E-dur

Znaki chromatyczne w gamie E-dur

Diagram akordu E-dur dla gitary

E-dur – durowa gama muzyczna, której toniką jest e. Jej dźwięki to: e, fis, gis, a, h, cis, dis. Tonacja E-dur zawiera cztery krzyżyki.

Pokrewną jej gamą molową jest cis-moll^[1], jednoimienną molową – e-moll.

E-dur to również akord, zbudowany z pierwszego (e), trzeciego (gis) i piątego (h) stopnia gamy E-dur.

Znane dzieła w tonacji E-dur:

• Johann Sebastian Bach – Koncert skrzypcowy BWV 1041
• Antonio Vivaldi – Koncert op. 8 nr 1 Wiosna
• Edvard Grieg – Poranek z I suity Peer Gynt
• Vicente Gómez – Romance de amor (druga część)
• Fryderyk Chopin – Etiuda op. 10 nr 3

Zobacz też

• Pokrewieństwo tonacji
• Skala durowa
• Znaki przykluczowe

Przypisy

Linki zewnętrzne

• E major scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
• E major chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).

Koło kwintowe

(c) I, Bostaf, CC-BY-SA-3.0 Deses=C C His=C gisis=a a heses=a Asas G e fes Eses D h ces Heses A fis ges Fes E cis des Ces H gis as Ges Fis dis es Des Cis ais b As Gis eis f Es Dis his c B Ais fisis g F Eis cisis d

W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.