Działo pancerne „Chwat”

Chwat wbudowany w barykadę na placu Napoleona

„Chwat” – niemieckie działo pancerne, będące niszczycielem czołgów typu Jagdpanzer 38(t) Hetzer, zdobyte przez Polaków w czasie powstania warszawskiego 2 sierpnia 1944, podczas walk o Pocztę Główną. Pojazd należał do 743 Batalionu Niszczycieli Czołgów (Armee-Panzerjäger-Abteilung 743), najprawdopodobniej do jego 2. kompanii^[1].

Podczas ataku powstańców zginęła jego niemiecka załoga, a sama maszyna była w dużej części nadpalona. Przez krótki czas był wbudowany w barykadę, po czym został naprawiony przez powstańców. Nie został jednak użyty bojowo z powodu wiążącej się z tym konieczności rozbiórki barykad. Był garażowany w gmachu Poczty Głównej, gdzie został zasypany na skutek zniszczenia budynku.

Po wojnie wydobyty podczas odgruzowywania budynku Poczty Polskiej i przetransportowany do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. W roku 1950 w trakcie okresu stalinizmu zezłomowany na rozkaz Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego.

Dane niszczyciela czołgów Hetzer:

• załoga: 4 osoby;
• masa całkowita: 15 ton;
• długość: 4,09 m;
• szerokość: 2,06 m;
• wysokość: 2,37 m;
• zasięg w terenie: 160 km;
• silnik: 6-cylindrowy 160-konny górnozaworowy silnik Praha AC/2;
• uzbrojenie artyleryjskie: armata 75 mm.

Galeria zdjęć „Chwata” z powstania warszawskiego

Zobacz też

• Szary Wilk (transporter opancerzony)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Opis Powstańczego działa samobieżnego „Chwat” na eMWPaedii
• Dokładny opis historii „Chwata”. wilk.wpk.p.lodz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-07)].