E-ana

Tabliczka z inskrypcją króla Ur-Nammu dotyczącą jego prac budowlanych przy świątyni E-ana w Uruk

E-ana, E-anna (sum. é.an.na, tłum. „Dom niebios”)^[1] – ceremonialna nazwa świątyni boga Anu i bogini Inany/Isztar w mieście Uruk^[1].

Wzmiankowana w inskrypcjach Naram-Sina z Akadu (ok. 2254-2218 p.n.e.); przebudowana przez Ur-Nammu (2113-2096 p.n.e.) i Szulgiego (2096-2048 p.n.e.), pierwszych władców z III dynastii z Ur, a następnie przez Sin-kaszida (1865-1833 p.n.e.)^[1]. Otoczona opieką przez Rim-Sina I z Larsy (1822-1763 p.n.e.) i Hammurabiego z Babilonu (1792-1750 p.n.e.)^[1]. Wzmiankowana w prologu do Kodeksu Hammurabiego (II 37-47):

„(Hammurabi), pan, który daje życie Uruk (i) dostarcza wód obfitości mieszkańcom jego, który podwyższył wierzchołek E-anna, który gromadzi bogactwa dla Anu i Isztar”^[2]

Wzniesiona ponownie przez kasyckiego króla Kara-indasza (ok. 1417-1409 p.n.e.), przebudowana przez Kurigalzu (I lub II) i Marduk-apla-iddinę II (721-710 p.n.e.)^[1]. Naprawiona przez Sargona II (722-705 p.n.e.), przebudowana przez Asarhaddona (680-669 p.n.e.) i Nabuchodonozora II (604-562 p.n.e.)^[1].

Przypisy

Zobacz też

• É (Sumer)
• E-giparimin
• Kasycka świątynia Inany w Uruk

Bibliografia

• George A.R., House Most High. The Temples of Ancient Mesopotamia, Eisenbrauns, Winona Lake 1993.
• Stępień M., Kodeks Hammurabiego, Wydawnictwo ALFA, Warszawa 2000.