Dziura nad Roztoką

Dziura nad Roztoką

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Wysokie Dolina Roztoki
Właściciel	Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	10 m
Deniwelacja	4 m
Wysokość otworów	1450 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	130 m
Ekspozycja otworów	ku SE
Data odkrycia	znana od dawna
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.G-22.02
Położenie na mapie Tatr Dziura nad Roztoką
49°13′23″N 20°03′34″E/49,223056 20,059444

Dziura nad Roztoką – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Roztoki w Tatrach Wysokich. Wejście do niej znajduje się w południowo-wschodnim zboczu Wołoszyna, w pobliżu żlebu Koryto, na wysokości 1450 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 10 metrów, a jej deniwelacja 4 metry^[1].

Wołoszyn z widocznym żlebem Koryto

Opis jaskini

Jaskinię stanowi obszerny, idący do góry korytarz zaczynający się w olbrzymim otworze wejściowym (12 × 7 m), który następnie zwęża się stopniowo i kończy zawaliskiem^[2].

Przyroda

W jaskini brak jest nacieków. Ściany są mokre, w końcowej części płynie po nich woda. Występuje też deszcz podziemny. W głębi jaskini rosną glony, porosty i mchy. Zamieszkują ją nietoperze^[2].

Historia odkryć

W związku z tym, że olbrzymi otwór jaskini jest dobrze widoczny ze szlaku turystycznego w pobliżu polany Nowa Roztoka, była ona prawdopodobnie znana od dawna. Jej pierwszy plan i opis sporządził T. Zwijacz-Kozica w 1996 roku^[2].

Przypisy