Dzwonek brzoskwiniolistny

Dzwonek brzoskwiniolistny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządastropodobne
Rządastrowce
Rodzinadzwonkowate
Rodzajdzwonek
Gatunekdzwonek brzoskwiniolistny
Nazwa systematyczna
Campanula persicifolia L.
Sp.Pl. 1753
Egzemplarze dzwonka brzoskwiniolistnego o kwiatach w dwóch kolorach

Dzwonek brzoskwiniolistny (Campanula persicifolia L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae Juss.). Występuje w Europie i na Syberii, w Polsce dość pospolity na niżu i w Karpatach[3]. Jest także uprawiany jako roślina ozdobna.

561 Campanula persicifolia.jpg

Morfologia

Łodyga
Dorasta od 30 do 90 cm, naga lub omszona, skąpolistna i skąpokwiatowa, przeważnie pojedyncza. Roślina posiada poziome, czołgające się kłącze.
Liście
Dolne podłużnie lancetowate, łodygowe wąskolancetowate, siedzące, sztywne i błyszczące. Blaszka odlegle i drobno ząbkowana, nasada stopniowo zwężająca się w ogonek.
Kwiaty
Zebrane w rzadkie 1–6 kwiatowe grono. Są duże, szerokie i półkoliste, niebieskie (rzadko białe), o szerokości i długości ponad 3 cm. Dzwonkowata korona ma ząbki wcięte do 1/3 długości. Pomiędzy zatokami działek kielicha brak wyrostków. U nasady szypułek kwiatowych 2 podkwiatki.
Owoce
Torebka otwierająca się pod szczytem, lub w połowie długości[4].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Rośnie w świetlistych lasach i zaroślach, na glebach zasobnych w wapń, od równin do niskich gór. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Quercetalia pubescenti-petraeae[5].

Zastosowanie

Roślina ozdobna często uprawiana w ogrodach. Szczególnie nadaje się na rabaty. Odmiany uprawne osiągają wysokość 60–100 cm. Wymagają próchniczno-gliniastej gleby i słonecznego lub półcienistego stanowiska. Można je uprawiać z nasion, lub przez podział bryły korzeniowej[3]. Po przekwitnięciu kwiaty usuwa się.

Liście jadalne[6].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-14] (ang.).
  3. a b Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
  4. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  6. Leokadia Witkowska-Żuk: Rośliny leśne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2013. ISBN 978-83-7073-359-9.

Bibliografia

  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  • Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 193. ISBN 83-214-1305-6.

Media użyte na tej stronie

Campanula persicifolia 002.JPG
Autor: unknown, Licencja: FAL
561 Campanula persicifolia.jpg
Original Description: Stor blåklocka, Campanula persicifolia L.
Harebell 160605 kpjas.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0