsce (zmodernizowana polska wersja z ulepszonym celownikiem oraz wyposażona również w rakiety nosi oznaczenie ZUR-23-2TG).

Te same działa sprzężone poczwórnie na samobieżnym podwoziu gąsienicowym, wyposażone w radarowy system poszukiwania celów, śledzenia i celowania oznaczone były ZSU-23-4 (Szyłka).

Efektywny zasięg rażenia armat tak Kaczki, jak Szyłki sięgał maksymalnie 2,5 km, przy donośności poziomej ok. 7 km i pionowej - 5 km. Stosowana amunicja - odłamkowa i przeciwpancerna, teoretyczna szybkostrzelność - 1000 pocisków na minutę z każdej lufy (mimo chłodzenia wodnego luf, po wystrzeleniu 50 pocisków niezbędne było wstrzymywanie ognia w celu zabezpieczenia ich przed przegrzaniem).

Media użyte na tej stronie

ZSU-23-4-Camp-Pendleton.jpg
Description: Marines from the 1st Marine Division, 3rd Amphibious Armored Vehicle Battalion add realism to Exercise Kernel Blitz 97 by driving former Soviet bloc armored vehicles at Camp Pendleton, Calif., on June 21, 1997. Kernel Blitz 97 is a major amphibious exercise taking place in Southern California and waters offshore. More than 12,000 sailors, Marines, soldiers, guardsmen and airmen are involved in the exercise which is designed to test the Navy-Marine Corps team's ability to project combat power ashore. These Marines are acting as the opposing force, commonly called the OPFOR. DoD photo by Sgt. Ryan Ward, U.S. Marine Corps.
ZU-23-2 in Saint Petersburg.jpg
23-mm double anti-aircraft gun ZU-23-2 in Saint Petersburg Artillery museum
61-K anti-aircraft gun, 2007.jpg
37-mm automatic anti-aircraft gun 61-K in Saint Petersburg Artillery museum