Dziadowska Skała

Dziadowska Skała
Ilustracja
Dziadowska Skała na lewo od Małego Kościoła – widok od strony Doliny Małej Zimnej Wody
Państwo Słowacja
PasmoTatry, Karpaty
Wysokośćok. 1925 m n.p.m.
Pierwsze wejście25 sierpnia 1901 r.
J. Déry, J. Schmögner
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Dziadowska Skała”
Ziemia49°10′42,4″N 20°12′19,7″E/49,178444 20,205472

Dziadowska Skała (słow. Kopa nad Ohniskom, niem. Etelkaturm, Adelheidturm, węg. Etelkatorony, ok. 1925 m) – turnia znajdująca się w masywie Kościołów w słowackich Tatrach Wysokich. Leży w Zimnowodzkiej Grani, którą Pośrednia Grań wysyła na południowy wschód. Jest położona na końcu południowo-wschodniej grani Małego Kościoła. Od strony północno-zachodniej graniczy z Dziadowskim Kopiniakiem, oddzielonym Dziadowską Przełęczą, która składa się z trzech siodeł rozdzielonych dwoma Dziadowskimi Kopkami. Najbliższe Dziadowskiej Skale siodło to Skrajna Dziadowska Przełęcz, odgraniczająca ją od Skrajnej Dziadowskiej Kopki. Z kolei po drugiej stronie, na południowym wschodzie, Dziadowska Skała opada na Rywocińską Przełęcz, stanowiącą granicę między masywami Kościołów i Rywocin. Po jej drugiej stronie położona jest Wielka Rywocińska Turnia[1].

Północno-wschodnie stoki opadają z Dziadowskiej Skały do Doliny Małej Zimnej Wody, południowo-zachodnie – do Doliny Staroleśnej. W stronę Doliny Małej Zimnej Wody od wierzchołka zbiega żebro[1].

Na wierzchołek Dziadowskiej Skały nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na szczyt od strony Rywocińskiej Przełęczy[1].

Pierwsze wejścia:

Polska nazwa Dziadowskiej Skały i innych sąsiednich obiektów jest wynikiem nieporozumienia przy tłumaczeniu – słowackie słowo kostolník, występujące w nazwach większości z tych obiektów, oznacza osobę opiekującą się kościołem i nie ma wydźwięku pejoratywnego. Słowacka nazwa Dziadowskiej Skały pochodzi od starej słowackiej nazwy pobliskiej Łomnickiej Koleby (Ohnisko)[2].

Przypisy

  1. a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 154–157.
  2. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 400–401. ISBN 83-01-13184-5.

Media użyte na tej stronie

Rywociny Koscioly.jpg
Autor: ToSter, Rafik k, Licencja: CC BY-SA 4.0
Rywociny i Kościoły – widok z Doliny Małej Zimnej Wody (polskie podpisy).
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle , U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)