Dziennik Popularny
| Częstotliwość | dziennik |
|---|---|
| Państwo | |
| Wydawca | Komunistyczna Partia Polski |
| Tematyka | polityczno-społeczna |
| Pierwszy numer | 1936 |
| Ostatni numer | 1937 |
| Redaktor naczelny | Norbert Barlicki |
| Średni nakład | 90 000 egz. |
Dziennik Popularny – polski dziennik o profilu lewicowym ukazujący się w latach 1936–1937.
Historia
Pismo założono we wrześniu 1936 r. z inicjatywy działaczy KPP oraz zwolenników koncepcji jednolitofrontowych w łonie PPS. Pierwszy numer gazety ukazał się 16 października 1936 r. Funkcję redaktora naczelnego pełnił Norbert Barlicki. Artykuły zamieszczali m.in. Julian Hochfeld, Stanisław Dubois, Marian Kubicki, Wanda Wasilewska, Marian Bogatko oraz Wiktor Grosz[1]. Pismo przedrukowywało utwory Władysława Broniewskiego, Emila Zegadłowicza, Leona Kruczkowskiego i Lucjana Szenwalda.
Gazeta miała profil lewicowy, walczyła z domniemanymi przejawami faszyzmu na świecie i w Polsce, w wojnie domowej w Hiszpanii opowiadała się za siłami republikańskimi. Wychodziła w nakładzie ok. 90 tys. egzemplarzy.
Pismo zostało zamknięte przez władze państwowe w marcu 1937 r.
Przypisy
- ↑ Andrzej Paczkowski: Prasa codzienna Warszawy w latach 1918-1939. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983.
Bibliografia
- Dziennik Popularny, w: „Encyklopedia Warszawy”, Warszawa 1975, s. 138
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).